Στην Κύπρο ετοιμάζουν τα χειρότερα κι εμείς στον ύπνο μας

Το απαισιόδοξο είναι ότι η τουρκική πλευρά έχει πάρει ό,τι ήθελε στο κεφάλαιο της διακυβέρνησης και η μόνη εκκρεμότητα είναι το θέμα της προεδρίας.


Τα λόγια του Περικλή Γιαννόπουλου, ενός μεγάλου προφήτη του ελληνισμού, ταιριάζουν απολύτως στην αδιαφορία που επιδεικνύουμε στον επιχειρούμενο εκτουρκισμό της Κύπρου, που δεν αφορά μόνον του Ελληνοκυπρίους, αλλά θα αποτελέσει και ένα αθεράπευτο πλήγμα στην ασφάλεια του ελλαδικού χώρου: «Όσοι σκιάζονται να σκεφθούν ελεύθερα, όσοι φοβούνται να σταθούν ορθοί, ας μείνουν βυθισμένοι στο ροχαλητό τους. Αυτοί δεν μπορούν να προσφέρουν», είχε γράψει.


Για όσους μένουν ξυπνητοί, και θέλουν να παραμείνουν, να σημειώσω ότι στα ανταλλάγματα που θα ζητήσει ο Ερντογάν, και που είναι προθυμότατοι να του δώσουν οι «σύμμαχοί» μας, είναι οπωσδήποτε η Κύπρος. Και ότι είναι «προθυμότατοι» να ικανοποιήσουν τον Ερντογάν, συνάγεται αφενός από το ότι έχει προηγηθεί παρόμοια εκδούλευση εις βάρος των ελληνικών συμφερόντων, με το Σχέδιο Ανάν, αφετέρου διότι ήδη με όσα πιέζεται να αποδεχθεί η Κύπρος, το αντάλλαγμα σχεδόν έχει δοθεί.


Ένα ενδιαφέρον άρθρο στην εφημερίδα της Λευκωσίας «Φιλελεύθερος» έγραψε ο Στέφανος Κωνσταντινίδης (καθηγητής Πολιτικών Επιστημών στο Κεμπέκ του Καναδά και επιστημονικός συνεργάτης του Πανεπιστημίου Κρήτης) στο οποίο έθεσε χαρακτηριστικό τίτλο: «Κύπρος - Pax Ottomana;». Και δεν έχει άδικο, αφού οι τελευταίες πληροφορίες, που αυτή τη φορά δεν προέρχονται μόνο από τουρκικές και ξένες πηγές αλλά και από το Προεδρικό της Λευκωσίας, μάς φέρνουν πολύ κοντά σε συμφωνία λύσης του Κυπριακού, εννοείται στη βάση των γνωστών τουρκικών προδιαγραφών.


Το απαισιόδοξο είναι ότι η τουρκική πλευρά έχει πάρει ό,τι ήθελε στο κεφάλαιο της διακυβέρνησης και η μόνη εκκρεμότητα που μένει είναι το θέμα της εκ περιτροπής προεδρίας. Εκκρεμότητα που θα λυθεί ανάλογα με το τι θα πάρει η ελληνική πλευρά στο εδαφικό, το περιουσιακό και τα θέματα ασφάλειας. Ο Ν. Αναστασιάδης μάς έλεγε τον Φεβρουάριο του 2014 όταν υπέγραψε την επονείδιστη συμφωνία με τον Έρογλου, ότι ο όρος «ισότιμα μέρη» που αποδέχθηκε, σήμαινε αναγνώριση της αναλογίας 80-20 που υπήρχε στον πληθυσμό το 1974.


Δεν διευκρινίζεται αυτό πουθενά στο κείμενο της Συμφωνίας και οι Τούρκοι το ερμήνευσαν ως 50-50 (θα θυμούνται το win-win που είπε ο Νταβούτογλου στον Α. Τσίπρα) και τελικά το επέβαλαν. Είναι πολύ πιθανό να επιτύχουν και την εκ περιτροπής προεδρία στην Κύπρο (υπάρχει χειρότερη στρέβλωση της δημοκρατίας, με την ύπαρξη Τούρκου προέδρου σε κράτος με 80% ελληνικό πληθυσμό;), επειδή δεν είναι πρόβλημα γι’ αυτούς να υποχωρήσουν στο μοναδικό σχεδόν αίτημα της ελληνικής πλευράς: Να μη υπάρχουν εγγυήτριες δυνάμεις, όπως προβλέπει η Συνθήκη της Λοζάνης, και να φύγουν τα κατοχικά στρατεύματα, με συμπεφωνημένες εγγυήσεις της ασφάλειας του νησιού.


Ο Στέφανος Κωνσταντινίδης εξηγεί, ποια είναι η παγίδα: «Πολλοί είναι αυτοί που πιστεύουν ότι το μεγάλο χαρτί της λύσης είναι οι εγγυήσεις. Και ότι, παρά την εκφραζόμενη επίσημα τουρκική αδιαλλαξία στο θέμα αυτό, η Άγκυρα φαίνεται να είναι έτοιμη να τις ανταλλάξει με έναν λιγότερο ενοχλητικό και εμφανή μηχανισμό ελέγχου του νησιού μέσω του συστήματος διακυβέρνησης και με σημαντικές παραχωρήσεις στα θέματα της ενέργειας.


» Ήδη με τις ελληνικές υποχωρήσεις στα θέματα της διακυβέρνησης, με την αποδοχή παντού της αριθμητικής ισότητας -κάποτε γινόταν λόγος για δήθεν πολιτική ισότητα- με την αποδοχή μηχανισμών επίλυσης των διαφορών όπου η τύχη αυτού του τόπου θα παίζεται κυριολεκτικά και όχι πια μεταφορικά στα ζάρια, με τον απόλυτο έλεγχο που θα ασκεί στο συνιστόν τουρκοκυπριακό κρατίδιο στα κατεχόμενα, η Τουρκία έχει πετύχει τέτοια ωφελήματα που λογικά δεν θα έχει λόγο να επιμείνει στο θέμα των εγγυήσεων».


Επί πλέον: Η Τουρκία που ελέγχει ήδη το νερό, με το έργο μεταφοράς του που κατασκεύασε και που διαχειρίζεται η ίδια, όχι οι Τουρκοκύπριοι, με τον εμποτισμό καλωδίων μεταφοράς ηλεκτρικού ρεύματος, ήδη έχει αποκτήσει σημαντικότατο έλεγχο στην οικονομική -και όχι μόνο- ζωή του νέου κράτους. Και από την στιγμή που θα επιτύχει και τον έλεγχο των ενεργειακών πηγών -προς τα εκεί οδηγείται η κατάσταση- η εγκατάλειψη των εγγυήσεων θα είναι το μεγάλο δόλωμα που θα χρησιμοποιηθεί από τους οπαδούς της όποιας λύσης σε ένα μελλοντικό δημοψήφισμα για να ξεχαστούν οι άλλες ουσιαστικές υποχωρήσεις -εδαφικό, περιουσιακό, διακυβέρνηση, ενεργειακό- που θα δέσουν την Κύπρο στο γεωπολιτικό άρμα των τουρκικών συμφερόντων στην Ανατολική Μεσόγειο.


Σε τι θα εμποδίσει την Τουρκία να επέμβει στρατιωτικά στο νησί, αν βλαφθούν τα συμφέροντά της; Η συμφωνία που υπέγραψε; Θα την συγκρατήσει το ΝΑΤΟ; Θα αντιμετωπίσει την Ελλάδα; Τι είναι αυτό που θα την απωθήσει;