ΟΙ ΘΕΣΕΙΣ ΜΑΣ

Σελίδες

Παρασκευή 30 Σεπτεμβρίου 2016

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΜΑΣ ΧΡΗΣΤΟΥ ΡΗΓΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΚΛΗΤΙΚΗ ΔΗΛΩΣΗ ΤΟΥ ΕΡΝΤΟΓΑΝ (ΒΙΝΤΕΟ)


Αλβανική πρόκληση: «Σφαλιάρα της Ευρώπης στον ελληνικό πατριωτισμό και σε όλους τους Έλληνες οι δηλώσεις του Ευρωπαίου επιτρόπου» – Τουρκία και Αλβανία «σφυροκοπούν» τη χώρα και το ΥΠΕΞ «κοιμάται»


Πριν από λίγα λεπτά, ο επικεφαλής του κόμματος των Τσάμηδων PDIU,( συμμετέχει στην αλβανική κυβέρνηση) Σπετίμ Ιντρίζι, δήλωσε ότι οι δηλώσεις του «ανιστόρητου», αλλά καλά ενημερωμένου από τις Βρυξέλλες Ευρωπαίου επίτροπου αποτελούν «σφαλιάρα της Ευρώπης στον ελληνικό πατριωτισμό » και κατ΄επέκταση σε όλους τους Έλληνες, αναφέρει ο αλβανικός τύπος..

Υπενθυμίζεται η σημερινή δήλωση του Ρ.Τ.Ερντογάν περί αναθεώρησης της Συνθήκης της Λωζάνης. Μόνο τυχαία δεν είναι η σημερινή «σύμπτωση»…

Ο ίδιος μετά την ανακοίνωση του ελληνικού υπουργείου εξωτερικών ότι  το  «το ζήτημα των τσάμηδων» δεν υφίσταται  και δεν έχει εισαχθεί προς διαπραγμάτευση μεταξύ Ελλάδος και Αλβανίας , στην κυριολεξία ξεσπάθωσε.


Μια ημέρα νωρίτερα όμως, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή αναγνώρισε όλο το πακέτο « των ανοιχτών θεμάτων » με την Ελλάδα,  που έθεσε η αλβανική κυβέρνηση ενώπιον του Ευρωπαίου επιτρόπου  συμπεριλαμβανομένου του ζητήματος των τσάμηδων, αναφέρει το μεγαλύτερο πρακτορείο ειδήσεων στην Αλβανία το balkanweb.com .

Λαμβάνοντας υπόψη τη στάση της ελληνικής κυβέρνησης ο Ιντρίζι σημειώνει ότι η ανακοίνωση αυτή δείχνει μεγάλη αλαζονεία και δεν γίνεται καθόλου αποδεκτή.

«Λυπάμαι , μια χώρα της ΕΕ, που γέννησε έναν Αριστοτέλη να αντιδρά έτσι. Η αντίδραση της ελληνικής κυβέρνησης μοιάζει με την ισχυρή αντίδραση των συμμοριών της γειτονιάς , γεμάτη αλαζονεία και είναι  απαράδεκτη. Ενώ δεν υπάρχει ένα «συγγνώμη» από τις ελληνικές κυβερνήσεις που σήμερα λένε ότι υπερασπίζονται τα  δολοφονικά εγκλήματα της συμμορίας του Ναπολέοντα Ζέρβα. Καλώ την ελληνική κυβέρνηση να αποστασιοποιηθεί από τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας», δήλωσε ο ίδιος.

«Η δήλωση του Επιτρόπου Γιοχάνες αποτελεί ένα χαστούκι  για τον ελληνικό εθνικισμό και αποδεικνύει ότι το ζήτημα των Τσάμηδων  δεν είναι ούτε διμερές ,  ούτε πολυμερές , αλλά θεμελιώδες ζήτημα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων», συνέχισε παραληρώντας ο ίδιος.

Δεν έχουμε κανέναν «φίλο», ούτε και εκεί που λογικά θα αναμέναμε μια ουδέτερη  τουλάχιστον «αντιμετώπιση» όπως είναι η ΕΕ.

Λίγες ώρες μετά την είδηση που δημοσιεύθηκε από το αλβανικό κανάλι Top Channel ότι ο επίτροπος διεύρυνσης της Ευρωπαϊκής Ένωσης, Johannes Hahn, ανέφερε ως «αμφιλεγόμενο» το  θέμα μεταξύ της Αλβανίας και της  Ελλάδας, το ΥΠΕΞ εδώ στην Αθήνα αντέδρασε .

Σε ανακοίνωση του  « ο υπουργός εξωτερικών Νίκος Κοτζιάς, ζήτησε από τον Επίτροπο να αποσύρει την δήλωσή του και να την διορθώσει, δεδομένου ότι σύμφωνα με Αθήνα, ο επίτροπος έχει παραβιάσει την εξουσία του παρεμβαίνοντας στις υποθέσεις των κρατών μελών, που δεν είναι σε   συζήτηση σχετικά με θέματα που δεν υπάρχουν».

Η ανακοίνωση του ΥΠΕΞ : « Η δήλωση του επιτρόπου Johannes Hahn είναι αναληθής και απαράδεκτη. Όπως είναι γνωστό, το ζήτημα των Τσάμηδων είναι ανύπαρκτο και ως εκ τούτου, η χώρα μας δεν το έχει ποτέ αποδεχθεί ως θέμα διαπραγμάτευσης μεταξύ των κυβερνήσεων της Ελλάδας και της Αλβανίας. Ο Επίτροπος Hahn, με  τις ψευδείς δηλώσεις του , δείχνει ότι δεν ασκεί το ρόλο και τα καθήκοντά του  βάσει των ευρωπαϊκών διατάξεων, προκειμένου να προωθήσει το κοινό συμφέρον της Ένωσης, όπως προβλέπεται στο άρθρο 17 της Σύμβασης της Λισσαβώνας. Αυτό που τώρα έχει ζητηθεί και έχει την υποχρέωση να πράξει ο ίδιος σύμφωνα με το θεσμικό του  ρόλο, είναι  να παρέχει άμεσες εξηγήσεις,  για τις απαράδεκτες και ψευδείς δηλώσεις του» .

Πρόκειται όμως για την κορυφή του «παγόβουνου» ενός θέματος που θα το βρούμε μπροστά μας λίαν συντόμως.

Άλλωστε οι Αλβανοί μεθοδικά και με πολύ κόπο «εργάζονται» στις Βρυξέλλες για τον επηρεασμό των Ευρωπαίων αξιωματούχων τύπου Γιοχάνες εδώ και πολλά χρόνια.

Από το 2007 Αλβανοί με επιστολές και προσωπικές συναντήσεις επηρεάζουν ποικιλοτρόπως τις όποιες αποφάσεις κατώτερων και μεσαίων αξιωματούχων .   

Η Αλβανία και όλες οι τελευταίες κυβερνήσεις  θέτουν το  συγκεκριμένο ζήτημα,  ανεπίσημα  κάθε φορά που ένας Έλληνας αξιωματούχος επισκέπτεται την χώρα .

Δεν κάνουν πίσω παρότι το θέμα έχει κλείσει οριστικά από το 1945. Ενώ την ίδια στιγμή οι ίδιοι δεν δίνουν την δυνατότητα για συμφωνία με την χώρα μας για την συλλογή των οστών  όλων των Ελλήνων στρατιωτών από τα πεδία των μαχών του ελληνοαλβανικού πολέμου 1940-41. Κάτι που έπραξαν  όμως και με τους Ιταλούς αλλά και με τους Γερμανούς.

Συγχρόνως η συμπεριφορά του επίσημου αλβανικού κράτους έχει εκτραχυνθεί με την υφαρπαγή ελληνικής περιουσίας των Ελλήνων της Βορείου ηπείρου,  με διάφορα νομικά εκτρώματα , ενώ κατεδαφίζουν αυθαίρετα  ορθόδοξες εκκλησίες αιώνων , εκδιώκοντας και τον Αρχιεπίσκοπο Αναστάσιο λόγω προφανώς της ελληνικής καταγωγής του .

Οι τελευταίες ελληνικές κυβερνήσεις δυστυχώς δεν έπραξαν ουδέν για να σταματήσουν την αλβανική επιθετικότητα και τα «όνειρα» που έχουν για την χώρα μας.

Οι σχέσεις Αλβανίας και Τουρκίας είναι στο καλύτερο δυνατό επίπεδο και από κοινού κινούνται στο προσκήνιο  πλέον εναντίον της χώρα μας .

Μόνο η στάση ενωμένων όλων  των Ελλήνων και οι κατάλληλες συμμαχίες με ομόδοξες χώρες  όπως η Σερβία, το Μαυροβούνιο και Βουλγαρία, αλλά και η ρωσική κάθοδο στα Βαλκάνια  θα μεταβάλει την κατάσταση  , διακόπτοντας την δυνατότητα να  εκτρέφεται  το «τέρας» του αλβανικού εθνικισμού,  που απαιτεί κιόλας από την πατρίδα μας απίστευτα και κυρίως ανιστόρητα πράγματα.

EKTAKTO: Κλιμακώνεται η ένταση μετά τις δηλώσεις Ρ.Τ.Ερντογάν: Με δύο ΝΟΤΑΜ η Τουρκία αμφισβητεί ελληνικά δικαιώματα στο μισό Αιγαίο!


«Τα σύνορα αλλάζουν μόνο με πολέμους» είπε το πρωί ο Ρ.Τ.Ερντογάν και το κάνει πράξη: H Άγκυρα βάζει φωτιά στο Αιγαίο με με δύο ΝΟΤΑΜ που εξέδωσε.

Με ΝΟΤΑΜ που εξέδωσαν οι τουρκικές αρχές (Α4233/16 και Α 4232/16) επιχειρούν ουσιαστικά να γκριζάρουν το Αιγαίο, επικαλούμενες την …Συνθήκη της Λωζάννης!

Οι δυο τουρκικές ΝΟΤΑΜ εκδόθηκαν σε απάντηση των δυο ελληνικών αναγγελιών Α 2088/16 και Α2077/16 για πραγματοποίηση ασκήσεων στο Αιγαίο από 2 έως 7 Οκτωβρίου από την Πολεμική Αεροπορία σε περιοχές που εμπίπτουν είτε σε ελληνικό εναέριο χώρο είτε στο FIR Αθηνών.

Σύμφωνα με την τουρκική ΝΟΤΑΜ Α4233/16 η πρώτη ελληνική αναγγελία από την ΥΠΑ ,παραβιάζει την υποχρέωση της Ελλάδας για την αποστρατιωτικοποίηση των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου βάσει της «Απόφασης των Έξι το 1914», της Συνθήκης Ειρήνης της Λωζάννης ( με το Παράρτημα της που συνδέεται με το καθεστώς των Στενών) και της Συνθήκης Ειρήνης των Παρισίων το 1947.


Σύμφωνα με την Τουρκία, η Χίος και η Ρόδος (που όπως όλα τα ελληνικά νησιά αναφέρονται παρατύπως και με το τούρκικο όνομα τους – Sakiz και Rodos- αντί για Chios και Rhodes) δεν θα πρέπει να συμπεριλαμβάνονται σε κανένα σχέδιο οιασδήποτε στρατιωτικής άσκησης η εκπαίδευσης

Με την δεύτερη ΝΟΤΑΜ A4232/16 οι τουρκικές αρχές επανέφεραν και πάλι το ζήτημα της υποχρέωσης της Ελλάδας να μην συμπεριλαμβάνει στον σχεδιασμό ασκήσεων μιας σειράς νησιών λόγω της υποτιθέμενης υποχρέωσης αποστρατιωτικοποίησης τους . Τα νησιά αυτά είναι η Σαμοθράκη, τα Ψαρά, η Χίος, η Ικαρία, η Κάρπαθος και η Αστυπάλαια.

Είναι χαρακτηριστικό ότι και στις δυο τουρκικές ΝΟΤΑΜ επισημαίνεται ότι όχι μόνο το έδαφος των νησιών αλλά και όλες οι συνδεδεμένες με αυτά ζώνες (and/or her territory) πρέπει να αποκλεισθούν από τις ελληνικές ασκήσεις.

Ψυχρολουσία για 280.000 συνταξιούχους: Έκανε... φτερά το μισό μέρισμα


Καθώς από τον Οκτώβριο αρχίζει και η παρακράτηση των αναδρομικών τριών μηνών σε δύο δόσεις.

Ψυχρολουσία περιμένει σήμερα 280.000 δικαιούχους μερισμάτων του Δημοσίου που θα δουν σχεδόν τη μισή παροχή να έχει κάνει... φτερά αφού από αυτό το μήνα αρχίζει και η παρακράτηση των αναδρομικών. ...

Οι μειώσεις «τρέχουν» από 1/1/2016 και οι συνταξιούχοι είναι υποχρεωμένοι να επιστρέψουν αναδρομικά τριών μηνών σε δύο δόσεις, στις 30 Σεπτεμβρίου και στις 31 Δεκεμβρίου.

Εξαιτίας της παρακράτησης των αναδρομικών, το ποσό που πιστώθηκε σήμερα είναι συρρικνωμένο πάνω από 50% συγκριτικά με το μέρισμα που είχε δοθεί τελευταία φορά τον περασμένο Μάρτιο.

Για παράδειγμα, το μέρισμα συνταξιούχου εκπαιδευτικού συρρικνώθηκε στα 90 ευρώ από 145. Η διαφορά είναι 55 ευρώ το μήνα. Αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να επιστρέψει για τους τρεις μήνες αναδρομικά ύψους 165 ευρώ σε δυο δόσεις. Έτσι από το μέρισμα που δικαιούται για τους μήνες Ιούλιο, Αύγουστο και Σεπτέμβριο ύψους 270 ευρώ θα παρακρατηθούν 82.5 ευρώ και στο λογαριασμό του θα απομείνουν 187.5 ευρώ.

Δείτε πίνακες με τις περικοπές στα μερίσματα

Σύμφωνα με πληροφορίες, το Μετοχικό ταμείο θα ζητήσει να επιστρέψουν τα αναδρομικά 5 μηνών από 25.000  μερισματούχους που έχασαν από την 1η Ιουνίου το μέρισμα λόγω θανάτου, όπως ενήλικες άγαμες θυγατέρες, χήρες/χήροι που δεν πληρούν τα νέα όρια ηλικίας, γονείς και ορφανά αδέλφια.

Το μπαράζ μειώσεων άρχισε χθες με τους τραπεζοϋπάλληλους που είδαν περικοπές έως και 400 ευρώ στη σύνταξή τους (προσυνταξιοδοτική παροχή) αλλά και με την αύξηση της παρακράτησης υπέρ ΕΟΠΠΥ στις διπλές συντάξεις που εισπράττουν περίπου 400.000 συνταξιούχοι (πχ μία κύρια σύνταξη από το δημόσιο και μια από το ΤΣΜΕΔΕ, ΤΣΑΥ, κ.λπ.) καθώς πλέον τους επιβάλλεται εισφορά ασθένειας 6% στο άθροισμα των δύο κύριων συντάξεων, ενώ μέχρι τώρα η εισφορά 6% επιβαλλόταν στη μικρότερη σύνταξη που επέλεγε ο συνταξιούχος.

Διπλή σύνταξη όμως εισπράττουν και οι χήρες/οι που δεν είναι προνομιούχοι αλλά αδύναμη κατηγορία συνταξιούχων. Με την αύξηση της παρακράτησης υπέρ ΕΟΠΠΥ, το καθαρό ποσό μειώνεται σημαντικά. 

Για παράδειγμα, χήρα εισπράττει σύνταξη ΔΕΚΟ από ίδιο δικαίωμα ύψους 700 ευρώ και σύνταξη θανάτου 1.300 ευρώ. Μέχρι σήμερα, η εισφορά 6% υπολογιζόταν στη δική της σύνταξη και η παρακράτηση ανερχόταν στα 42 ευρώ το μήνα. Με την εφαρμογή του νέου ασφαλιστικού η παρακράτηση υπολογίζεται στο άθροισμα στις 2000 ευρώ και η παρακράτηση ανέρχεται στα 120 ευρώ, δηλαδή σχεδόν τριπλασιάζεται.

Στο στόχαστρο των μειώσεων μπήκαν χθες περίπου 4.000 συνταξιούχοι του ΕΤΑΤ που προέρχονται από την Εμπορική, την πρώην Πίστεως (νυν Alpha) και την Τράπεζα Αττικής. Η παρακράτηση των αναδρομικών (το μέτρο «τρέχει» από τον Ιούνιο) θα αρχίσει από τη σύνταξη του Νοεμβρίου. Οι υπόλοιποι 6.500 συνταξιούχοι που εισπράττουν την προσυνταξιοδοτική τους παροχή αλλά και την επικουρική τους από το ΕΤΕΑ, θα βιώσουν την «ψυχρολουσία» στις 4 Οκτωβρίου.

Για «μαζικές εκτελέσεις» των συνταξιούχων του Ενιαίου Ταμείου Ασφάλισης Τραπεζοϋπαλλήλων (ΕΤΑΤ) με τη μέθοδο της ισοπέδωσης των συντάξεων που μειώθηκαν άμεσα σε ποσοστό που υπερβαίνει το 25%, κάνει λόγο σε ανακοίνωσή της η ΟΤΟΕ.

Σκάνδαλο εκατομμυρίων με τη μασονική μεγάλη Στοά της Ελλάδος!


Εξηγήσεις ενώπιον της δικαιοσύνης καλούνται να δώσουν ο λογιστής της μεγάλης Στοάς της Ελλάδος και συνεργάτες του οι οποίοι φέρονται να βρίσκονται στο επίκεντρο οικονομικού σκανδάλου εκατομμυρίων....

Ειδικότερα, η Εισαγγελία Πρωτοδικών άσκησε ποινική δίωξη για τα αδικήματα της κακουργηματικής υπεξαίρεσης  καθώς και για το αδίκημα της ηθικής αυτουργίας σ’ αυτήν σε βάρος των συγκεκριμένων προσώπων μετά από έρευνα που διενήργησαν τόσο η Οικονομική Αστυνομία όσο και οι εισαγγελικές αρχές.

Η υπόθεση μπήκε στο μικροσκόπιο των αρχών όταν μέλος της Τεκτονικής Στοάς μίλησε  για παρατυπίες στη διαχείριση των συνδρομών των μελών. Η Οικονομική Αστυνομία που διενήργησε τον έλεγχο διαπίστωσε διαρροές δύο εκατομμυρίων ευρώ κατά τη διάρκεια των ετών 2006-2015. Σύμφωνα με πληροφορίες από την έρευνα προέκυψε ακόμα ότι η Στοά δεν κατέβαλε ΦΠΑ και ότι δεν είχε εκδώσει ούτε καν ΑΦΜ.

Σύμφωνα με τις ίδιες πληροφορίες, ήδη το ΣΔΟΕ προχώρησε στον άμεσο καταλογισμό  απόδοσης ΦΠΑ ύψους 28.000 ευρώ

Πέμπτη 29 Σεπτεμβρίου 2016

Κόκκινος Συναγερμός! Κοιτάξτε τι νοσηρά θα διδάσκουν τα νέα «θρησκευτικά» στα σχολεία! Ο Φίλης της Ριάνα !


Τα κακώς κείμενα της Θρησκειολογίας, μάθημα το οποίο προωθεί προς καθιέρωση ο υπουργός Παιδείας Νίκος Φίλης στα σχολεία «ξεσκεπάζει» με επιστολή του ο Αρχιεπίσκοπος κ. Ιερώνυμος.

«Προσπαθεί να περάσει στον μαθητή της προεφηβικής ηλικίας την υποσυνείδητη παραδοχή ότι δεν έχει και τρομερή διαφορά ένας ψαλμός του Δαυίδ από ένα τραγούδι του Μπομπ Ντίλαν;» λέει ο Ιερώνυμος

Ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος αναρωτιέται στην επιστολή του: «Πλέον, από το εκπαιδευτικό υλικό κειμένων και μουσικών έργων και τις σχετικές οδηγίες δηλαδή, σταχυολογώ μερικά παραδείγματα και διατυπώνω την απορία: Αν υποθέσουμε ότι ήταν υπερβολικά «χριστιανικό» ή και «κατηχητικό» το μάθημα των Θρησκευτικών μέχρι τώρα, τι είδους μάθημα διαμορφώνουν πλέον οι  υπερβολές ή τα άσχετα με το θεολογικό αντικείμενο κείμενα και μουσικά έργα;»


Με τον πρωθυπουργό να μην ξεκαθαρίζει πλήρως τη θέση του, όπως φάνηκε από την ομιλία του στη Βουλή, και τον κυβερνητικό εταίρο να δεσμεύεται ότι θα ξεκινήσει διάλογος από μηδενική βάση, ο υπουργός Παιδείας μένει εκτεθειμένος για συγκεκριμένες αλλαγές στο επίμαχο μάθημα.

Η αβάσταχτη ελαφρότητα των επιλογών του περί… μουσικής παιδείας, χρησιμοποιώντας ως παραδείγματα προς μελέτη σταρ του εξωτερικού όπως η Ριάνα, εξόργισε την Εκκλησία που αντέδρασε έντονα για το «ανακάτεμα» άλλων… επιστημών με τη Θρησκειολογία.

Σύμφωνα με τον Μακαριότατο , εάν τελικά προχωρήσουν οι μεταρρυθμίσεις στο μάθημα των Θρησκευτικών οι μαθητές μας θα μαθαίνουν τα εξής:

Α. στην Γ΄ Δημοτικού

Είναι η πρώτη τάξη διδασκαλίας του μαθήματος των «Θρησκευτικών». Το εκπαιδευτικό υλικό αναλύει θρησκευτικές έννοιες και το περιεχόμενό τους σε διάφορα θρησκεύματα:

i) Στη «Θεματική Ενότητα 2: Θρησκευτικές γιορτές: μέρες γεμάτες χαρά και σημασίες» ο μαθητής των 7-8 ετών διδάσκεται «Χαιρόμαστε γιορτάζοντας» τη Ρος Ασανά (Εβραϊκή Πρωτοχρονιά) και την Ιντ αλ-φιτρ των μουσουλμάνων. Για τις ορθόδοξες εορτές υπάρχει μία μονοσέλιδη (!) αναφορά.

ii) Ακολουθεί αναφορά στα θρησκευτικά σύμβολα της κάθε θρησκείας και ανάλυσή τους, ενώ το εκπαιδευτικό υλικό πληροφορεί τον 8χρονο μαθητή για «Τα 99 Ωραιότατα Ονόματα για τον Αλλάχ των μουσουλμάνων» και τα «Τα ονόματα του Θεού για τους Εβραίους: Γιαχβέ, Αδωναϊ, Ελοχίμ».

Σε αυτόν τον θεματικό κύκλο εκτίθενται οι εορτές με τα σύμβολα του Θεού, χωρίς να υπάρχει οργανική και λογική σύνδεση ανάμεσά τους. Σε μία από τις θεματικές με τίτλο «Αναγνωρίζοντας σύμβολα του Θεού» αναφέρονται θρησκευτικά σύμβολα, που δεν είναι σύμβολα του Θεού των θρησκειών. Δίπλα στα σύμβολα του Θεού στον Χριστιανισμό (ιχθύς, άμπελος κ.λπ.), παρατίθενται σύμβολα, όπως η ημισέληνος, το Γιν και Γιάνγκ κ.ά. που δεν είναι σύμβολα των θεών των συγκεκριμένων θρησκευμάτων.

Εντελώς άσχετη με τη συγκεκριμένη Θεματική Ενότητα (εορτές) και τα προσδοκώμενα μαθησιακά αποτελέσματά της είναι και η υποενότητα με τα ονόματα του Θεού των μουσουλμάνων και των Εβραίων.

Όπως γίνεται φανερό, η απόπειρα συσσώρευσης κοινών στοιχείων από διαφορετικές θρησκευτικές παραδόσεις είναι ολοφάνερα πιεσμένη και επιπόλαια, με αποτέλεσμα τη σύγχυση των μαθητών.

iii) Στα κεφάλαια υπό τον τίτλο «Η Κυριακή των Χριστιανών» και «Σάββατο των Εβραίων» ο μαθητής θα διδάσκεται μεταξύ άλλων τι σημαίνει «Σάββατο», (Συναγωγή, Τορά, Μενορά, κ.λπ). Στο κεφάλαιο «Η Παρασκευή των Μουσουλμάνων» θα μαθαίνει για τη σημασία της «Παρασκευής», για το κάλεσμα σε προσευχή του μουεζίνη από τον μιναρέ, για νίψεις προσώπου, χεριών και ποδιών, για ανυποδησία, για την ώρα της προσευχής μέσα σε τζαμί, για το Κοράνι, για τον Ιμάμη κ.α. Παράλληλα υπάρχει μια παρουσίαση του τζαμιού από Μουσουλμάνους συμμαθητές του εκπαιδευόμενου παιδιού.

iv) Δίδεται ως εκπαιδευτικό υλικό (σελ. 34) στους μαθητές απόσπασμα για την Υπαπαντή του 12ετούς Ιησού («Ο Συμεών υποδέχεται τον μικρό Ιησού – Υπαπαντή») και παράλληλα δίδεται στον μαθητή η Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για τα Δικαιώματα του Παιδιού (UNICEF 1989).

Αναρωτιέται κανείς εάν πρόκειται για εκπαιδευτικό υλικό για το μάθημα των Θρησκευτικών σε παιδιά Γ΄ Δημοτικού ή υλικό σεμιναρίου κάποιας μη κυβερνητικής οργάνωσης για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Η Υπαπαντή του μικρού Ιησού δεν αντιμετωπίζεται ως αντικείμενο ανάλυσης της θεολογικής επιστήμης, αλλά στο πλαίσιο μιας κοινωνικής, πολιτικής και νομικής ανάλυσης για την ιδιαίτερη θέση και σημασία των παιδιών στον κόσμο και την κοινωνία.

v) Στη «Θεματική Ενότητα 6: «Ποιος είναι ο Ιησούς Χριστός;» το εκπαιδευτικό υλικό προτείνει στον μαθητή για τον Χριστό τα εξής κεφαλαιώδη χαρακτηριστικά του Ιησού:

– 1. «Ήρθε στον κόσμο σαν ξένος»,
– 2. «Ο Μεσσίας που όλοι προσδοκούσαν»,
– 3. «Ένας δάσκαλος που όλοι θαύμαζαν»,
– 4. «Κοντά σε όλους χωρίς διάκριση»,
– 5. «Αρνήσεις και κατατρεγμοί» και μέχρις εκεί.

Ο Χριστός δηλαδή για εμάς τους ορθοδόξους ήταν περίπου ένας φέρελπις, σοφός και κατατρεγμένος μετανάστης – δάσκαλος. Αγνοούνται ιδιαίτερες θεολογικές διαστάσεις που αναδεικνύουν μία μοναδικότητα της αποστολής και του προσώπου του Κυρίου, χωρίς σύγχυση με κοσμικές έννοιες (δάσκαλος, ξένος κ.λπ.). Η πολύ βασική σωτηριολογική προοπτική της έλευσης του Ιησού «Οὐκ ἦλθον κρῖναι τόν κόσμον, ἀλλά σῶσαι τόν κόσμον» επίσης παραβλέπεται πλήρως.

Β. στην Δ΄ Δημοτικού:

i) Στη «Θεματική Ενότητα 1: Όταν οι άνθρωποι προσεύχονται» ο μαθητής των 9 ετών μαθαίνει γενικώς, με οριζόντια ανάπτυξη, περί της «προσευχής» στη Βίβλο, στην Καινή Διαθήκη, στο Ισλάμ, στον Ιουδαϊσμό καθώς και μία ινδιάνικη προσευχή. Η προσευχή δεν αναλύεται δηλαδή μέσα ένα θεολογικό πλαίσιο, αλλά ως μια διεθνής συνήθεια, από την άποψη της κοινωνιολογίας των θρησκειών…

ii) Ακολουθεί η «Θεματική Ενότητα 3: Σπουδαία παιδιά» όπου μεταξύ άλλων δίδεται εκπαιδευτικό υλικό για τον Ισαάκ, τον Μωυσή, Δαβίδ και ακολουθεί «Ο διψασμένος κότσυφας», ένα λαϊκό παραμύθι από το Μπαγκλαντές και «Ο Φαντασμένος» της Ζωρζ Σαρρή – όλα αυτά μαζί. Το βάρος πέφτει όχι στον Ιησού Χριστό ως έννοια μέσα στην θεολογία, αλλά στο πώς τον αντιμετωπίζουν οι διάφορες θρησκευτικές παραδόσεις, λαϊκές παραδόσεις, λογοτεχνικά κείμενα κ.λπ.

iii) Στη «Θεματική Ενότητα 4: Όλοι ίσοι, όλοι διαφορετικοί» παρέχεται εκπαιδευτικό υλικό μεταξύ άλλων για το χριστιανικό Βάπτισμα, για το Βάπτισμα και Χρίσμα των Ρωμαιοκαθολικών, Βάπτισμα των Προτεσταντών, τις «Τελετές ενηλικίωσης στον Ιουδαϊσμό», τις «Τελετές ενηλικίωσης των Μουσουλμάνων». Είναι ξεκάθαρη η μη θεολογική, λαογραφική και εθνολογική οπτική της ανάλυσης.

iv) Στη «Θεματική Ενότητα 5: Ιεροί τόποι και ιερές πορείες» δίδεται εκπαιδευτικό υλικό με εναρκτήριο το κείμενο: «Οι συμμαθητές και οι συμμαθήτριές της την ακούν και τη ζηλεύουν: Και πού δεν έχει πάει η Ζωή! Αυτά, όμως, μέχρι πέρσι· γιατί φέτος άλλαξε προορισμούς η Ζωή. Πρώτα σε ένα κοντινό κέντρο φιλοξενίας προσφύγων, μετά στο νοσοκομείο της πόλης μας, στο τέλος σε μια φυλακή. Τρόμαξαν τα άλλα παιδιά μόλις άκουσαν τους νέους προορισμούς».

Προφανώς το κείμενο αποβλέπει, πλην άλλων, να ευαισθητοποιήσει τα παιδάκια της Δ΄ Δημοτικού για το προσφυγικό πρόβλημα ως ανθρωπιστικό ζήτημα. Το κάνει όμως όχι απλώς με όρους απολύτως μη θεολογικούς και γενικά μη θρησκευτικούς. Το εκθέτει ως ζήτημα κοινωνικής ψυχολογίας ή ως ερέθισμα για αναθεώρηση της προσωπικής μας βιοθεωρίας –η θεολογική διάσταση απουσιάζει.

Στο ίδιο κεφάλαιο συνδέεται το εκπαιδευτικό υλικό συγκεχυμένα με την πορεία των Εβραίων προς τη Γη της Επαγγελίας, τα ταξίδια του Ιησού, και με τους τόπους προσκυνήματος των Χριστιανών στην Ελλάδα, των Ρωμαιοκαθολικών στην Πορτογαλία, το χατζ στην Μέκκα, το Μπενάρς των Ινδουϊστών στον Γάγγη κ.λπ.. Το ζήτημα είναι η περιπλάνηση του ανθρώπου στην αναζήτηση του Θεού, που δεν διαφέρει από την περιπλάνηση ενός πρόσφυγα, ως αντικείμενο κοινωνιολογικής εξιστόρησης και φιλοσοφικής μελέτης.

v) Στη «Θεματική Ενότητα 6: Χριστιανοί άγιοι και ιερά πρόσωπα άλλων θρησκειών» δίδεται εκπαιδευτικό υλικό για τον Άγιο Φραγκίσκο και τα ζώα, την Αγία Λυδία τη Φιλιππησία, Μωάμεθ, τον απεσταλμένο του Αλλάχ, Ραβίνο Ελεάζαρ, τον Bούδα τον «φωτισμένο δάσκαλο», όπως αποκαλείται, τον Κομφούκιο τον «φιλόσοφο της Ανατολής», τον Λάο-Τσε τον γεροδιδάσκαλο κ.λπ..

vi) Στη «Θεματική Ενότητα 7: Ιερά βιβλία» δίνεται εκπαιδευτικό υλικό για την Αγία Γραφή το «Ιερό βιβλίο των Χριστιανών», το Κοράνιο των Μουσουλμάνων, την Τανάκχ των Εβραίων, τις Βέδες των Ινδουϊστών, το Ταό-Τε-Κίνγκ του Λάο Τσε.

Εκτός των προβλημάτων που δημιουργεί η πρόχειρη παράθεση διαφορετικών θρησκευτικών στοιχείων κάτω από «κοινές» έννοιες, επιπρόσθετες δυσκολίες δημιουργούνται από τις διαφορές στη νοηματοδότηση των στοιχείων αυτών. Εν προκειμένω, τα ιερά κείμενα έχουν διαφορετική σημασία και αξία στη ζωή των πιστών τον Ινδοϊσμό από ό,τι στο Ισλάμ. Ο κατακερματισμός των θρησκειών σε επιμέρους στοιχεία προκειμένου να αναδειχθούν κάποιες ομοιότητες μεταξύ τους, δεν επιτρέπει στους μαθητές να κατανοήσουν τη λειτουργική θέση των στοιχείων αυτών σε ένα οργανωμένο όλο, όπως είναι η θρησκεία, από την οποία έχουν αποκοπεί τα στοιχεία αυτά.

Γ. στην Ε΄ Δημοτικού:

i) Στη «Θεματική Ενότητα 1: Μαθητές και δάσκαλοι» ο Χριστός παρουσιάζεται βάσει του εκπαιδευτικού υλικού στους μαθητές απλώς ως δάσκαλος που «δίδασκε παντού» («Ο Θεάνθρωπος ως διδάσκαλος, συνοδοιπόρος και οδηγός»).

ii) Στη «Θεματική Ενότητα 2: Συμπόρευση με όρια και κανόνες» δίδεται ως εκπαιδευτικό υλικό η «Οικουμενική Διακήρυξη για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα του ΟΗΕ (1948)». Η ύλη αυτή προσφέρεται σε παιδιά, που, σε αυτήν την ηλικία, ακόμα δεν είναι σε θέση να αντιληφθούν τι είναι ο Ο.Η.Ε. και η νομική και πολιτική έννοια των «ανθρωπίνων δικαιωμάτων». Και εξ άλλου αυτό το υλικό έχει σχέση με ένα μάθημα θρησκευτικής αγωγής ή τα Θρησκευτικά έγιναν μάθημα πολιτικής ηθικής ή προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων;

iii) Στη «Θεματική Ενότητα 2: Συμπόρευση με όρια και κανόνες» παρέχεται εκπαιδευτικό υλικό στα παιδιά για τις Δέκα Εντολές, την εντολή του Κυρίου για την αγάπη προς τους εχθρούς, και τους «Κανόνες σε άλλες θρησκείες»: τη Χαντίθ των μουσουλμάνων, τον νόμο του Ντάρμα των Ινδοϊστών, τον κανόνα της μη βίας των Βουδιστών, την αφοσίωση των Εβραίων στον νόμο,

iv) Στη «Θεματική Ενότητα 3: Προχωράμε αλλάζοντας» το εκπαιδευτικό υλικό ξεκινά με τον όρο «Ζητώντας συχώρεση / δίνοντας συχώρεση» (sic) και κείμενα για τη «Μετάνοια και συγχώρηση στη βιβλική εμπειρία», τη «Συγγνώμη και άφεση στην παράδοση της Εκκλησίας», τη Νηστεία και άσκηση στις θρησκείες του κόσμου: Ισλάμ, Ινδοϊσμός, Βουδισμός.

v) Στη «Θεματική Ενότητα 6: Αποστολές για την «καλή είδηση» παρουσιάζεται μέσα από κείμενα τ飼Χριστός Ανέστη!» Μια «καλή είδηση» για όλο τον κόσμο. Η Ανάσταση εμφανίζεται στον μαθητή αποθρησκευτικοποιημένη, εξομοιωμένη με την εμπειρία μίας καλής ειδήσεως να δίνεται βαθύτερη εξήγηση μέσα από τα προτεινόμενα κείμενα της θεολογικής διάστασης της Ανάστασης στην ορθόδοξη θεολογία.

Δ. στην ΣΤ΄ Δημοτικού

Στο Κεφάλαιο «3. Μπροστά στον «ξένο» σήμερα» ο μαθητής διδάσκεται την άποψη του μαρξιστή δημιουργού Μπέρτολντ Μπρεχτ για τους ξένους μέσα από το ποίημά του «Για τον όρο «μετανάστες»».

Ο μαθητής παραμένει ανυποψίαστος ότι πολλά περισσότερα και βαθύτερα για τον «ξένο» είχαν ειπωθεί στη γραμματεία της Εκκλησίας μας (σε επόμενη τάξη (Β΄ Γυμνασίου) παρατίθεται ο λόγος Αγίου Επιφανίου «Δος μοι τούτον τον ξένον») και κυρίως για την ορθόδοξη οπτική του ξένου όχι ως «άλλου» με τους όρους της κοινωνιολογίας και της πολιτικής ή εθνολογικής θεωρίας, αλλά ως «πλησίον» κατά την ορθόδοξη θεωρεία.

Δυστυχώς όλη η διδακτική ύλη είναι διαιρεμένη σε αφηρημένες έννοιες της ψυχολογίας, της πολιτικής επιστήμης, της κοινωνιολογίας της θρησκείας, της ηθικής φιλοσοφίας (λατρεία, αυτογνωσία, αγιότητα, επικοινωνία, ήθος, προσευχή, γιορτή κ.λπ.), για τις οποίες παρατίθενται σε διαθρησκειακό και πολιτιστικό επίπεδο απόψεις και δείγματα γραφής από κείμενα.

Όμως, για τη συντριπτική πλειοψηφία των παιδιών, το μάθημα στο σχολείο λειτουργεί στην συνείδησή τους ως μια αυθεντική φωνή, μία κυριαρχική υπόδειξη του σχολείου για το σωστό και το λάθος. Το μάθημα των Θρησκευτικών λειτουργεί επίσης και ως ένα μάθημα βιοθεωρίας.

Γι” αυτό και τα παιδιά πολλές φορές διατυπώνουν αντιρρήσεις ή αμφιβολίες για τις απόψεις των γονέων τους, με βάση όσα διδάχθηκαν στην σχολική τάξη. Και αυτός είναι και ο σπουδαίος παιδαγωγικός ρόλος της Πολιτείας μέσω της εκπαίδευσης των παιδιών και των νέων.

Έτσι λοιπόν όλα τα παραπάνω παρέχονται ως εκπαιδευτικό υλικό σε ηλικίες, που ο μαθητής-παιδί ορθόδοξης οικογένειας είναι αδύνατο να έχει ακόμα ολοκληρωμένη και απόλυτα συνειδητή εικόνα της δικής του θρησκευτικής πίστης, ακόμα και εάν πηγαίνει σε κατηχητικό σχολείο της Ενορίας του.

Και έρχεται το εκπαιδευτικό υλικό όχι μόνο να μη βοηθήσει το παιδί μιας ορθόδοξης οικογένειας στη διαμόρφωση μιας συνεκτικής εικόνας για την Ορθοδοξία, αλλά να κλονίσει και τις νωπές ακόμα θρησκευτικές του πεποιθήσεις, να του προκαλέσει σύγχυση, ενσπείροντας του την λογική αμφιβολία ότι δεν αποκλείεται τελικά ο Χριστός να είναι και προφήτης του Ισλάμ ή ότι όλες οι θρησκευτικές παραδοχές είναι το ίδιο αληθείς – όλα αυτά σε παιδιά των 8 ή 9 ετών ετών χωρίς την ανεπτυγμένη κριτική ικανότητα και το στέρεο γνωστικό υπόβαθρο, που προϋποθέτει μια τέτοια συζήτηση.

Χωρίς να έχει προηγηθεί μια εις βάθος ανάλυση για τον Χριστό (Χριστολογία) ο μαθητής φθάνει στη…

Β΄ Γυμνασίου για να πληροφορηθεί:

i) Στη «Θεματική Ενότητα. Ποιος είναι ο Θεός των Χριστιανών; «Τίνα με λέγουσιν οι άνθρωποι είναι;» σχετικά με τις «Γνώμες των ανθρώπων για τον Ιησού Χριστό i. Πρόσωπα της εποχής του (Πιλάτος, Νικόδημος, Ιώσηπος, Κέλσος) ii. Φιλόσοφοι, καλλιτέχνες (Μπ. Πασκάλ, Μ. Μπούμπερ, Μ. Γκάντι, Τ. Λειβαδίτης)» και μετά από ένα εκπαιδευτικό υλικό με κείμενα και υποθέματα με τίτλο «ΙΙ. Ο Ιησούς Χριστός στην Καινή Διαθήκη» ακολουθεί εκπαιδευτικό υλικό: «III. Ο Ιησούς στο Κοράνιο και στις Χαντίθ i. Κοράνιο, Ο Υιός της Μαρίας (2, 87 και 253. 3,45 και 4.157,171), Ιησούς και λόγος του Θεού (3, 39, 45 και 4, 71) Προφήτης (3, 49, 53), Εσχατολογικός προφήτης (93, 61) Θαυματουργός (21, 91 και 66, 12), ii. Χαντίθ. Ο Ιησούς απρόσβλητος από τον πειρασμό τη στιγμή της γέννησής του, i. Κοράνιο: Ο Υιός της Μαρίας (2, 87 και 253. 3,45 και 4.157,171), Ιησούς και λόγος του Θεού (3, 45 κ.α.)» κ.λπ. και για τον Χριστό στην: «ii. Χαντίθ. Ο Ιησούς απρόσβλητος από τον πειρασμό τη στιγμή της γέννησής του».

Προκύπτει το ερώτημα για πόσους «Χριστούς» θα αποκτήσει γνώσεις ο μαθητής των 13 ετών; Η ισόρροπη ανάπτυξη σ” αυτήν την ηλικία, χωρίς μια στέρεη χριστολογική ανάλυση σε προηγούμενες τάξεις, δεν προκαλεί, το λιγότερο, θρησκευτική σύγχυση σε έναν ορθόδοξο μαθητή, που μπορεί να έχει ακούσει στην οικογένεια ή στο κατηχητικό για τον Ιησού και πληροφορείται στο σχολείο ότι υπάρχουν, όχι ένας, αλλά 3 «Χριστοί»;

ii) στη Β΄ Γυμνασίου και στη «Θεματική Ενότητα 3. Ποιος είναι ο άνθρωπος;» το εκπαιδευτικό υλικό εκτείνεται «Από τον Οδυσσέα μέχρι τους υπερήρωες των σύγχρονων κόμικ» (ακολουθεί προτεινόμενο δοκίμιο του Ι. Μ. Παναγιωτόπουλου «Το τέλος του ηρωισμού», στίχοι από τα τραγούδια ο «Μικρός Ήρωας» του Λ. Κηλαηδόνη, και «Ο αγαπημένος ήρωας μου» της Τατιάνας Ζωγράφου).

Ακολουθούν οι απόψεις του Έριχ Φρομ και του Άγγελου Τερζάκη στο βασικό θέμα: «ii. Η δύναμη και η αδυναμία του σύγχρονου ανθρώπου» για να συνεχίσει η ύλη στο: «II. Ο σκοπός και το νόημα της ζωής του ανθρώπου: Η βιβλική πρόταση και η θεολογική ερμηνεία» με αποσπάσματα κειμένων και βιογραφιών ορθοδόξων Αγίων (8 σελίδες) και να καταλήξει με κείμενα για το βασικό θέμα: «IV. Ο άνθρωπος στις άλλες θρησκείες i. Ιουδαϊσμός, Ο άνθρωπος ως αντικείμενο της θείας φροντίδας (Ψλ 8, 5-7) ii. Ισλάμ, Ο άνθρωπος ως «χαλίφης» (τοποτηρητής) της δημιουργίας του Θεού (Κοράνιο, 2, 30-34), Ορθοπραξία (Κοράνιο, Πέντε Στύλοι), Ο άνθρωπος ως μικρόκοσμος (Ρουμί, Ντιβάν 13, 7-11), iii. Ινδουισμός, Κάρμα και άτμαν: Καλές πράξεις και ατομική «ψυχή», Η λύτρωση του ανθρώπου μέσα από την αφοσίωση και την αγάπη, iv. Βουδισμός, Ο σεβασμός απέναντι σε όλα τα πλάσματα).

Δηλαδή ο άνθρωπος εντάσσεται σε ένα προβληματισμό, που αφορά καλλιτέχνες, φιλοσόφους, παιδαγωγούς, ψυχολόγους και στην αντίληψη των θρησκειών. Κέντρο της ανάλυσης του εκπαιδευτικού υλικού είναι ο άνθρωπος ως έννοια όχι απαραίτητα θρησκευτική και επ” ευκαιρία της ανάλυσης αυτής δίδεται υλικό για την θέση του ανθρώπου στα διάφορα θρησκεύματα.

Είναι σαφές ότι το παραπάνω αντικείμενο θεματικά και μεθοδολογικά δεν έχει πλέον κεντρική σχέση με τη θεολογία, αλλά μπορεί να το διδάξει ένας φιλόλογος για το μάθημα της «Έκφρασης- Έκθεσης» ή της φιλοσοφίας.

iii) στη Β΄ Γυμνασίου «Θεματική Ενότητα 4: Εμείς και οι «άλλοι» ουσιαστικά το μάθημα εκτρέπεται σε πολιτική επιστήμη, κοινωνιολογία, ηθική φιλοσοφία, και θεωρία ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Τα βασικά θέματα επαναλαμβάνουν την ύλη της ΣΤ΄ Δημοτικού, αφορούν στον «άλλον», τον ξένο, τη διαφορετικότητα και τον σεβασμό προς αυτήν και είναι: «Ποιος είναι για μας ο «άλλος»; i. Από τις παραδοσιακές κλειστές κοινότητες στις σύγχρονες πλουραλιστικές κοινωνίες των «άλλων», ii. Ο άλλος ως ξένος. Από τον «μακρινό» στον «ανεπιθύμητο», iii. Όψεις της ετερότητας (γλωσσική, θρησκευτική, πολιτισμική, φυλετική ετερότητα), iv. Ο πολιτισμένος κόσμος απέναντι στον «άλλο», •Ακρότητες και εντάσεις: Μισαλλοδοξία, ρατσισμός, διακρίσεις, πόλεμοι, γενοκτονίες και «ολοκαυτώματα», προσφυγιά, ξενοφοβία, • Ο αγώνας για τα ανθρώπινα δικαιώματα και η νομική κατοχύρωσή τους:

Μια απάντηση του πολιτισμένου κόσμου» ενώ ακολουθεί υλικό με βασικά θέματα: «ΙΙ. Ο ξένος σε διάφορες θρησκευτικές παραδόσεις i. Ιουδαϊσμός «Ξένον μην καταπιέζετε, γιατί ξέρετε πώς αισθάνεται ο ξένος, αφού κι εσείς ήσασταν κάποτε ξένοι» (Εξ 23, 9. Λευ 19, 33-34. Αρ 15, 15-16), ii. Ισλάμ, Η μετοίκηση του Μωάμεθ και ο μετανάστης στο Κοράνιο, Ο πιστός ως ξένος στον κόσμο για χάρη της πίστης (Κοράνιο, 2, 18), iii. Ινδοϊσμός, Η ξενιτειά και η περιπλάνηση ως όρος της φωτισμένης ζωής, iv. Βουδισμός, Σεβασμός και φροντίδα για τον ξένο και τον περιπλανώμενο, Ιουδαϊσμός, «Ξένον μην καταπιέζετε, γιατί ξέρετε πώς αισθάνεται ο ξένος, αφού κι εσείς ήσασταν κάποτε ξένοι» (Εξ 23, 9. Λευ 19, 33-34. Αρ 15, 15-16).

δ. Αξίζει να σημειωθεί ότι η «Ορθοδοξία και Νέος Ελληνισμός» ως «βασικό θέμα» δίδεται μόνο στη Β΄ Γυμνασίου και με εκπαιδευτικό υλικό 26 σελίδων στο τέλος της διδακτέας ύλης και επομένως και του σχολικού έτους (Θεματική Ενότητα 6), χωρίς να εκτίθεται ως βασικό θέμα σε καμία άλλη τάξη από την Γ΄ Δημοτικού μέχρι την Γ” Λυκείου.

ε. Εξίσου εντυπωσιακό είναι ότι η Μητέρα Εκκλησία των Ορθοδόξων Εκκλησιών, το «Οικουμενικό Πατριαρχείο Κωνσταντινούπολης» υπάρχει ως «βασικό θέμα» μόνο στην εκπαιδευτικό υλικό της Β΄ Γυμνασίου και στο τέλος της σχολικής ύλης, καταλαμβάνοντας έκταση μόλις μισής σελίδας (με 2 παραγράφους «α. Η ιστορία του», «β. Ο ρόλος του Οικουμενικού Πατριαρχείου στη σύγχρονη Ορθοδοξία»).

Ακόμα λοιπόν και εάν το μάθημα των Θρησκευτικών επιθυμούσε να μελετήσει την Εκκλησία, ως ιστορικό φαινόμενο, μετατρεπόμενο σε «ιστορία θρησκειών», οι παραπάνω επιλογές αποκαλύπτουν μια επίμονη ενασχόληση του εκπαιδευτικού υλικού με σύγχρονα πολιτικά, φιλοσοφικά και κοινωνικά προβλήματα, και όχι με την ανάλυση της πορείας της Εκκλησίας στον ιστορικό χρόνο, ούτε με την ανάλυση σύγχρονων εκκλησιαστικών θεσμών, οι οποίοι αντιμετωπίζονται μόνο σε όσο μέτρο έχουν συνάφεια με επίκαιρα και κοσμικά προβλήματα.

ΣΤ. Στο Λύκειο το εκπαιδευτικό υλικό για το μάθημα επικεντρώνεται στην μελέτη εννοιών από την άποψη της ηθικής φιλοσοφίας, της κοινωνιολογίας, της φιλοσοφίας της θρησκείας και κοινωνιολογίας της θρησκείας. Ενδεικτικά:

i) στην Α΄ Λυκείου (Θρησκεία και σύγχρονος άνθρωπος) και στη «Διδακτική Ενότητα 1.1. Αναζήτηση του Θεού» δίδεται στους μαθητές το τραγούδι «Ο Προσκυνητής» του Αλκίνοου Ιωαννίδη με κενά σε ορισμένους στίχους και ο μαθητής καλείται να βρει από πού λείπουν και συμπληρώσει τις λέξεις: «ταξίδι – ψυχή μου – κάποιος – τάματα (2) – προσευχή – έρωτας – αγάπη».

ii) Στην Α΄ Λυκείου, στη «Διδακτική Ενότητα 1.3. Επικοινωνία» (με τους ανθρώπους; με τον Θεό;) το εκπαιδευτικό υλικό παραθέτει προς διδασκαλία και μελέτη: α) ένα ινδιάνικο παραδοσιακό παραμύθι (Ο Άνεμος) για τον «Άνεμο», που απήγαγε την όμορφη κόρη ενός ινδιάνου φύλαρχου, β) τους στίχους από το «Περιβόλι» (1966) και την «Συννεφούλα» (1966) του Διον. Σαββόπουλου, γ) τον 61ο Ψαλμό, δ) στίχους από το τραγούδι «Umbrella» (2007) της Rihanna, ε) κείμενα για τον «Θείο Έρωτα» και την «Προσευχή», ζ) κείμενο του Ισπανού Αγίου της Ρ/καθολικής Εκκλησίας Ιωάννου του Σταυρού, η) τους στίχους από το τραγούδι «Δίψα» (2003) του Νίκου Πορτοκάλογλου («Δεν είν’ η Κίρκη, η μάγισσα, του σεξ η θεά, η Καλυψώ, η Ναυσικά με του μπαμπά τα λεφτά…») και θ) αμέσως μετά ακολουθεί απόσπασμα από την «Επί του Όρους ομιλία» (Ματθ. κεφ. 5-7).

Προφανώς, μόνο εάν υποβαθμισθεί η βαθειά θεολογική και ανθρωπολογική διάσταση της «Επί του Όρους ομιλίας» μπορεί να συνδεθεί με τους στίχους των παραπάνω τραγουδιών. Το εκπαιδευτικό υλικό δίνει τροφή για σκέψη πάνω σε έννοιες, όπως η «επικοινωνία», που έχουν, πλην άλλων, και θρησκευτική σημασία, προσπαθώντας όμως να προβληματίσει γι” αυτές με τα εργαλεία της ψυχολογίας ή της μουσικής κ.λπ., αλλά πάντως όχι ως κύριο αντικείμενο θεολογικού προβληματισμού.

iii) Στην Α΄ Λυκείου το κεντρικό ζήτημα της ελευθερίας και του αυτεξούσιου του ανθρώπου, στο οποίο έχει συνεισφέρει τόσα πολλές και κεφαλαιώδεις προτάσεις η ορθόδοξη πατερική και εν γένει θεολογική γραμματεία («Διδακτική Ενότητα 4.1 Ελευθερία») περιορίζεται σε εκπαιδευτικό υλικό με πατερικά κείμενα μόλις μίας σελίδας και εμπλέκεται με -άσχετα προς την ορθόδοξη οπτική- δοκίμια για τους φυλακισμένους, στίχους από ελληνικό παραδοσιακό τραγούδι για την φυλακή, στίχους για την «Έξοδο» των Εβραίων από ξένα τραγούδια (spirituals, όπως το «Go Down Moses» του Louis Armstrong κ.λπ.).

Είναι σαφές και εδώ πού πέφτει το κέντρο βάρους: Η βασική θέαση του ζητήματος της ελευθερίας με αφετηρία την κοσμική οπτική διαφόρων τεχνών και επιστημών (πολιτική, κοινωνιολογία κ.λπ.), στην οποία απλώς συνεισφέρει και συμβάλλει και η θεολογική προσέγγιση.

iv) Στη Β΄ Λυκείου δίνονται στον μαθητή ως αφορμές για προβληματισμό γύρω από την έννοια «Στερεότυπα» διάφορες φωτογραφίες, της Μουσουλμάνας μαθήτριας με μαντίλα σε ελληνική παρέλαση, από κατάστημα Μουσουλμάνου ιδιοκτήτη με αραβική επιγραφή στο κέντρο της Αθήνας, η φετινή φωτογραφία της Αιγύπτιας αθλήτριας και της Γερμανίδας αθλήτριας από αγώνα μπιτς βόλεϊ στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο. Είναι ενδεικτική και εδώ η εξαλλαγή του μαθήματος με επίκεντρο την κοινωνιολογία της θρησκείας, την εθνολογία ή την πολιτική επιστήμη και όχι τον θεολογικό προβληματισμό πάνω στις διαθρησκειακές ή εθνολογικές διαφορές.

v) Στην ίδια τάξη, στο πλαίσιο νοηματοδοτήσεως της έννοιας «Διάλογος» δίδεται μία γελοιογραφία του Economist για τους θρησκευτικούς πολέμους: ένα πεδίο μάχης γεμάτο ερείπια και νεκρούς, ένας επιζών αναφέρει «Όλα ξεκίνησαν με μια διαφωνία ποιανού ο Θεός ήταν πιο ειρηνικός, καλοσυνάτος και συγχωρητικός». Πρόκειται για αντιθρησκευτικά ερεθίσματα, που υποβάλλουν στον μαθητή, στο πλαίσιο ενός μαθήματος θρησκευτικής αγωγής, την αποδοχή της ιδέας ότι οι θρησκείες είναι υπαίτιες για την βία στον κόσμο και ότι η ισχυρή πίστη οδηγεί σε μισαλλοδοξία. Αυτή είναι η θέση του επίσημου σχολείου στο πλαίσιο του μαθήματος των Θρησκευτικών; Και εν πάση περιπτώσει μήπως αυτό είναι αντικείμενο ανάλυσης της κοινωνιολογίας των θρησκειών ή του μαθήματος της αγωγής του πολίτη;

vi) Επίσης στην ίδια τάξη, κατά τη νοηματοδότηση της έννοιας «Διάλογος», παρατίθεται και η εξιστόρηση του Σχίσματος Δυτικής Εκκλησίας και Ανατολικής Εκκλησίας του Χριστού. Η εξιστόρηση αυτή στο πλαίσιο της έννοιας «Διάλογος» βγάζει το σύνθετο πρόβλημα του Σχίσματος από την ανάλυση της θεολογικής διαφοράς των δύο Εκκλησιών, και το αντιμετωπίζει απλώς ως ένα πρόβλημα έλλειψης «Διαλόγου» με κοσμικά κριτήρια κοινωνικής ή ηθικής ανάλυσης.

Z. Η διδακτέα ύλη των Θρησκευτικών στο δημοτικό σχολείο συμπληρώνεται από προτεινόμενο μουσικό υλικό για εκπαιδευτική χρήση.

Τα προτεινόμενα μουσικά έργα συσχετίζονται με τις «θεματικές ενότητες» της ύλης και τα «βασικά θέματά» τους και προτείνονται με ορισμένη σειρά μουσικά έργα της εκκλησιαστικής και της κοσμικής μουσικής. Χωρίς φυσικά πρόθεση υποτιμήσεως του έργου και της αξίας των δημιουργών, των οποίων τα τραγούδια επιλέχθηκαν και προτείνονται ως διδακτέα ύλη στο μάθημα των Θρησκευτικών, αναρωτιέται κανείς τι σχέση μπορεί να έχουν μεταξύ τους, αλλά και με το μάθημα των Θρησκευτικών, τραγούδια που θα μπορούσαν να είναι σπουδαίο αντικείμενο προβληματισμού και διδασκαλίας σε άλλα μαθήματα ηθικής ή μουσικής αγωγής, όπως ενδεικτικά:

α. Στη Θεματική Ενότητα 1 της Γ΄ Δημοτικού «Ζούμε μαζί» προτείνεται το τραγούδι «Ας κρατήσουν οι χοροί» (1983) του Διονύση Σαββόπουλου και μαζί προτείνεται στους μαθητές (αμέσως μετά στο ίδιο κεφάλαιο) το «Απολυτίκιο Τριών Ιεραρχών, Ήχος α΄».

β. Στη Θεματική Ενότητα 5 της Γ΄ Δημοτικού «Τα παιδιά: H χαρά και η ελπίδα του κόσμου» με βασικό θέμα: «ΙΙ. Ο Ιησούς ως παιδί» προτείνονται τα τραγούδια «Ήσουν παιδί σαν τον Χριστό» (1966) του Μάνου Χατζηδάκη, «Καλημέρα, τι κάνεις» (1992) του Σταμάτη Σπανουδάκη, ακολουθεί το «Ἀπολυτίκιον Ὑπαπαντής» και μετά προτείνεται το τραγούδι «Η μικρή Ελπίδα» (1994) των «Χαΐνηδων».

Πρόκειται για αξιόλογα τραγούδια, αλλά, επειδή αναφέρονται στα παιδιά, αρκεί αυτό για να συνδεθούν, από την άποψη του συγκεκριμένου μαθήματος, με το εκκλησιαστικό γεγονός του Υπαπαντής του Ιησού ως παιδιού και να αποτελούν εκπαιδευτικό υλικό για τα «Θρησκευτικά»; Αφήνοντας στην άκρη ότι εκκοσμικεύεται και ισοπεδώνεται η ιδιαιτερότητα της εορτής της Υπαπαντής για τους ορθοδόξους χριστιανούς, δεν είναι αυτή μια εξαιρετικά ρηχή και μη θεολογική προσέγγιση της εισόδου του μικρού Χριστού στον Ναό των Ιεροσολύμων, που την αποσυνδέει από τις βαθύτερες θρησκευτικές και σωτηριολογικές διαστάσεις της;

Αν το Υπουργείο Παιδείας πιστεύει ότι ο μαθητής του Δημοτικού είναι ακόμα ανέτοιμος για να διδαχθεί και να κατανοήσει την θεολογική σημασία ενός εκκλησιαστικού γεγονότος είναι προτιμότερο να το αφήσει για επόμενη σχολική τάξη, αντί να το υποβιβάζει ή να υπεραπλουστεύει την σημασία του, προκαλώντας και σύγχυση στα παιδιά.

γ. Το μουσικό υλικό της Ε΄ Δημοτικού ξεκινά με την υπόμνηση προς τον εκπαιδευτικό: « …, καλό είναι να υπάρχει μια σχετική προετοιμασία από τον διδάσκοντα πριν την ακρόαση ή να προτρέπονται οι μαθητές ώστε να αντλήσουν τις σχετικές πληροφορίες. Ένα παράδειγμα: αποκτά άλλη διάσταση η ακρόαση του τραγουδιού «Η δική μου η πατρίδα» (1998), σε στίχους της Νεσιέ Γιασίν και μουσική του Μάριου Τόκα, αν γνωρίζουν τα παιδιά ότι οι στίχοι του τραγουδιού γράφτηκαν το 1977 από τη τότε δεκαοχτάχρονη Τουρκοκύπρια ποιήτρια Νεσιέ Γιασίν (Neshe Yashin), σήμερα καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο της Κύπρου, και ότι ο Ελληνοκύπριος μουσικοσυνθέτης Μάριος Τόκας υπηρετούσε τη θητεία του ως φαντάρος κατά τη διάρκεια της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο το 1974. Και, βέβαια, έχει τη δική του σημασία να ακουστεί το τραγούδι ερμηνευμένο, εκτός από τον Γιώργο Νταλάρα, και από Μάριο Τόκα ή την Δικοινοτική Χορωδία για την Ειρήνη, τραγουδισμένο και στις δύο γλώσσες». Το συγκεκριμένο τραγούδι δεν περιλαμβάνεται στο προτεινόμενο μουσικό υλικό. Ωστόσο οι υποδείξεις του Ι.Ε.Π. για την δυνατότητα παρουσίασης της Τραγωδίας της Κύπρου μέσα από ένα τραγούδι, το οποίο κατά το Ι.Ε.Π. συμβολίζει τη «δικοινοτική συναδέλφωση» δίνει ένα ξεκάθαρο στίγμα: ότι το Ι.Ε.Π. ενθαρρύνει, όποιον δάσκαλο επιθυμεί, να περάσει μέσα από το μάθημα των Θρησκευτικών συγκεκριμένες πολιτικές απόψεις πάνω σε ηθικά, πολιτικά, κοινωνικά ζητήματα. Δεν νομίζω ότι επιτρέπεται το μάθημα των Θρησκευτικών να μετατραπεί σε διαδικασία μυήσεως των μαθητών σε συγκεκριμένες ιδεολογικές τοποθετήσεις, που θα διχάσουν την σχολική κοινότητα και για τις οποίες καλό είναι τα παιδιά, αφού μορφωθούν κατάλληλα, να αποκτήσουν προσωπική γνώμη, χωρίς την αφ” υψηλού υπαγόρευση του σχολείου.

δ. Στη Θεματική Ενότητα 2 της Ε΄ Δημοτικού με τίτλο «Συμπόρευση με όρια και κανόνες» προτείνονται ως εκπαιδευτικό υλικό τα τραγούδια το «Κανονάκι» (1979) του Διον. Σαββόπουλου, το «Ρίσκο» (1985) των «Φατμέ», η «Βαβέλ» (2016) της Νατάσας Μποφίλιου κ.λπ.. Παραμένει και εδώ ασαφές τι σχέση μπορούν να έχουν με ένα μάθημα θρησκευτικής αγωγής, αντί να ενταχθούν σε ένα μάθημα μουσικής παιδείας ή ηθικής.



ε. Στη Θεματική Ενότητα 3 της Ε΄ Δημοτικού με τίτλο «Προχωράμε αλλάζοντας» με βασικό θέμα: «Όλοι κάνουμε λάθη» προτείνονται ως εκπαιδευτικό υλικό τα τραγούδια «Ο παπαγάλος» (2000) του Μίλτου Πασχαλίδη, «Φτιάξε καρδιά μου το δικό σου παραμύθι» (1996) του Διονύση Τσακνή, και αμέσως μετά με θέμα «ΙΙ. Μετάνοια και συγχώρηση στη βιβλική εμπειρία» προτείνεται το «Ελέησόν με, ο Θεός» (ηχογράφηση 2016 από τον Πατριαρχικό Ναό Αγ. Γεωργίου Κων/πόλεως).

στ. Στην ίδια τάξη, Θεματική Ενότητα 4 «Οι Προφήτες της Βίβλου: Κλήση για μετάνοια και αναγγελία του ερχομού του Μεσσία» και βασικό θέμα: «Κλήση και αφοσίωση, i. Ζωή γεμάτη περιπέτειες και αφοσίωση στον Θεό: • Ηλίας (Β΄ Βασ 17) • Ησαΐας» προτείνεται ως εκπαιδευτικό υλικό το τραγούδι «Κεμάλ» (1993) του Μάνου Χατζηδάκι, ένα σπουδαίο τραγούδι κοινωνικού και επαναστατικού προβληματισμού, άσχετο όμως με το θέμα του ερχομού του Μεσσία ως θεολογικού γεγονότος, μετά ο «Καλόγερος» (1972) του Γιάννη Μαρκόπουλου και στο ίδιο κεφάλαιο ακολουθούν ο Ψαλμός «Μακάριος ο φοβούμενος τον Κύριον» και τέλος το τραγούδι «Άγγελος Εξάγγελος» (1972) των Μπομπ Ντίλαν – Διον. Σαββόπουλου.

ζ. Στην ΣΤ΄ Δημοτικού στη Θεματική Ενότητα 4 με τίτλο «Η Θεία Ευχαριστία: Πηγή και κορύφωση της ζωής της Εκκλησίας» με βασικό θέμα «ΙΙ. Το μυστήριο της Θείας Λειτουργίας ή Ευχαριστίας: η καρδιά της εκκλησιαστικής ζωής» προτείνεται ως εκπαιδευτικό υλικό το τραγούδι «Εφτά ποτάμια» (2005) των «Χαΐνηδων», ακολουθεί ο «Μυστικός Δείπνος» (1985) του Σταμάτη Σπανουδάκη, η «Λειτουργία του Αγίου Χρυσοστόμου» του Sergei Rachmaninoff (Opus 31) κ.λπ. Πρόκειται για απόλυτο κυκεώνα.

«Αναρωτιέμαι ποια λογική ακολουθεί, εάν υπάρχει, αυτή η «λίστα τραγουδιών» ως εκπαιδευτικό υλικό για το μάθημα των Θρησκευτικών στο Δημοτικό. Επιδιώκει να προσεγγίσει τη «θρησκεία» ως κοινωνικό φαινόμενο, έξω από την εσωτερική, θρησκευτική διάσταση που έχει για τα ίδια τα μέλη της Ορθόδοξης Εκκλησίας εν προκειμένω; Προσπαθεί να περάσει στον μαθητή της προεφηβικής ηλικίας την υποσυνείδητη παραδοχή ότι δεν έχει και τρομερή διαφορά έναν Ψαλμός του Δαυίδ από ένα τραγούδι του Μπομπ Ντίλαν;

Ότι κατά βάθος η Εκκλησία είναι κοινωνικό – ανθρώπινο γεγονός, μην αποδίδοντας ιδιαίτερη σημασία στο κυρίαρχο για εμάς τους ορθοδόξους γεγονός ότι την έχει ιδρύσει ο Χριστός; Κατά συνέπεια, το σχολείο προτείνει μία εξωτερική, καθαρά κοσμική οπτική για την Εκκλησία, που αμβλύνει την ιδιαιτερότητά της σε σχέση με άλλες εκφάνσεις της ανθρώπινης δραστηριότητας και μάλιστα με μη θρησκευτικό περιεχόμενο (π.χ. κοσμική μουσική).

Μετά τα ανωτέρω προκύπτει ότι το μάθημα των Θρησκευτικών όντως δεν μετατράπηκε σε «θρησκειολογία», διότι και η «θρησκειολογία» είναι κλάδος της Θεολογικής επιστήμης. Απλώς το μάθημα καταργήθηκε και πρόκειται πλέον για ένα μη θεολογικό μάθημα, καθώς έχει εξαλλαχθεί πλέον σε διδασκαλία βασικών εννοιών μέσα από πολιτιστική, φιλοσοφική, ιστορική, κοινωνιολογική, ηθική ή και καλλιτεχνική προσέγγιση του θρησκευτικού φαινομένου.

Το κέντρο βάρος έφυγε από την θεολογική ανάλυση, ο μαθητής παρατηρεί την θρησκεία απέξω, από την άποψη άλλων επιστημών και τεχνών, όχι ως αντικείμενο της θεολογικής επιστήμης. Παράλληλα, το νέο μάθημα ψάχνει και εκθέτει στον μαθητή θρησκευτικές αναφορές στον χώρο των επιστημών και των τεχνών, στην κοινωνιολογία, στην ιστορία, στην ηθική φιλοσοφία, στη λαογραφία, στηνλογοτεχνία, στη μουσική κ.λπ…

Το βέβαιο είναι ότι από αυτές τις ψηφίδες γνώσεων δεν γίνεται στη σχολική τάξη αυτοτελής διδασκαλία του δόγματος και της λειτουργικής της ορθόδοξης χριστιανικής παράδοσης ή των άλλων θρησκευτικών παραδόσεων και η όποια σύγκριση δεν λειτουργεί σε θεολογική βάση, αλλά σε έδαφος παρατήρησης των κοσμικών εκδηλώσεών τους.

Είναι απολύτως σαφές ότι για ένα παιδί και ιδίως της προεφηβικής ηλικίας, χωρίς την κριτική ικανότητα ενός ενήλικα, το εκπαιδευτικό υλικό συγχέει τις διαφορές των θρησκευτικών αντιλήψεων και το κυριότερο, δεν καταφέρνει να μεταδώσει ολοκληρωμένες γνώσεις για την ορθόδοξη χριστιανική παράδοση ως αρμονικό σύνολο και τις θεολογικές διαφορές της από τα άλλα θρησκεύματα. Οι θρησκευτικές παραδόσεις όμως δεν μπορούν, κατά την ανάπτυξη του μαθήματος των Θρησκευτικών, να αντιμετωπίζονται περίπου ως ποδοσφαιρικές ομάδες με τα εργαλεία της κοινωνιολογίας, της ιστορίας, της πολιτικής ή της αισθητικής ανάλυσης.

Πλέον το νέο μάθημα έγινε μία διδασκαλία ηθικής και πολιτικής θεωρίας, καλλιτεχνικής παιδείας, κοινωνιολογία των θρησκειών, πολιτισμός και ιστορία θρησκειών, και όλα αυτά για να διασωθεί, υποτίθεται, η «υποχρεωτικότητά» του. Η θεολογική ύλη, όπου υπάρχει, αντιμετωπίζεται ασπόνδυλα, διότι ακριβώς το εκπαιδευτικό υλικό αρθρώνεται όχι με κριτήρια μιας επιστημονικά δόκιμης διδασκαλίας ενός θεολογικού μαθήματος, αλλά με κριτήρια την υπηρέτησης της σύνδεσής τους με την κοσμική τέχνη και τις επιστήμες άλλων κλάδων και την ανάπτυξη μιας «κριτικής θρησκευτικότητας».

Ο όρος «κριτική θρησκευτικότητα» που αναφέρεται ως εκπαιδευτικός στόχος του μαθήματος των Θρησκευτικών στις πρόσφατες υπουργικές Αποφάσεις τι σημαίνει; Ότι προφανώς ο μαθητής εκπαιδεύεται με στόχο να αναπτύξει μια συγκεκριμένη στάση εκλογίκευσης απέναντι στις θρησκείες. Και ο όρος χρησιμοποιείται αντιθετικά προς την «άκριτη θρησκευτικότητα».

Δεν νομίζω ότι επιτρέπεται σε ένα δημοκρατικό Υπουργείο Παιδείας να στοχεύει στην ποδηγέτηση των μαθητών για τον πολιτικά ορθό τρόπο του «θρησκεύειν», ασκώντας θρησκευτικό πατερναλισμό. Όπως ο καθένας είναι ελεύθερος να μην πιστεύει, είναι ελεύθερος να πιστεύει με τον συναισθηματικό, μυστικιστικό ή περισσότερο λογικό τρόπο που επιθυμεί. Έργο του Κράτους, στο πλαίσιο άλλων μαθημάτων, είναι να διδάξει τον σεβασμό κοινών ηθικοπολιτικών αξιών, ακόμα και εάν η ατομική θρησκευτική τοποθέτηση τις αποδοκιμάζει. Δεν μπορεί όμως να εκριζώνεται η θεολογική επιστήμη από το μάθημα των Θρησκευτικών, προκειμένου το μάθημα να υπηρετήσει (κοινά ή μη κοινά αποδεκτούς) σκοπούς πολιτικής καθοδηγήσεως.

Επομένως, το συμπέρασμα είναι ότι το μάθημα των Θρησκευτικών τώρα πλέον έγινε «κατηχητικό» μετά τις Υπουργικές Αποφάσεις της 13.9.2016, διότι προσπαθεί, με σαφή πολιτικά κριτήρια, να κατηχήσει και να στρατεύσει τους μαθητές σε μια εκκοσμικευμένη στάση απέναντι στο θρησκευτικό φαινόμενο.

Παράλληλα συντηρεί μία θεολογικά ρηχή προσέγγιση της Ορθόδοξης Εκκλησίας, εκμηδενίζοντας την ιδιαιτερότητα του ορθόδοξου δόγματος και της χριστιανικής παράδοσης, αφού τα καταβιβάζει και τα μελετά στο επίπεδο του απλού κοινωνικού ή φιλοσοφικού κινήματος, όπως ο τροσκισμός ή η οικολογική κίνηση.

Συντηρεί μία θεολογικά ρηχή προσέγγιση της Ορθόδοξης Εκκλησίας, εκμηδενίζοντας την ιδιαιτερότητα του ορθόδοξου δόγματοςΗ παιδαγωγική στάθμιση ότι οι νέοι μας πρέπει να έχουν και θρησκευτική μόρφωση δεν είναι κατάλοιπο σκοταδισμού ή κάποιας ξεπερασμένης συντηρητικής ιδεολογίας, αλλά μορφωτική επιλογή, με σαφή παιδαγωγική στοχοθεσία, η οποία δεσμεύει την Πολιτεία, ακόμα και εάν οι προσωπικές πολιτικές θέσεις των υπεύθυνων ή οι κομματικές αντιλήψεις οποιουδήποτε χώρου δεν συμφωνούν με αυτό.

Στη μοναδική συνάντηση που διοργανώθηκε από το Ι.Ε.Π. με τη συμμετοχή Επιτροπής της Εκκλησίας της Ελλάδος, το αίτημα της Επιτροπής ήταν σαφές: Η έναρξη ουσιαστικού, επιστημονικά τεκμηριωμένου και δομημένου διαλόγου, προκειμένου να τεθούν ουσιαστικές βάσεις, ώστε με ασφάλεια να τύχουν εφαρμογής στην εκπαίδευση οι αλλαγές, που θα αποφασισθούν για το μάθημα.

Το αίτημα αυτό δεν απαντήθηκε ποτέ από το Ι.Ε.Π., ούτε υπήρξε πρόσκληση για άλλη συνάντηση. Το αίτημά μας για ανοικτό και ουσιαστικό διάλογο παραμένει σε εκκρεμότητα, αλλά με προαπαιτούμενο την έναρξή του από μηδενική βάση» τονίζει ο Ιερώνυμος.



Η Ναυμαχία της Σαλαμίνας


Ονομαστή ναυμαχία της αρχαιότητας, που διεξήχθη στις 28 ή 29 Σεπτεμβρίου του 480 π.Χ. (υπάρχει και η εκδοχή της 22ας Σεπτεμβρίου) στο στενό της Σαλαμίνας, κατά την οποία οι Έλληνες, με μικρές δυνάμεις, αλλά με άριστη τακτική, κατατρόπωσαν τον πανίσχυρο στόλο των Περσών.

Μετά την πτώση των Θερμοπυλών, οι Πέρσες του Ξέρξη προχώρησαν προς την Αθήνα, την οποία κατέλαβαν εύκολα, γιατί οι Αθηναίοι την είχαν εγκαταλείψει. Είχαν πάρει χρησμό από το μαντείο των Δελφών, πως μόνο «τα ξύλινα τείχη» θα τους έσωζαν και τέτοια θεώρησαν τα καράβια τους, στα οποία και κατέφυγαν. Μερικοί μόνο γέροντες, μη θέλοντας να ακούσουν τον Θεμιστοκλή ότι τα «ξύλινα τείχη» ήταν τα καράβια, έμειναν στην Αθήνα, κλείστηκαν στην Ακρόπολη κι έφτιαξαν γύρω πραγματικά ξύλινα τείχη. Όπως ήταν επόμενο, όταν έφθασαν οι Πέρσες, τούς σκότωσαν κι έκαψαν την Αθήνα. Σχεδόν με την είσοδο των Περσών στην Αθήνα, αγκυροβόλησε στον όρμο του Φαλήρου και ο περσικός στόλος, έχοντας παραπλεύσει την Εύβοια και το Σούνιο.

Οι Αθηναίοι, αφού μετέφεραν τα γυναικόπαιδα για περισσότερη ασφάλεια στην Αίγινα, μπήκαν στα καράβια τους και προετοιμάστηκαν για την αναμέτρηση με τους Πέρσες. Το πολεμικό συμβούλιο των Ελλήνων, που έγινε στη Σαλαμίνα, υπήρξε θυελλώδες. Ο Σπαρτιάτης Ευρυβιάδης πρότεινε να δοθεί η ναυμαχία στον Ισθμό της Κορίνθου, με κυριότερο επιχείρημα ότι σε περίπτωση αποτυχίας θα μπορούσαν να καταφύγουν στο εσωτερικό της Πελοποννήσου και να συνεχίσουν από εκεί τον αγώνα. Μαζί του συντάχθηκαν και οι Κορίνθιοι. Ο Αθηναίος Θεμιστοκλής επέμενε να γίνει η ναυμαχία στη Σαλαμίνα και μαζί του συντάχθηκαν οι Μεγαρείς και οι Αιγινήτες. Πίστευε ότι εάν οι μικρές ελληνικές δυνάμεις αγωνίζονταν σε ανοιχτή θάλασσα με τον τεράστιο σε όγκο περσικό στόλο δεν είχαν καμία ελπίδα νίκης, ενώ αντίθετα ήταν ιδανικό μέρος για τη ναυμαχία το στενό της Σαλαμίνας, όπου τα πολυάριθμα περσικά πλοία δεν θα μπορούσαν να αναπτυχθούν.

Κατά τη διάρκεια του συμβουλίου, η ένταση ξεπέρασε τα όρια και μεταξύ των αρχηγών των Ελλήνων ανταλλάχτηκαν βαριές εκφράσεις. Ο Ηρόδοτος αναφέρει ότι ο Κορίνθιος στρατηγός Αδείμαντος ειρωνεύτηκε τον Θεμιστοκλή, λέγοντάς του ότι δεν έχει πια πατρίδα, γιατί την Αθήνα την είχαν κυριεύσει οι Πέρσες. Ο Θεμιστοκλής, όμως, του απάντησε περήφανα: «εστίν ημίν πατρίς αι διακόσιαι νήες πεπληρωμέναι», γιατί από τα τριακόσια ελληνικά πλοία, τα διακόσια ήταν αθηναϊκά. Σύμφωνα με τον Πλούταρχο, σε μια στιγμή έντασης, ο Σπαρτιάτης Ευρυβιάδης σήκωσε τη ράβδο του για να χτυπήσει τον Θεμιστοκλή. Εκείνος, τότε, ατάραχος τον αποστόμωσε με το περίφημο: «Πάταξον μεν, άκουσον δε».

 Ο Ευρυβιάδης μπορεί να ήταν τυπικά ο αρχηγός των ελληνικών δυνάμεων, αλλά ο Θεμιστοκλής ήταν ο ιθύνων νους της επιχείρησης. Για να επιταχύνει τη ναυμαχία μεταχειρίσθηκε το εξής τέχνασμα: Έστειλε κρυφά στους Πέρσες τον παιδαγωγό του Σίκινο να τους πει ότι δήθεν οι Έλληνες ετοιμάζονται να φύγουν από τη Σαλαμίνα κι αν θέλουν να τους νικήσουν να τρέξουν να τους προλάβουν. Ό Ξέρξης έπεσε στην παγίδα και διέταξε να κυκλώσουν τον ελληνικό στόλο και να αποκλείσουν τη δίοδο υποχώρησής του προς τον Ισθμό της Κορίνθου. Κατά την κρίσιμη αυτή στιγμή, ο πολιτικός αντίπαλος του Θεμιστοκλή κι εξόριστος στην Αίγινα Αριστείδης πέρασε τις γραμμές των Περσών με κίνδυνο τής ζωής του κι έφθασε στο πλοίο του Θεμιστοκλή. Αφού του αποκάλυψε τις κινήσεις του περσικού στόλου, του ανακοίνωσε ότι τώρα που ή πατρίδα τους βρίσκεται σε κίνδυνο ξεχνάει κάθε έχθρα που είχε μαζί του και δέχεται να πολεμήσει ως απλός στρατιώτης κάτω από τις διαταγές του.

Οι Πέρσες παρέταξαν γύρω στα 1.200 πολεμικά πλοία, αν και νεώτερες πηγές τα υπολογίζουν από 600 έως 800, ενώ οι Έλληνες περίπου 371 τριήρεις, σύμφωνα με τον Ηρόδοτο. Την αυγή της 28ης ή 29ης Σεπτεμβρίου του 480 π.Χ. οι δύο στόλοι βρέθηκαν ο ένας απέναντι στον άλλο, έτοιμοι για ναυμαχία. Ο Ξέρξης, βέβαιος για τη νίκη του, καθόταν σε χρυσό θρόνο πάνω στο όρος Αιγάλεω, για να απολαύσει το πολεμικό θέαμα.

Πρώτοι όρμησαν οι Έλληνες, ψάλλοντες τον παιάνα: «Ω παίδες Ελλήνων ίτε, ελευθερούτε, πατρίδα, ελευθερούτε δε παίδας, γυναίκας, θεών τε πατρώων έδη, θήκας τε προγόνων·νυν υπέρ πάντων αγών». Άρχισε, τότε, ένας αγώνας άγριος, σκληρός και φοβερός. Τα πολεμικά τραγούδια των Ελλήνων, οι σάλπιγγες, οι πολεμικές κραυγές, οι κρότοι από τα τρομερά έμβολα, οι φωτιές που πετούσαν οι Έλληνες στα περσικά καράβια, οι καπνοί, αλλά προπάντων η ναυτική τέχνη, η παλικαριά και η γενναιότητα των Αθηναίων και των Αιγινητών κατατρόμαξαν τους Πέρσες και τους συμμάχους τους Φοίνικες. Μέχρι το μεσημέρι, η νίκη άρχισε να γέρνει προς τη μεριά των Ελλήνων.

Η μάχη συνεχίστηκε όλη την ημέρα, ώσπου το βράδυ η θάλασσα ήταν γεμάτη από ξύλα και περσικά κορμιά. Οι Πέρσες είχαν νικηθεί. Ο Διόδωρος ο Σικελιώτης αναφέρει ότι οι Πέρσες έχασαν 200 πλοία και οι Έλληνες 40. Κατά τη διάρκεια της ναυμαχίας, ο Αριστείδης σε μια παράλληλη επιχείρηση αποβιβάστηκε στην Ψυττάλεια με ομάδα επίλεκτων Αθηναίων οπλιτών και εξόντωσε την περσική φρουρά, που είχε αναπτυχθεί στη νησίδα του Σαρωνικού.

Ο Ξέρξης, ντροπιασμένος από την ήττα, κατέφυγε με τα υπολείμματα του στόλου του στον Ελλήσποντο. Στην Ελλάδα παρέμεινε ο στρατηγός του Μαρδόνιος με 300.000 άνδρες για τη συνέχιση του αγώνα. Οι Πέρσες δεν είχαν πει ακόμα την τελευταία τους λέξη.

Η περίλαμπρη νίκη των Ελλήνων οφείλεται εν πολλοίς στο στρατηγικό δαιμόνιο του Θεμιστοκλή και στην ανώτερη ναυτική τέχνη των Ελλήνων. Στον Αθηναίο πολιτικό και στρατηγό αποδόθηκαν εξαιρετικές τιμές. Όταν κάποτε προσήλθε στους Ολυμπιακούς Αγώνες ως θεατής, όλοι οι παρευρισκόμενοι τον αποθέωσαν ως σωτήρα της Ελλάδας.

Τουρκο-βρετανική συνεργασία θέτει σε θανάσιμο κίνδυνο την Ελλάδα: Tουρκικός δορυφόρος σαρώνει την ελληνική επικράτεια!


Η  βρετανική κρατική εταιρία Inmarsat που ασχολείται στο τομέα της αεροδιαστημικής με την κατασκευή και χρήση δορυφόρων , υπέγραψε συμφωνία με την  τουρκική  κρατική  εταιρεία Turksat, με σκοπό την συνεργασία στον τομέα της παρατήρησης από το διάστημα για τον έλεγχο της θαλάσσιας επικοινωνίας, της άμυνας και του τομέα της αεροδιαστημικής, γράφει ο τουρκικός τύπος.

Πρόκειται σαφέστατα για μια συμφωνία η οποία θα προσδώσει στην Τουρκία την δυνατότητα αναβάθμισης των δυνατοτήτων της σε αυτόν τον τομέα.

 Ως γνωστό με την υλοποίηση του τούρκικου δορυφορικού  προγράμματος, η Ελλάδα εισέρχεται  σε έναν στενό κλοιό παρακολούθησης, μην έχοντας πλέον την δυνατότητα να αιφνιδιάσει τους «γείτονες» σε ενδεχόμενη ελληνοτουρκική σύγκρουση.


Η παρατήρηση από το διάστημα αποτελεί ένα μεγάλο σημαντικό  στρατηγικό όπλο στα χέρια του  τουρκικού καθεστώτος για ολόκληρη την Ανατολική Μεσόγειο.

Αυτή τη στιγμή, οι δορυφόροι του τουρκικού στρατού, είναι προσανατολισμένοι , σε αποστολές (ISR) «Intelligence, surveillance and reconnaissance missions», δηλαδή σε απλά ελληνικά « στρατιωτική κατασκοπεία» , αλλά η Τουρκία μέχρι στιγμής εξαρτάται από άλλα έθνη, για την εκτόξευση των δορυφόρων της.

Ένα απλό παράδειγμα της επίδρασης των τουρκικών δορυφόρων στις ελληνικές ένοπλες δυνάμεις είναι ο Göktürk-2.

Σύμφωνα με αξιόπιστες πληροφορίες , ο τουρκικός δορυφόρος Göktürk-2, σαρώνει καθημερινώς την ελληνική επικράτεια , περνώντας 15 φορές την ημέρα επάνω από την χώρα μας, από τον Έβρο μέχρι και το Καστελόριζο, έχοντας την ικανότητα να εντοπίζει μέχρι και την κίνηση ΙΧ οχημάτων, αφού έχει διακριτική ικανότητα 2.5 μέτρων.

Μιλώντας σε δημοσιογράφους στην Άγκυρα στις 27 Σεπτεμβρίου, ο Τούρκος υπουργός μεταφορών,  ναυτιλιακών υποθέσεων και επικοινωνιών  Αχμέτ Αρσλάν δήλωσε ότι το παγκόσμιο επίπεδο των  δορυφορικών επικοινωνιών της Inmarsat είναι πολύ γνωστό.

«Με τη στρατηγική εταιρική σχέση μεταξύ Turksat και Inmarsat, ο  εξοπλισμός  μας με προϊόντα υψηλής τεχνολογίας  της Inmarsat  που θα παράγονται  στην Τουρκία από μία ή περισσότερες τουρκικές επιχειρήσεις, θα αναβαθμίσει   κατακόρυφα τις  δυνατότητες μας . Πρόκειται για μια σημαντική ευκαιρία », δήλωσε ο Αρσλάν.

«Αυτή η συμφωνία είναι πολύ σημαντική και θα είναι ένα παράδειγμα για την περιοχή μας. Πρόκειται για μια στρατηγική εταιρική σχέση θα παρέχει στην Τουρκία τεράστιες ευκαιρίες συνεργασίας στο συγκεκριμένο τομέα. Και αυτό θα είναι μόνο η αρχή », είπε ο ίδιος.

Ο διευθύνων σύμβουλος της Turksat Cenk Sen, δήλωσε ότι η Τουρκία έχει  ήδη τέσσερις δορυφόρους στο διάστημα ενώ τρεις ακόμη είναι  σε εξέλιξη για να ενισχυθεί η ικανότητα των δορυφορικών επικοινωνιών της χώρας.

Από την άλλη πλευρά η Ελλάδα διαθέτει, ως γνωστό από δημοσιεύματα στον ελληνικό τύπο,  έναν δορυφορικό σταθμό στην Τανάγρα , ο οποίος  εντάσσεται στην συμφωνία στρατιωτικής συνεργασίας HELIOS-II, ένα πρόγραμμα 6 ευρωπαϊκών χωρών, στην οποία μετέχουν η Γαλλία, η Ισπανία, το Βέλγιο, η Ιταλία, η Ελλάδα -με ποσοστό 2,5%- και η Γερμανία.

Το πρόγραμμα διαθέτει δύο οπτικούς δορυφόρους παρατήρησης γης με δυνατότητα λήψης εικόνας ημέρα και νύχτα.

Η δορυφορική αξιοποίηση και εκμετάλλευση των «προϊόντων» των  δορυφόρων αυτών υλοποιείται με άμεση συνεργασία  από τις έξι χώρες.

Η  Ελλάδα διαθέτει το προνόμιο να αξιοποιεί  άμεσα τα όποια αιτήματα πληροφοριών ζητήσει λόγω των ιδιαίτερων προβλημάτων ασφάλειας που αντιμετωπίζει, από την τουρκική επιθετικότητα .

Για να κάνουμε κατανοητή  την δυνατότητα που προσφέρει η χρήση δορυφορικών συστημάτων ιδιαίτερα στον ευαίσθητο τομέα των ενόπλων δυνάμεων, τονίζουμε ότι η χρήση παρατήρησης του εδάφους  από το διάστημα, δίνει  την δυνατότητα κυρίως έγκαιρης και ορθής εκτίμησης της κατάστασης σε επιχειρησιακό επίπεδο, σε συνεργασία με άλλα μέσα συλλογής γεωπληροφοριών (επίγεια, θαλάσσια, εναέρια) των ενόπλων δυνάμεων.

Αυτό προσφέρει στην ηγεσία των ενόπλων δυνάμεων, χρόνο και γνώση της οποιασδήποτε ενδεχόμενης απειλής , ειδικά όταν προέρχεται από «ανατολικά» .

Αποκάλυψη: Πώς η Deutsche Bank χρηματοδότησε την Γενοκτονία των Ποντίων!


Στα «άδυτα» της γερμανικής πολιτικής των αρχών του 20ου αιώνα, που κατέληξε στην εθνική τραγωδία! Σπάνια παρασκήνια από την εποχή της γενοκτονίας των Ποντίων και ό,τι προηγήθηκε ιστορικά φέρνουν σήμερα στο φως τα «Παραπολιτικά»....

Τα τέλη του 19ου αιώνα και οι αρχές του 20ού ήταν μια περίοδος όπου Γερμανία και Τουρκία είχαν έρθει πολύ κοντά, με τους Γερμανούς και τον τότε «Κάιζερ» Γουλιέλμο Β΄ να επιδιώκει και τελικά να πετυχαίνει τη διείσδυση στην Ανατολική Μεσόγειο μέσω της Τουρκίας.
Οι συγκρίσεις με το σήμερα είναι αναπόφευκτες καθώς το τελευταίο διάστημα οι σχέσεις των δύο χωρών γνωρίζουν ξανά άνθηση, με τη Μέρκελ να δείχνει πως θέλει να αντιγράψει το στρατηγικό μοντέλο του προκατόχου της, με το οποίο η Γερμανία βρήκε πάτημα στις αρχές του προηγούμενου αιώνα σε έναν ζωτικό γεωστρατηγικό χώρο, όπως είναι αυτός της Μεσογείου, αλλάζοντας άρδην τις ισορροπίες στην περιοχή.
Μια πρώτη γεύση των γερμανικών προθέσεων φάνηκε με την επίσκεψη της Μέρκελ, τον Μάρτιο που μας πέρασε, στην Άγκυρα, όπου η Γερμανίδα πολιτικός «έκλεισε» το μάτι στην Τουρκία, κάνοντας λόγο για την ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας.
Η προσέγγιση Γερμανίας-Τουρκίας
Η επίσκεψη αυτή δεν ήταν το μόνο δείγμα που προδίδει τα γερμανικά σχέδια. Λίγο νωρίτερα ο υπουργός Εξωτερικών της Γερμανίας Γκίντο Βεστερβέλε, σε συνάντηση που είχε με τον Τούρκο ομόλογό του Αχμέτ Νταβούτογλου, δήλωνε με νόημα: «Η Τουρκία μπορεί κάλλιστα να αναλάβει έναν ρόλο που θα αποτελεί γέφυρα για την Ανατολή και τη Δύση», αδειάζοντας ουσιαστικά την Ελλάδα, ενώ την ίδια περίοδο ο γερμανικός Τύπος χαρακτήριζε τον Ερντογάν «χαρισματικό ηγέτη» και την Τουρκία «ανερχόμενη δύναμη του Βοσπόρου».
Η έρευνα σε ιστορικές πηγές της εποχής είναι αποκαλυπτική και δεν μπορεί παρά να οδηγήσει σε αναπόφευκτες συγκρίσεις.
Τον περασμένο Απρίλιο, εξάλλου, μετά την επίσκεψη της Μέρκελ στην Τουρκία, οι δύο χώρες έκαναν συμφωνία συμπαραγωγής τεθωρακισμένων Leopard με τη συμμετοχή Τούρκων μηχανικών. Είχαν προηγηθεί μεγάλες γερμανικές επενδύσεις στις τηλεπικοινωνίες και την πληροφορική, κάτι που είχε αποκαλύψει και ο Ρέσλερ στο πλαίσιο του γερμανοτουρκικού φόρουμ για την ενέργεια, τον Απρίλιο που μας πέρασε. «Διαπιστώνουμε ότι υπάρχουν τεράστιες προοπτικές στην Τουρκία, ειδικά στον ενεργειακό τομέα».
Οι βαθιές ρίζες της γερμανοτουρκικής φιλίας
Η προσπάθεια διείσδυσης της Γερμανίας στην Ανατολική Μεσόγειο μέσω της Τουρκίας ξεκίνησε ήδη από το 1867, όταν ιδρύεται στην Τουρκία σχολή διδασκαλίας της γερμανικής γλώσσας. Αργότερα κυκλοφορεί στη Γερμανία βιβλίο-οδηγός Η Μικρά Ασία πεδίο γερμανικού εποικισμού. Ο τότε «Κάιζερ», όπως έμεινε στην ιστορία, επισκέπτεται την Κωνσταντινούπολη και έχει θερμή συνάντηση με τον Σουλτάνο τον οποίο χαρακτηρίζει «φίλο», ενώ μοιράζει εκατοντάδες παράσημα στους Τούρκους αξιωματούχους. 
Η στρατηγική της Γερμανίας αρχίζει και ξεδιπλώνεται σε οικονομικό επίπεδο, αρχής γενομένης από τη μεγάλη δύναμη της εποχής, τους σιδηροδρόμους. Τα μεγάλα deal αρχίζουν, με την Τουρκία να αρχίζει να μεταβάλλεται σε γερμανικό προτεκτοράτο.
Οι Γερμανοί πολύ σύντομα θα ελέγχουν πλέον όλο σχεδόν το σιδηροδρομικό δίκτυο. Σε βιβλίο της εποχής, Γερμανού περιηγητή, διατυπώνεται με σαφήνεια η άποψη πως «Η Τουρκία θα ζήσει διά της Γερμανίας».
Όλα αυτά περιγράφονται αναλυτικά από τον Μιχαήλ Ροδά, διευθυντή τότε του Γραφείου Τύπου της Ύπατης Αρμοστείας της Σμύρνης, στο βιβλίο Πώς η Γερμανία κατέστρεψε τον ελληνισμό της Τουρκίας. Ο Ροδάς έζησε όλα τα γεγονότα από πολύ κοντά και γράφει χαρακτηριστικά για τη συνάντηση του Κάιζερ με τον Σουλτάνο και σημειώνει με νόημα πως «κολακεύτηκε υπερβολικά από τη φιλία του Γερμανού».
Το τραπεζικό deal και η ίδρυση της Deutsche Bank
Οι Γερμανοί δεν σταμάτησαν στους σιδηροδρόμους. Θέλοντας να «μπουν» στο τραπεζοπιστωτικό σύστημα της περιοχής, κάνουν τις απαραίτητες κινήσεις. Το 1904 φτάνει στην Ελλάδα εκπρόσωπος της Εθνικής Τράπεζας της Γερμανίας και πείθει τον τότε διευθυντή της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδος Στέφανο Στρέιτ να ιδρύσουν από κοινού την Τράπεζα της Ανατολής. Βασικός όρος της συμφωνίας, η πλειοψηφία στο Συμβούλιο θα ήταν ελληνική. Η συμφωνία υλοποιήθηκε και η πρωτοφανής ανάπτυξη της τράπεζας, αφού το ελληνικό εμπόριο ήκμαζε, οδηγεί σε αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου.
Εκεί οι Γερμανοί φαίνεται πως βρήκαν την κατάλληλη ευκαιρία και αθέτησαν την αρχική συμφωνία ζητώντας την πλειοψηφία στο συμβούλιο.
Η ρήξη ήλθε, κάτι που δεν φαίνεται να πείραξε ιδιαίτερα τον «μεγάλο» Κάιζερ, που ήδη είχε μπει στο παιχνίδι της περιοχής και ήλεγχε το τραπεζικό σύστημα της Αιγύπτου και όλης της Τουρκίας. Η ίδρυση της «νέας» τράπεζας ήταν γεγονός, αφού τότε γεννήθηκε η περίφημη Deutsche Bank, με τα αρχικά ελληνικά κεφάλαια, η οποία ανοίγει μέσα σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα 200(!) υποκαταστήματα και αρχίζει να προσφέρει άφθονο χρήμα για επενδύσεις στην Τουρκία. Παράλληλα σε όλη την Τουρκία γίνεται μποϊκοτάζ στα ελληνικά προϊόντα, και το ελληνικό εμπόριο που γνώριζε άνθηση διώκεται.
Τη Γενοκτονία των Ποντίων την χρηματοδότησε η Deutsche Bank
Η πολιτική αυτή που εφαρμόστηκε από τη συνεργασία Γερμανίας και Τουρκίας κατέληξε σε μια εθνική τραγωδία, τη Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου από το κίνημα των Νεοτούρκων. Η βοήθεια της Γερμανίας στους Νεότουρκους ήταν σε όλα τα επίπεδα, όπως αποκαλύπτουν οι πηγές της εποχής.
Χαρακτηριστικό είναι πως οι γερμανικές ακτοπλοϊκές εταιρείες είχαν βγάλει ανακοίνωση πως τα μέλη των Νεοτούρκων μπορούν να ταξιδεύουν δωρεάν με τη γερμανική σημαία.
Οι ιστορικές πήγες γράφουν χαρακητριστικά: «η Deutsche Bank παρέχει άφθονα κεφάλαια στο κίνημα των Νεοτούρκων. Ο Γερμανισμός τούς παρέχει όλα τα μέσα, αφού η Πανισλαμική πολιτική είναι τέκνο της Παγγερμανικής» . Ο Μιχαήλ Ροδάς αναφέρει γλαφυρά πως όσα έγιναν και κατέληξαν σε αυτή την τραγωδία του ελληνισμού «γίνονταν χωρίς θόρυβο, με πρόγραμμα, με σύστημα και αφάνταστη υπομονή», τα διαχρονικά δηλαδή χαρακτηριστικά της πολιτικής των Γερμανών.

Τετάρτη 28 Σεπτεμβρίου 2016

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ


Αγαπητές κυρίες και αγαπητοί κύριοι των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης,

Εκ μέρους του κυρίου Ρήγα, επικεφαλής της Λαϊκής Ελληνικής Πατριωτικής Ένωσης
(Λ.Ε.Π.Εν.) και του πολιτικού συμβουλίου, έπειτα από τα πεπραγμένα των
περασμένων ημερών και την παραπληροφόρηση κάθε είδους, αποφασίζουμε να
προβούμε στην παρακάτω πρόσκληση:

Θα θεωρήσουμε ικανοποίηση και τιμή την παρουσία σας σε μία συνέντευξη και
απάντηση τυχόν ερωτημάτων σας , σχετικά με τη δομή, τη λειτουργία και την
ιδεολογική πλευρά του κόμματος μας.

Θεωρούμε απόλυτα δίκαιο και προσοδοφόρο και από τις δύο πλευρές (πολιτική –
ενημερωτική) να υπάρξει μια πρώτη γνωριμία και επαφή και να αποτελέσει
προάγγελο άμεσης επικοινωνίας σε κάθε περίσταση με εμάς τους ίδιους.

Σας καλούμε λοιπόν στα γραφεία μας στον Άγιο Παντελεήμονα, στην οδό Υγείας,
την Παρασκευή 30 Σεπτεμβρίου και ώρα 19:00 , ούτως ώστε να παραχωρήσουμε
στους εκπροσώπους σας λίγα λόγια για εμάς.

Με Εκτίμηση και Σεβασμό εκ μέρους του πολιτικού συμβουλίου μας και του κυρίου
Ρήγα αυτοπροσώπως.
Γραφείο Τύπου Λ.Ε.Π.Εν

ΤΗΛΕΦΩΝΟ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ : 6943027105


Τρίτη 27 Σεπτεμβρίου 2016

ΒΙΝΤΕΟ ΣΟΚ! ΤΖΟΡΤΖ ΣΟΡΟΣ: ΧΡΕΙΑΖΕΣΤΕ.. ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΑΠΟ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ


«Θα επενδύσουμε σε νεοσύστατες επιχειρήσεις, καθιερωμένες εταιρείες, πρωτοβουλίες με κοινωνικό αντίκτυπο και επιχειρήσεις που ξεκίνησαν από μετανάστες και πρόσφυγες.

Οι επενδύσεις αυτές προορίζονται για να είναι επιτυχείς. Αλλά πρωταρχικός στόχος μας είναι να δημιουργήσουμε προϊόντα και υπηρεσίες που ωφελούν πραγματικά τους μετανάστες και τις κοινότητες υποδοχής» δήλωσε ο Εβραίος Σόρρος.

Τώρα φαίνεται γιατί με κάθε τρόπο η ελλαδική κυβέρνηση διώχνει τις υγιείς επιχειρήσεις από την Ελλάδα. Για να ανοίξουν τον δρόμο στις επιχειρήσεις των ξένων εποικιστών που ανοίγουν και θα ανοίξουν στην Ελλάδα με την υποστήριξη του Σόρρος και του συναφιού του.

Οι νεοταξικοί κομμουνιστές του ΣΥΡΙΖΑ εφαρμόζουν πιστά τον σχεδιασμό αυτόν. Ο ίδιος σε βίντεο που μιλά ξεκαθαρίζει ότι πρέπει να γίνει αντικατάσταση με μετανάστες αφού οι Έλληνες έχουν μείωση των γεννήσεων.



Η Monsanto απέκτησε τεχνολογία επεξεργασίας γονιδίων - Τι δεν καταλαβαίνεις


Η εταιρεία Monsanto κατάφερε να κλείσει μια αποκλειστική παγκόσμια συμφωνία αδειοδότησης από το Broad Institute και το MIT του Harvard. Η συμφωνία της επιτρέπει να χρησιμοποιήσει αποκλειστικά το σύστημα επεξεργασίας γονιδίων CRISPR. Όπως καταλαβαίνετε η εταιρεία θα το χρησιμοποιήσει για να σχεδιάσει και να αναπτύξει νέους σπόρους και φυτά. Φυσικά υπάρχουν βασικά περιορισμοί στη χρήση του CRISPR για την πρόληψη της κατάχρησης της νέας επαναστατικής τεχνολογίας από τη Monsanto.

Οι οικονομικοί όροι της συμφωνίας δεν αποκαλύφθηκαν, αλλά σίγουρα η συγκεκριμένη τεχνολογία δεν είναι φθηνή. Η τεχνολογία CRISPR/Cas9 κάνει ευκολότερο στους γενετιστές να διαγράφουν ή να προσθέτουν χαρακτηριστικά σε έναν οργανισμό, φυτικό, ζωικό ή και ανθρώπινο. monsanto Monsanto

Η Monsanto, αγοράστηκε από την Γερμανική εταιρεία χημικών και φαρμάκων Bayer για 66 δισεκατομμύρια δολάρια την περασμένη εβδομάδα, αλλά δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει την τεχνολογία με οποιοδήποτε τρόπο κρίνει κατάλληλο.

Σύμφωνα με τους όρους της νέας συμφωνίας, η εταιρεία δεν μπορεί να διεξάγει gene drives για να «ωθήσει» γενετικά χαρακτηριστικά μέσω ενός άγριου πληθυσμού των ζώων, όπως τα κουνούπια, ζιζάνια. Μια λανθασμένη και κακή μελετημένη επέμβαση σε κάποιο γονίδιο θα μπορούσε να οδηγήσει σε απρόβλεπτες οικολογικές συνέπειες. Αυτός είναι και ο λόγος που η πρακτική παραμένει τόσο αμφιλεγόμενη.

Η νέα συμφωνία προβλέπει ότι η Monsanto δεν θα μπορεί να χρησιμοποιήσει το CRISPR για να δημιουργήσει στείρους σπόρους, και πολλοί φοβούνται ότι η εταιρεία που κατέχει το δίπλωμα ευρεσιτεχνίας για την τεχνολογία αυτή, θα επιλέξει κάποια μέρα να τη χρησιμοποιήσει. Με τη δημιουργία καλλιεργειών που δεν μπορούν να αυτο-αναπαραχθούν φυσικά, κάνοντας τους αγρότες να εξαρτιούνται από αυτούς τους σπόρους, και γενικότερα τη γεωργία από εταιρείες, ενώ η Monsanto κάνει τεράστια κέρδη.

Τέλος, η Monsanto δεν θα μπορεί να χρησιμοποιήσει το CRISPR στα καπνά που προορίζονται για κάπνισμα.

Βέβαια όλα τα παραπάνω είναι αρκετά ανησυχητικά, όπως και κάθε επέμβαση στην φύση. Το γεγονός δε ότι η Monsanto ανήκει πια στην φαρμακοβιομηχανία Bayer εγείρει αρκετούς προβληματισμούς και παράνοιες.

Ένα παράδειγμα; Η εμφύτευση ιών στους σπόρους θα μπορούσε να αποφέρει τεράστια κέρδη στην βιομηχανία φυτοφαρμάκων.

Οι θύελλες που έρχονται θα μας βρουν να…«λιαζόμαστε»!


Σε ένα κόσμο που αλλάζει με ταχύτατους ρυθμούς και στον οποίο εξελίσσονται πολλαπλές συγκρούσεις σε πολλά επίπεδα, εκείνο που έχει την μεγαλύτερη άξια είναι να κάνεις την σωστή επιλογή με ποιον θα πρέπει να συνταχτείς και προς τα που θα πρέπει να πορευτείς.

Σήμερα αδυνατούμε να κάνουμε μια σωστή επιλογή, ή ακόμα χειρότερα, αδυνατούμε να κάνουμε οποιαδήποτε επιλογή καθώς σερνόμαστε από το άρμα μιας γερμανοκρατούμενης καταρρέουσας Ευρώπης, με συνέπεια να συρρικνώνεται όλο και πιο πολύ η δυνατότητα της χώρας μας να ορθοποδήσει και να σταθεί μπρος στις επερχόμενες θύελλες.

Και έρχονται μεγάλες θύελλες.
Η οικονομική μας συρρίκνωση και εξαθλίωση είναι άμεση συνέπεια της γεωστρατηγικής μας υποδούλωσης που προέρχεται από ένα δουλικό πολιτικό και μιντιακό κατεστημένο. Αυτό το κατεστημένο εξέθρεψε την λαϊκή νοοτροπία του βολέματος και του ωχαδερφισμού.


Όσοι αρνούνται σήμερα μετά από όσα έχουν γίνει να αντικρύσουνε κατάματα αυτή την πραγματικότητα, είναι υπεύθυνοι για μια αδιέξοδη και καταστροφική πολιτική που θα καταγράψει τον οριστικό αφανισμό του ελληνισμού αν δεν υπάρξει κάποια αντίδραση.

Αντικειμενικά ο κόσμος σήμερα κλυδωνίζεται καθώς οι εξελίξεις τρέχουν και εμείς απλώς τις παρακολουθούμε αδύναμοι και ανήμποροι να επέμβουμε και να αντιδράσουμε.

Η Ευρώπη κλυδωνίζεται και παραπαίει από το ισλαμικό τσουνάμι, η Αμερική καταρρέει κάτω από το βάρος της οικονομικής της αποσύνθεσης. Από την άλλη μεριά η Κίνα ανέρχεται με ιλιγγιώδεις ρυθμούς ενώ η Ρωσία θωρακίζεται και αναδεικνύεται σαν ισχυρή πολεμική μηχανή.

Τυχοδιωκτικά παιχνίδια όπως της Ουκρανίας, του Καύκασου, της Βαλτικής, τώρα νατοϊκά στα Βαλκάνια, ακόμα και στην Συρία, φανερώνουν την παρακμή της Δύσης που εξέθρεψε το ισλαμικό τέρας το οποίο τώρα κατατρώει τις ίδιες της τις σάρκες.

Μπροστά σε αυτή την κατάσταση η γειτονική Τουρκία παρά τα αμέτρητα αδιέξοδα μιας υπερφίαλης πολιτικής του ηγέτη της, εξακολουθεί να έχει το μεγάλο προνόμιο να ελίσσεται κατά το δοκούν και κατά τα συμφέροντα της. Ακόμα και να αλλάζει τις στρατηγικές της επιλογές.

Η Τουρκία έχει το προνόμιο να ελίσσεται ανάμεσα στις διεθνείς συμπληγάδες για να πάρει όσα περισσότερα μπορεί.
Άλλες χώρες της Ευρώπης, (ορά Ουγγαρία), με πολύ λιγότερη γεωστρατηγική άξια στυλώνουν το ανάστημα τους για την προάσπιση των εθνικών τους συμφερόντων και αρνούνται καταστροφικές πολιτικές.
Εμείς γιατί όχι ;;;

Εμείς παραμείνουμε αγκυλωμένοι στις αυταπάτες μας και μόνο παρακολουθούμε, ενώ παράλληλα γινόμαστε έρμαιο της ευρωπαϊκής μεταναστευτικής πολιτικής που μας θεωρεί αποθήκη ψυχών. Σκεφτείτε πόσα εκατομμύρια περιμένουν να περάσουν από τις μικρασιατικές ακτές απέναντι στα νησιά μας.

Πριν από λίγο καιρό είχε έρθει στην χώρα μας σαν προσκυνητής, ο ηγέτης μιας χώρας που σήμερα ανταλλάσει χειραψίες με τον πάγιο αντίπαλο μας στην περιοχή και μάλιστα τον υποχρεώνει να τηρήσει συμφωνίες που στο παρελθόν ούτε στην φαντασία του τις φαντάζονταν.

Εμείς τον υποδεχτήκαμε με χαρακτηριστικό ψυχρό τρόπο και όπως ήρθε έτσι έφυγε, χάνοντας την μεγάλη ευκαιρία να εκμεταλλευτούμε την πρόθεση του να συμβάλλει στην ενδυνάμωση των στρατηγικών μας επιδιώξεων. «Καίμε» συνέχεια τα διπλωματικά μας χαρτιά.

Το να ανήκεις κάπου για την Ελλάδα δυστυχώς σημαίνει και με την απόλυτη ευθύνη του πολιτικού κατεστημένου, να είναι η χώρα μουγκή και αλυσοδεμένη στο άρμα μιας παραπαίουσας Δύσης, χωρίς να έχει την δυνατότητα εναλλακτικής πρότασης. Δεν διεκδικούμε τίποτα, αλλά δεχόμαστε τα πάντα χωρίς κανένα αντίτιμο.

Αυτό σήμερα αν δεν αλλάξει θα το πληρώσουμε πολύ ακριβά απέναντι στις επερχόμενες απίστευτες και κατακλυσμιαίες εξελίξεις και είναι άδικο, γιατί κατέχουμε ένα από τα πιο προνομιούχα οικόπεδα αυτού του πλανήτη.