Καλή χρονιά σε όλους τους Έλληνες και τις Ελληνίδες . Το 2018 θα είναι μια νικηφόρα χρονιά για τους Έλληνες εθνικιστές. Θα συνεχίσουμε με περισσότερους αγώνες, με ατσαλένια πίστη και δύναμη στον ιερό σκοπό μας. Δε μας λυγίζει τίποτα! Ευχόμαστε ολόψυχα σε κάθε Έλληνα και Ελληνίδα μια λαμπρή, αγωνιστική, νικηφόρα χρονιά γεμάτη υγεία για όλους. Ζήτω η Λαϊκή Ελληνική Πατριωτική Ένωση
Έτοιμο το Ταμείο για την «τελική σύγκρουση» με τους Ευρωπαίους τόσο για τα δημοσιονομικά, όσο και τη μεταμνημονιακή εποχή. Όχι μόνο δεν σκοπεύει να αποχωρήσει από την Ελλάδα το ΔΝΤ, αλλά αντιθέτως ετοιμάζει ακόμη και νέο πρόγραμμα χωρίς λεφτά, που θα ταιριάζει στην περίπτωση της Ελλάδας. Το Ταμείο, σύμφωνα με καλά πληροφορημένες πηγές, ετοιμάζεται για την «τελική σύγκρουση» με τους Ευρωπαίους τόσο για τα δημοσιονομικά, όσο και για τη μεταμνημονιακή εποπτεία. Συγκεκριμένα, το ΔΝΤ εμμένει στην άποψή του ότι το πρωτογενές πλεόνασμα το 2019 δεν θα ξεπεράσει το 1,5% του ΑΕΠ έναντι στόχου 3,5% του ΑΕΠ που έχουν θέσει οι Ευρωπαίοι. Παράλληλα, είναι επιφυλακτικό και για τη βιωσιμότητα της φετινής δημοσιονομικής υπερ-απόδοσης, πάνω στην οποία βασίστηκε η διανομή του κοινωνικού μερίσματος, καθώς θεωρεί: – Πρώτον, ότι βασίστηκε στην υποχρηματοδότηση του κοινωνικού προϋπολογισμού, – Δεύτερον, ότι οι δόσεις που εκταμιεύθηκαν από τους Ευρωπαίους για να πληρωθούν τα ληξιπρόθεσμα του κράτους μετατράπηκαν σε μεγάλο βαθμό σε φορολογικά έσοδα μέσω του συμψηφισμού της επιστροφής φόρου με υφιστάμενες οφειλές, εις βάρος της πραγματικής οικονομίας και της ανάπτυξης. Για τον λόγο αυτό το ΔΝΤ εμμένει στις εκτιμήσεις του για την περικοπή των συντάξεων, αλλά και του αφορολόγητου ταυτόχρονα από το 2019. Η σύγκρουση αναμένεται πως θα κορυφωθεί τον Μάιο του 2018, την ίδια περίοδο που θα γίνουν γνωστά και τα stress testsτων ελληνικών τραπεζών -για τη μεθοδολογία των οποίων το Ταμείο έχει ήδη εκφράσει τις επιφυλάξεις του- και αναμένεται να επηρεάσει ή ακόμη και να «θολώσει» το μήνυμα για την καθαρή έξοδο, την ώρα, μάλιστα, που δεν υπάρχει καμία ένδειξη για διευθέτηση του ζητήματος του χρέους από την πλευρά των Ευρωπαίων. Ήδη, ευρωπαϊκές πηγές αρχίζουν και συζητούν το ενδεχόμενο να «σπάσει» η τελευταία δόση, που θα συνδεθεί με την ολοκλήρωση της τέταρτης αξιολόγησης, σε υποδόσεις, ανάλογα με την υλοποίηση των μέτρων του 2019 και του 2020, προκειμένου να υπάρχει εποπτεία και να μην παγώσουν ούτε τα δημοσιονομικά μέτρα, ούτε οι μεταρρυθμίσεις που έχουν ορίζοντα μεταγενέστερο του μνημονίου. Σε μία τέτοια περίπτωση, οι υποδόσεις είναι πολύ πιθανό να φθάσουν έως και την προεκλογική περίοδο, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Το «εργαλείο» του ΔΝΤ για την επόμενη μέρα Το ΔΝΤ, πάντως, δεν σκοπεύει σε καμία περίπτωση να παραδώσει τα κλειδιά της εποπτείας. Για τον λόγο αυτό, τον περασμένο Ιούλιο και χωρίς πολλές τυμπανοκρουσίες, το Διοικητικό του Συμβούλιο υιοθέτησε ένα νέο πρόγραμμα, το Policy Coordination Instrument (PCI), το οποίο μοιάζει κομμένο και ραμμένο στα μέτρα της Ελλάδας και θα μπορούσε να αξιοποιηθεί μετά το πέρας του τρίτου μνημονίου σε συνδυασμό με ένα ευρωπαϊκό σχήμα εποπτείας. Το συγκεκριμένο «εργαλείο» απευθύνεται σε χώρες που θέλουν να κάνουν μεταρρυθμίσεις για να βελτιώσουν τη δυνατότητα πρόσβασης σε δανεισμό είτε από τις αγορές, είτε από τον επίσημο τομέα και ουσιαστικά αποτελεί «φωτογραφική» περιγραφή των ενδεχόμενων αναγκών της Ελλάδας μετά την ολοκλήρωση του τρίτου Μνημονίου. Όπως αναφέρουν καλά πληροφορημένες πηγές, έχει διάρκεια έως 4 έτη και προβλέπει εξαμηνιαίους ελέγχους από το Ταμείο. Κατά συνέπεια, τα σενάρια περί αποχώρησης του ΔΝΤ δεν έχουν βάση, καθώς το Ταμείο, απλώς δεν θα ενεργοποιήσει το δάνειο και θα περιμένει τη συμφωνία για το χρέος στο τέλος του προγράμματος. Στο μεταξύ θα συνεχίζει να παρακολουθεί τις διαπραγματεύσεις χωρίς να ενεργοποιεί το πρόγραμμά του ενόψει του τελευταίου και πιο σκληρού σκέλους των διαπραγματεύσεων τον Μάιο.
Επειδή η κυβέρνηση το’ χει ρίξει στη χορήγηση επιδομάτων, σε ένα κράτος που βρίσκεται υπό επιτροπεία ακριβώς επειδή δεν μπορεί να ταΐσει τον εαυτό του (!), η είδηση δεν είναι ότι η κ. Αχτσιόγλου μοιράζει ξαφνικά εφ άπαξ επιδόματα σε νέους άνεργους και πλημμυρισμένους. Η είδηση είναι «πού τα βρίσκει τα εκατομμύρια» που μοιράζει. Η απάντηση είναι απλή. Από τους γονείς και τους παππούδες των δικαιούχων! Από τις ίδιες τους τις οικογένειες! Και από τις περίπου 100.000 συντάξεις που αρνείται να δώσει το υπουργείο της εδώ και μήνες στους ξωμάχους που τις περιμένουν για να ζήσουν. Και από τα κονδύλια που έχουν μείνει αδιάθετα, ενώ έπρεπε να πάνε σε δραστηριότητες αλληλεγγύης της κυβέρνησης, οι οποίες δεν έχουν προωθηθεί! Κονδύλια από τις τσέπες των πολιτών. Και οι τρεις αυτές πηγές εσόδων προέρχονται από τις ίδιες τσέπες: Του 90% των φορολογούμενων μισθωτών, συνταξιούχων και μικροεπαγγελματιών που δεν μπορούν να κρύψουν εισοδήματα και είναι τα διαχρονικά θύματα της κρατικής κλοπής. Με την οποία όλες οι κυβερνήσεις, όπως και αυτή, κάνει απλοχεριές, λες και τις πληρώνει από την τσέπη της. Ή λες και την πληρώνουν οι κεφαλαιούχοι από τη φορολογία τους! Τα δύο νέα επιδόματα που ανακοίνωσε η κ. Αχτσιόγλου είναι 400 ευρώ εφ άπαξ ψηφοθηρικός μπουναμάς για κάθε άνεργο από 18- 24 ετών που δεν επιδοτείται, που είναι γραμμένος στα μητρώα του ΟΑΕΔ και που είναι άνεργος ως τις 31 Οκτωβρίου του 2017. Το δεύτερο είναι 650 ευρώ για κάθε εργαζόμενο που δεν μπορεί να δουλέψει γιατί η επιχείρηση που εργαζόταν σταμάτησε από τις πλημμύρες σε Μάνδρα και Μέγαρα. Η κ. Αχτσιόγλου αποσιωπά βέβαια, ότι οι εργαζόμενοι στη Μάνδρα έμειναν άνεργοι επειδή η κυβερνητική Περιφέρεια Αττικής δεν προώθησε εδώ και τρία χρόνια τα αντιπλημμυρικά έργα στην περιοχή. Επομένως, τα 650 ευρώ επίδομα που διαφημίζει τα χρωστάει στο πολλαπλάσιο σ όσους έμειναν άνεργοι και θα’ πρεπε να ντρέπεται και που τα λέει αυτά που ανακοινώνει! Αν μάλιστα ζούσαμε σε χώρα με αξιοπρεπείς συνειδητοποιημένους πολίτες, αυτοί που μείναν άνεργοι θα’ πρεπε να πάρουν το 650άρι (όταν όσοι και αν το πάρουν) και να το καταθέσουν μαζί με αγωγή στο Ταμείο Παρακαταθηκών ως προκαταβολή για ΟΛΑ ΤΑ ΛΕΦΤΑ που χάνουν εξ αιτίας της κυβερνητικής εγκληματικής απραξίας. Και να τα απαιτούν ΌΛΑ ΤΑ ΛΕΦΤΑ αντί να γίνονται όργανα της κυβερνητικής προπαγάνδας, που τάχα μοιράζει χρήμα! Και οι άνεργοι νέοι του ΟΑΕΔ μέχρι 24 ετών, που πάει να τους χρυσώσει το χάπι της ανεργίας με ένα 400άρι, εξαγοράζοντας την ανημπόρια τους, θα’ πρεπε να ξέρουν ότι είναι άνεργοι ΚΑΙ γιατί τα δισεκατομμύρια τα μαζεύει η κυβέρνηση, γδέρνοντας σε φόρους τους γονείς τους και τους παππούδες τους. Τα στερεί από τις ίδιες τους τις οικογένειες! Τα κλέβει από τους ίδιους. Και τα σκορπάει σε επιδόματα αντί να τα σπρώχνει σε νέες επιχειρήσεις ώστε να δημιουργεί θέσεις εργασίας για ένα 400άρι κάθε μήνα. Όχι για ένα 400άρι μια φορά το χρόνο ψηφοθηρική ελεημοσύνη! Αυτά τα επιδόματα που μοιράζει η κυβέρνηση με το παγωμένο χαμόγελο της κυρίας Αχτσιόγλου είναι κλεμμένα λεφτά. Κλεμμένα απ’ αυτούς που τα δίνει. Κλεμμένα από τις ίδιες τους τις οικογένειες. Κι αυτό πρέπει να γίνει συνείδηση σε όλους όσοι είναι κι ευχαριστημένοι για την ελεημοσύνη! Η δημοκρατία έχει ανάγκη από πολιτικές δυνάμεις που δημιουργούν πολίτες. Δεν έχει ανάγκη από ραγιάδες.
Τις πρόσφατες δηλώσεις από την Ελλάδα του Τούρκου Προέδρου Ταγίπ Ερντογάν σχολιάζει καυστικά σε ανοιχτή επιστολή του ο Σύλλογος Κωνσταντινουπολιτών. Αναφερόμενος σε όλα όσα έζησαν οι Ελληνες της Κωνσταντινούπολης από το 1950 ο Σύλλογος καταρρίπτει όλα τα επιχειρήματα που χρησιμοποίησε ο κ. Ερντογάν για να παρουσιάσει ως καταπιεστική τη διαβίωση των μουσουλμάνων της Θράκης. Αναλυτικά η επιστολή έχει ως εξής : Αξιότιμε κ. Πρόεδρε, Με έκπληξη σας ακούσαμε να λέτε στην ανταπάντησή σας προς τον Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας στις 7 Δεκεμβρίου 2017 ότι θα μιλήσετε με ειλικρίνεια, κάτι που βεβαίως επιβάλλει την μη απόκρυψη γεγονότων, και στη συνέχεια να παραλείπετε να αναφέρετε μια σειρά καταπιεστικών μέτρων και διώξεων εις βάρος της ελληνικής μειονότητας της Κωνσταντινούπολης διαχρονικά. Επειδή είμαστε βέβαιοι ότι πράγματι μιλήσατε με ειλικρίνεια, αντιλαμβανόμαστε ότι οι υπηρεσίες σας έχουν σκοπίμως αποκρύψει πολλά από όσα δεινά υπέστη ο Ελληνισμός της Κωνσταντινούπολης Αναφέρατε ότι δήθεν έχουν σχεδιαστεί σύμβολα στις πόρτες μουσουλμάνων και ότι δεν επιτρέπεται η αναγραφή πινακίδων με την ένδειξη «τουρκικό» στην Θράκη. Δεν ξέρουμε τι σύμβολα είναι αυτά, ωστόσο, σίγουρα δεν ανέγραφαν «Πατριώτη, κάθε λίρα που αφήνεις σε αυτό το κατάστημα γίνεται σφαίρα που στρέφεται εναντίον των Τούρκων στην Κύπρο» όπως έγραφαν οι πινακίδες στην Πόλη την δεκαετία του 1960. Επιπλέον, δεν πιστεύουμε ότι κανείς στην Θράκη ξυλοκοπήθηκε επειδή μιλούσε τουρκικά στον δρόμο. Άλλωστε δεν υφίσταται κάτι ανάλογο στην Θράκη της σχετικής εντολής «Πατριώτη μίλα Τουρκικά» (επί ποινή ξυλοκοπήματος) που κυκλοφορούσε τότε στην Πόλη. Είπατε για την μη αναγραφή πινακίδων με την ένδειξη «τουρκικό», ωσάν στην Πόλη να επιτρέπεται να αναγράφεται «ελληνικό». Σας πληροφορούμε ότι στην Κωνσταντινούπολη όχι μόνο ξηλώθηκαν οι ιστορικές επιγραφές στην ελληνική γλώσσα από όλα τα εξωτερικά των κτηρίων, αλλά και μέσα στα σχολεία ξηλώθηκαν ακόμη και τα μάρμαρα που ανέγραφαν τα ονόματα των δωρητών επειδή ήταν στην ελληνική. Στους Έλληνες μαθητές απαγορεύτηκε να μάθουν την ιστορία τους. Το μάθημα των Νέων Ελληνικών αφαιρέθηκε από το πρόγραμμα του Γυμνασίου. Είπατε ότι οι μουφτήδες στην Θράκη διορίζονται ενώ ο Πατριάρχης στην Κωνσταντινούπολη εκλέγεται. Εκλέγεται μεν αλλά από ένα κατάλογο στον οποίο η τουρκική διοίκηση έχει το δικαίωμα ασκήσεως »βέτο» αφαιρώντας όλα τα «ανεπιθύμητα» ονόματα. Δεν μπορούμε να μιλούμε λοιπόν για εκλογή. Πρέπει να σας υπενθυμίσουμε ότι οι μουφτήδες σε όλα τα μουσουλμανικά κράτη και αυτής της Τουρκίας συμπεριλαμβανομένης δεν εκλέγονται- όπως εσφαλμένα ισχυριστήκατε- αλλά διορίζονται από το κράτος. Ειδικά στην Ελλάδα, επειδή ασκούν διοικητικά καθήκοντα και μισθοδοτούνται από το ελληνικό κράτος είναι φυσικό να διορίζονται. Και βέβαια δεν θα περνούσε από το μυαλό ουδενός στην Τουρκία, κάποιοι να προέβαιναν σε αντιποίηση αρχής παριστάνοντας τους μουφτήδες και μάλιστα οι ιθύνοντες ξένου κράτους να επισκέπτονταν την περιοχή και να χαριεντίζονταν μαζί τους. Οι μουσουλμάνοι της ελληνικής Θράκης, το ξέρετε καλά ότι δεν είναι όλοι τουρκογενείς, αφού μεταξύ τους υπάρχουν Πομάκοι και Ρομά. Η απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου αναφέρεται στο ατομικό δικαίωμα αυτοπροσδιορισμού και όχι σε ομαδικό. Η απόφαση του δικαστηρίου δεν έρχεται σε αντίθεση με την Συνθήκη της Λωζάννης, καθ΄ όσον και δεν αναφέρεται εξάλλου σε αυτήν ώστε να απαιτείται αλλαγή της. Μιλάτε για «επικαιροποίηση» της Συνθήκης της Λωζάννης αποβλέποντας, όπως αναφέρετε, δήθεν στα δικαιώματα των μουσουλμάνων της Θράκης. Η Τουρκία όμως κατάργησε μονομερώς τα άρθρα υπέρ των Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης, της Ίμβρου και της Τενέδου. Κατάργησε το ειδικό καθεστώς των νησιών αυτών, απέλασε ένα μεγάλο μέρος Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης που παρέμεναν εκεί βάσει της Σύμβασης περί Ανταλλαγής των Πληθυσμών της Λωζάννης και καταπάτησε τα δικαιώματα όλων των Ελλήνων που παρέμεναν στην Τουρκία με τον πιο βάναυσο τρόπο, ασκώντας πρωτοφανείς διωγμούς και εφαρμόζοντας εξοντωτικά μέτρα, με αποκορύφωμα το πογκρόμ του 1955 και τις απελάσεις του 1964. Συνέπεια όλων αυτών είναι η δραματική συρρίκνωση κατά 98% του ελληνικού πληθυσμού στην Τουρκία, ενώ αντίθετα ο μουσουλμανικός πληθυσμός της ελληνικής Θράκης αυξήθηκε περισσότερο από 50%, υπό καθεστώς πλήρους ελευθερίας που εγγυάται και εξασφαλίζει στους πολίτες της η Ελληνική Δημοκρατία στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Τέλος, αναφέρατε ότι το μέσο εισόδημα στην ελληνική Θράκη είναι πολύ κατώτερο του μέσου όρου της Ελλάδας. Ωστόσο, τα στατιστικά στοιχεία δεν καταδεικνύουν διαφορές στο κατά κεφαλήν εισόδημα των κατοίκων της Ελλάδας, και πάντως η ελληνική Θράκη δεν είναι η φτωχότερη περιφέρεια της χώρας. Εξάλλου, ουδείς έχει επιβάλει φόρο περιουσίας (varlik vergisi) στους μουσουλμάνους της Θράκης, και ουδείς έχει απαγορεύσει την άσκηση δεκάδων επαγγελμάτων εκ μέρους τους, όπως έγινε στην Πόλη την δεκαετία του 1930. Επιπλέον, ουδείς έχει απαγορεύσει να μετοικίσουν σε άλλες περιοχές της Ελλάδας αν θεωρούν ότι εκεί το εισόδημα τους θα είναι μεγαλύτερο. Κύριε Πρόεδρε, η επιθυμητή και ειρηνική συνύπαρξη και συνεργασία Ελλάδος και Τουρκίας, καθώς και η διασφάλιση των δικαιωμάτων της ελληνικής μειονότητας στην Τουρκία, προϋποθέτει εκ μέρους σας το σεβασμό και όχι την καταστρατήγηση του διεθνούς δικαίου.
Παρουσία του υπουργού Εσωτερικών Πάνου Σκουρλέτη τελέστηκε το μνημόσυνο για τους εκτελεσθέντες συμπατριώτες μας από τα Γερμανικά στρατεύματα Κατοχής, την 13η Δεκεμβρίου 1943 στα Καλάβρυτα. Στο τέλος του Μνημόσυνου, ο Μητροπολίτης Καλαβρύτων και Αιγιαλείας κ. Αμβρόσιος πήρε στα χέρια του το Ιερό Ευαγγέλιο που εκείνη τη μέρα βγήκε αλώβητο από την καιόμενη Εκκλησία των Καλαβρύτων και κάλεσε τον Υπουργό Εσωτερικών να έρθει κοντά και να το δει. Ο Μητροπολίτης Καλαβρύτων αφού το έδειξε και εξιστόρησε το γεγονός, προέτρεψε τον Υπουργό να το ασπαστεί. Ωστόσο, ο Πάνος Σκουρλέτης αρνήθηκε… Η εικόνα αυτή προκάλεσε σφοδρές αντιδράσεις. Είναι αυτό που λένε μία εικόνα χίλιες λέξεις…
Ακολουθεί πολιτική διαφήμιση: «Για βαθιές... διεισδύσεις σε απρόθυμες τσέπες... Αριστερά! Αριστερά! Δίψα για το χρήμα των άλλων» Ο Οργουελ ήταν μία φορά άτυχος και δύο φορές οι αναγνώστες του, που λάτρεψαν το «1984». Αν ζούσε σήμερα αυτός ο σπουδαίος συγγραφέας και έβλεπε τα έργα και τις ημέρες της κυβέρνησης ... Πρώτη και Δεύτερη Φορά Αριστερά στην Ελλάδα, θα είχε δημιουργήσει σίγουρα κι ένα επιπλέον έργο, που θα είχε στοιχεία από την αντισοβιετική αλληγορία η «Φάρμα των Ζώων» και από το 1984. Ως αναγνώστης του Οργουελ βάζω στοίχημα μία μερίδα μουσακά και ένα δεκασέλιδο λεξικό με ελληνικές λέξεις για τουρίστες (ιδανικό δώρο για τον Τσακαλώτο) ότι θα εμπνεόταν πολύ από τη φράση «ύποπτες δαπάνες», η οποία χρησιμοποιείται από το υπουργείο Οικονομικών (και τους δημοσιογραφίζοντες οπλίτες του). Αυτή η λογοτεχνίζουσα, ζοφερή, νουάρ φρασούλα συνοδεύεται από αναλύσεις και ειδήσεις για τον σχεδιασμό του νέου Ε3, του εντύπου που θα καλούνται να συμπληρώνουν οι ρομαντικοί φορολογούμενοι που ασκούν επιχειρηματική δραστηριότητα. Ο Τσακαλώτος, όπως και άλλοι εκατομμυριούχοι αριστεροί, δεν θεωρούν τους εναπομείναντες επιχειρηματίες ρομαντικούς (όπως θα έπρεπε, διότι ελπίζουν στο ανέλπιστο) αλλά υπόπτους, οίτινες δηλώνουν «ύποπτες» δαπάνες. Γι’ αυτό στο νέο Ε3 θα τους κάνουν τη ζωή πατίνι, ποδήλατο, οτομοτρίς και κόλαση, και θα τους υποχρεώνουν να δηλώνουν: «Τις συνδεδεμένες επιχειρήσεις. Τους επαγγελματικούς τραπεζικούς λογαριασμούς. Τα ενεργά τερματικά POS που χρησιμοποιούν. Τις ιστοσελίδες που έχουν στο διαδίκτυο. Τις ηλεκτρονικές συναλλαγές που πραγματοποίησαν. Τα e-mails που χρησιμοποιoύν. Τις συνεργαζόμενες πλατφόρμες για την πραγματοποίηση των συναλλαγών». Και τα e-mails, μάγκα μου. Ολα τα e-mails. Μη τυχόν και μαζί με τις χιουμοριστικές εικόνες και τα βιντεάκια στέλνεις κάναν παρά αλλού. Και όλες τις ιστοσελίδες! Ακόμη και το οπαδικό μπλογκ που διατηρείς για να κράζεις τις αντίπαλες ομάδες. Ολα θα τα δηλώσεις και μαζί με αυτά θα υπογράφεις και ακόμη μία δήλωση-ομολογία, στην οποία θα δηλώνεις ότι όσα δηλώνεις είναι ψέματα και ότι κλέβεις το κράτος και ότι όποτε θα λάβεις την απολύτως δικαιολογημένη προστιμάντζα θα δεχτείς να συμβιβαστείς με σκόντο 50% στο ποσό των προσαυξήσεων. Μεγάλοι Αδελφοί στα ροζ...
Χθες μας έλεγαν τα τηλεοπτικά δελτία της χώρας πως έγινε «μαθητική εκδήλωση-διαμαρτυρίας» για την επέτειο θανάτου του 15χρονου Αλέξη Γρηγορόπουλου. Μόνο που… δεν υπήρχε κανένας μαθητής! Υπήρχαν καμιά 40αριά κουκουλοφόροι. Στην ερώτηση: --Που ξέρεις ότι δεν ήταν μαθητές, αφού φορούσαν κουκούλες, η απάντηση είναι προφανής: --Οι ρεπόρτερς που ήξεραν πως ήταν «μαθητές», αφού δεν έβλεπαν τα πρόσωπά τους; Οι κουκουλοφόροι είναι… κουκουλοφόροι. Άτομα χωρίς πρόσωπα! Κι επειδή όλοι έχουμε κάνει στα νιάτα μας την «επανάσταση» μας, ακόμα κι όταν είχαμε απέναντί μας πολύ πιο σκληρή αστυνομία (και «σίγουρα» κάποια κατάγματα, αν συμπλεκόμασταν μαζί τους, ή αν μας συνελάμβαναν, πολύ περισσότερο), εμείς ΔΕΝ φορούσαμε κουκούλες τότε! Ακούτε; --Εμείς ΔΕΝ φορούσαμε κουκούλες! Κι ας είχαμε τότε κάθε λόγο να «φυλαγόμαστε»… --Αυτοί γιατί κρύβουν το πρόσωπό τους, όταν δεν έχουν απολύτως τίποτε να φοβηθούν; Να σας πώ γιατί… --Γιατί ΔΕΝ κατεβαίνουν για να «διαμαρτυρηθούν». Κατεβαίνουν για να τρομοκρατήσουν! Η κουκούλα δεν είναι «μέσο προστασίας» αυτού που τη φοράει. Είναι μέσο τρομοκράτησης αυτού που τον βλέπει! Αποτυπώνει στον ανυποψίαστο παρατηρητή ότι όσοι τη φοράνε είναι κάτι το «εξώκοσμο», κάτι που δεν ελέγχεται και δεν συγκρατείται, κάτι που έχει «διασυνδέσεις» και «κάλυψη» που του επιτρέπει να ασκεί βία άφοβα. Και να μη συλλαμβάνεται… Αν έδειχναν τα πρόσωπά τους, θα μπορούσαν να υποστούν και τις συνέπειες των πράξεών τους. Αν μη τι άλλο, κάποια κάμερα θα τους «έπαιρνε», κάποιος ιδιώτης θα μπορούσε να τους απαθανατίσει και να ζητήσει τη δίωξή τους. Αλλά με κουκούλες είναι απολύτως ασφαλείς. Και ασύδοτοι… Όταν κρύβουν τα πρόσωπά τους, το κάνουν για να δείξουν πως έχουν το ακαταδίωκτο! Πως ασκούν βία χωρίς συνέπειες. Με την – έστω και άτυπη - «άδεια» των αρχών. Οι «κουκούλες» δεν επιβαρύνουν μόνον αυτούς που τις φοράνε. Επιβαρύνουν κι αυτούς που τους επιτρέπουν να καταστρέφουν και να χτυπάνε και να καίνε ανεμπόδιστα. Και - κυρίως – ατιμώρητα! Αυτοί – να μου το θυμάστε: θα λογοδοτήσουν! Οι αγωνιστές νεολαίοι για την Κύπρο, στη δεκαετία του ’50, έθεταν σε κίνδυνο τη ζωή τους (μιας και υπήρξαν νεκροί στα τότε συλλαλητήρια), αλλά και τη σωματική τους ακεραιότητα (αφού έπεφτε πολύ «ξύλο» και γίνονταν και μαζικές συλλήψεις, τότε, από την αστυνομία, όπου ακολουθούσε ακόμα περισσότερο «ξύλο»)… Αλλά κανείς τους – ΚΑΝΕΙΣ – δεν έκρυβε το πρόσωπό του τότε! Οι «αγωνιστές της δημοκρατίας» σε όλες τις μεταπολεμικές δεκαετίες – συμπεριλαμβανομένης και της δικτατορίας – είχαν απέναντί τους ένα σκληρό αστυνομικό κράτος, αλλά τα πρόσωπά τους ΔΕΝ τα έκρυβαν. Οι αγωνιστές έχουν πρόσωπο. Και το δείχνουν… Όσοι φοράνε κουκούλες ΔΕΝ έχουν πρόσωπο και δεν είναι αγωνιστές! Τι είναι; Οι μόνοι «κουκουλοφόροι» στην Ελληνική Ιστορία, ήταν όσοι κατέδιδαν αντιστασιακούς στη διάρκεια της Κατοχής. Κουκουλοφόροι τότε ήταν οι χειρότεροι των «δοσίλογων» που έστελναν πατριώτες (ή και εντελώς άσχετους) στα εκτελεστικά αποσπάσματα. Η κουκούλα ήταν σύμβολο των δοσίλογων! Που υπηρετούσαν τις αρχές Κατοχής. Και τώρα είναι σύμβολο των τρομοκρατών! Που δρουν ανενόχλητα με την άδεια και με τις ευλογίες της… «πρώτης φοράς Αριστεράς». Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι το αληθινό πρόσωπο πίσω από τους «ανθρώπους δίχως πρόσωπο»… Ο κ. Δραγασάκης, Αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, το είπε καθαρά χθες: -- Αφήστε τους, είναι δικά μας παιδιά! Όντως είναι δικά τους παιδιά… Αυτό που είδαμε σήμερα, λοιπόν, ΔΕΝ ήταν μαθητική εκδήλωση διαμαρτυρίας! Ούτε είχε καμία σχέση με τον άδικο χαμό του 15χρονου Αλέξη Γρηγορόπουλου το Δεκέμβριο του 2008. Αυτό είναι μόνο ένα μακάβριο πρόσχημα. --Για τη δολοφονία του Αξαρλιάν, το 1992, δεν έγινε ποτέ καμιά «εκδήλωση διαμαρτυρίας»… Κι αν γινόταν οι κουκουλοφόροι θα ήταν απέναντι και θα ζητωκραύγαζαν τους δολοφόνους τους. --Για τα αθώα θύματα της Μαρφίν το Μάϊο του 2010, επίσης δεν έγινε ποτέ καμία εκδήλωση διαμαρτυρίας. Άλλωστε κι αυτούς κουκουλοφόροι τους έκαψαν τότε! --Για τους δεκάδες αστυνομικούς – θύματα των κουκουλοφόρων επί δεκαετίες τώρα, επίσης δεν διαμαρτυρήθηκε ποτέ κανείς. Και για κάποιους αστυνομικούς που έχασαν τη ζωή τους, από τη δολοφονική μανία των εγκληματιών με τις κουκούλες, δεν δάκρυσε μάτι πέρα από τους οικείους τους. Ούτε ένα καντήλι στη μνήμη τους! Ούτε ένα μονόστηλο να υπενθυμίζει τον άδικο χαμό τους, στις στήλες του κατά τα άλλα λαλίστατου Τύπου… Για την «ακτιβίστρια δικηγόρο» που τραυματίστηκε σοβαρότατα, πριν λίγες μέρες στα Εξάρχεια, από κουκουλοφόρους-φίλους της, που της πέταξαν ναυτική φωτοβολίδα φωσφόρου (κατασκευασμένη να μη σβήνει ούτε όταν πέφτει στη φουρτουνιασμένη θάλασσα), τι να πω; Όταν βλέπω τη σκηνή από τον τραυματισμό της φρίττω. Κι όταν ακούω τι έλεγε η ίδια λίγο πριν - υπέρ όσων παρ’ ολίγο να τη σκοτώσουν και εναντίον όσων την έσωσαν τελικά από τα χέρια των «φίλων» της - μου έρχονται στο μυαλό ακατανόμαστα πράγματα… Μόνο γι’ αυτό το προχθεσινό εγκληματικό περιστατικό, θα έπρεπε να έχουμε δεκάδες συλλήψεις προσαγωγές, ανακρίσεις και παραπομπές για βαριά κακουργήματα. Αλλά δεν είχαμε τίποτε απολύτως! Να τελειώνουμε λοιπόν, με αυτή τη φρικαλέα υποκρισία! Αυτό που έγινε σήμερα, ήταν μια παρέλαση τρομοκρατών με κουκούλες, 40-50 όλοι κι όλοι, που σε οποιαδήποτε δημοκρατία θα είχαν συλληφθεί πριν προλάβουν να καταστρέψουν (ξανά!) μαγαζιά και περιουσίες. Αλλά εδώ προφανώς δεν είμαστε ευνομούμενη δημοκρατία. Έχουμε ορατό παρακράτος! Το οποίο τα σπάει όποτε θέλει κι όπου θέλει. Και η αστυνομία τους αφήνει ανενόχλητους, όχι γιατί δεν μπορεί να τους …μπουζουριάσει ακαριαία, αλλά γιατί έχει τέτοιες εντολές: Να τους αφήσει ανενόχλητους! Και μη κάνετε λάθος: Για να στηθεί αυτό το παρακράτος, έπρεπε να καταργηθεί ο νόμος της προηγούμενης κυβέρνησης που ποινικοποιούσε την «κουκούλα». Γιατί όταν ψηφίστηκε ο νόμος αυτός, επί Σαμαρά, οι κουκουλοφόροι εξαφανίστηκαν για δύο χρόνια περίπου. (Επανεμφανίστηκαν μόνο το Δεκέμβριο του 2014, με τα γεγονότα για το Ρωμανό, όταν πια έπεφτε η κυβέρνηση Σαμαρά, λίγες μέρες πριν παραιτηθεί, λόγω αδυναμίας εκλογής Προέδρου Δημοκρατίας και προκηρυχθούν εκλογές. Όλο το προηγούμενο διάστημα οι κουκουλοφόροι ήταν άφαντοι…) Επί Σαμαρά, όχι μόνο ποινικοποιήθηκε η κουκούλα και εξαφανίστηκαν τα …«καλόπαιδα», αλλά άρχισαν να καθαρίζουν και τα «άβατα»! Και ανακατελήφθησαν μια σειρά κτίρια – δημόσια ή ιδιωτικά – που ήταν για δεκαετίες «προπύργια των αναρχικών». Και βρέθηκαν μέσα όλα τα… «καλά του Θεού»: από οπλοστάσια μέχρι ναρκωτικά και κλεμμένα τιμαλφή. Σε ένα από τα αυτά τα «προπύργια» – στο χώρο του ασύλου μάλιστα, στην Πολυτεχνειούπολη της Αθήνας – που είχαν «εκκαθαριστεί» τότε, βρέθηκε και τρομοκρατικό υλικό (όπλα και πυρομαχικά) με το οποίο ενοχοποιήθηκε τότε – και καταδικάστηκε αργότερα – η περιβόητη Ηριάνα Β.Λ (Βασιλειάδη – Λυναρδάκη) που ζητούν τώρα την αποφυλάκισή της… Ο νόμος για την κουκούλα που έγινε τότε, επί κυβέρνησης Σαμαρά, η κατάργηση του ασύλου που είχε προηγηθεί (επί διακυβέρνησης ΓΑΠ αλλά με την πίεση και τις ψήφους της ΝΔ του Σαμαρά), οι εκκαθαριστικές επιχειρήσεις που κλιμακώνονταν επί Σαμαρά-Βενιζέλου, το «σφράγισμα» των συνόρων που έγινε τότε και η λειτουργία της «Αμυγδαλέζας» (από την οποία επαναπατρίστηκαν δεκάδες χιλιάδες λαθρομετανάστες στα δυόμιση χρόνια της διακυβέρνησης Σαμαρά), όλα αυτά είχαν αρχίσει να αποκαθιστούν τη νομιμότητα για τη δημοκρατία μας, την κανονικότητα για την κοινωνία μας και την ασφάλεια για τους πολίτες μας. Αλλά είχε ακόμα πολύ δρόμο… Με το που ήλθε ο ΣΥΡΙΖΑ κατάργησε το νόμο για τις κουκούλες, άνοιξε τις φυλακές, άνοιξε τα σύνορα, κατάργησε τις φυλακές υψίστης ασφαλείας, επανέφερε τα «άβατα» εντός κι εκτός Πανεπιστημίων, και έδωσε το «ελεύθερο» στα «δικά του παιδιά», να κάνουν επιδρομές παντού: Ακόμα και στη Βουλή, ακόμα και στο Πεντάγωνο, ακόμα και στις ξένες Πρεσβείες, ακόμα και στα διεθνή αεροδρόμια - και να καίνε τους κεντρικούς δρόμους της Πόλης, ανενόχλητοι. Εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με ένα «λάθος» - έστω και βαρύτατο. Έχουμε να κάνουμε με οργανωμένο έγκλημα κατά της δημοκρατίας! Συστηματικό! Βάσει σχεδίου! Διαρκές και επαναλαμβανόμενο… Προφανές, ομολογημένο πια - και ασυγχώρητο. Έγκλημα κατατρομοκράτησης όχι μόνο των αντιπάλων τους, αλλά ολόκληρης της κοινωνίας! Και το διαπράττουν ανοικτά πια, επιστρατεύοντας και καλύπτοντας πλήρως αληθινούς τρομοκράτες (με κουκούλες) και απροκάλυπτους φίλους καταδικασμένων τρομοκρατών. Που σιγά-σιγά τους αφήνουν ελεύθερους. Ονομάζουν τις «συμμορίες» που φτιάχνουν… στοργικά: «συλλογικότητες»! Όμως, όλες οι συμμορίες είναι συλλογικότητες! Αυτό δεν τις καθιστά λιγότερο εγκληματικές συμμορίες. Και αποδέχονται την κουκούλα ως μέσο… «έκφρασης»! Αλλά δικαίωμα έκφρασης έχουν τα ελεύθερα πρόσωπα σε μια δημοκρατία. Όχι όσοι κρύβουν τα πρόσωπά τους την ώρα που παραβιάζουν κατάφωρα της δημοκρατική νομιμότητα! --Η δημοκρατία μας οφείλει να είναι αμείλικτη με την κουκούλα… Αλλιώς θα βρεθούν και κάποιοι άλλοι «να πάρουν το νόμο στα χέρια τους» για να προστατευθούν - με ή χωρίς κουκούλες. ---Η δημοκρατία μας οφείλει να είναι αμείλικτη με τα «τάγματα εφόδου». Αλλιώς θα βρεθούν κι άλλοι να κάνουν τα δικά τους «τάγματα εφόδου»! Και θα χυθεί αίμα, μέσα σε «εμφυλιακό» κλίμα. --Η δημοκρατία μας οφείλει να είναι αμείλικτη με όσους δημιουργούν ή καλύπτουν «τάγματα εφόδου». Γιατί αλλιώς, το «σπιράλ αίματος» που θα ξεκινήσει, θα μας πνίξει. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ΜΗ δημοκρατικό κόμμα! Όχι γι’ αυτά που ανέχθηκε (άλλωστε, κι άλλοι τα είχαν ανεχθεί, προηγουμένως) αλλά κυρίως για αυτά που έκανε! Διότι συστηματικά άλλαξε το νομικό καθεστώς για να υπάρξουν ξανά συμμορίες κουκουλοφόρων. Τις οποίες μετατρέπει πλέον σε «τάγματα εφόδου». Νομίζει πως θα είναι η «ασπίδα» του, όταν θα χάσει την εξουσία… Στην πραγματικότητα θα γίνουν ο βασικός λόγος, για να καθίσει στο σκαμνί του Ειδικού Δικαστηρίου! Απ’ όλα τα εγκλήματά του αυτό είναι το πιο ασυγχώρητο. Και το μόνο από την «εκκαθάριση» του οποίου εξαρτάται απολύτως η σταθερότητα της δημοκρατίας και η αντοχή της επόμενης κυβέρνησης. Γιατί ακόμα και αν η επόμενη κυβέρνηση ήθελε «να τα ξεχάσει» όλα αυτά, θα είναι υποχρεωμένη να τα αντιμετωπίσει. Αλλιώς δεν θα μπορεί να σταθεί… Σήμερα βλέπετε στις οθόνες σας το κατ’ εξοχήν έγκλημα για το οποίο θα κληθεί να λογοδοτήσει – και θα τιμωρηθεί – ο ΣΥΡΙΖΑ! Και με την οριστική εκκαθάριση της σφηκοφωλιάς που λέγεται «συλλογικότητες» θα ανοίξει και ο δρόμος για τη νέα μεταπολίτευση. Γιατί, απλούστατα, αλλιώς δεν γίνεται… Η δημοκρατία αποτελείται από ελεύθερους πολίτες. Και οι ελεύθεροι πολίτες έχουν πρόσωπο. Άτομα χωρίς πρόσωπα ΔΕΝ χωρούν στις δημοκρατικές κοινωνίες. Η δημοκρατία έχει τρόπους να τιμωρεί – κι είναι υποχρεωμένη, εξοπλισμένη και αποφασισμένη να τιμωρεί - όσους επιχειρούν να τρομοκρατήσουν το ελεύθερο φρόνημα των πολιτών. Και θα το κάνει! Γιατί αλλιώς δεν μπορεί να υπάρξει.
Ξεπέρασε και τη Ρεπούση ο νέος Ειδικός Γραμματέας Λάμπρος Μπαλτσιώτης: μιλάει για Τσαμουριά και «Δημοκρατία της Μακεδονίας» - «Δεν συντελέστηκε Γενοκτονία στον Πόντο και τη Μικρά Ασία» - «Στην Ηπειρο προμελετημένη εθνοκάθαρση των... Τσάμηδων από τους Ελληνες» Έναν ιστορικό που μιλά για «προμελετημένη εθνοκάθαρση» των Τσάμηδων από τους Ελληνες, που αμφισβητεί τη Γενοκτονία των Ποντίων και εξισώνει τις σφαγές στον Πόντο και τη Μικρά Ασία από τους Τούρκους με «τις σφαγές της μειονότητας» στην Τσαμουριά επέλεξε η κυβέρνηση και φυσικά ο πρωθυπουργός για τη θέση του νέου ειδικού γραμματέα Ιθαγένειας, τις παραμονές μάλιστα της επισκέψεως Ερντογάν-!... Την ώρα που η αλυτρωτική ρητορική των γειτόνων μας βρίσκεται σε έξαρση, η τοποθέτηση στο κρίσιμο αυτό πόστο του 51χρονου διδάκτορα Ιστορίας Λάμπρου Μπαλτσιώτη, προκειμένου να επιταχύνει τις διαδικασίες απόδοσης της ελληνικής ιθαγένειας σε αλλοδαπούς, αποκτά προφανώς ιδιαίτερη, αν όχι ανησυχητική σημασία. Δεδομένου ότι ο εν λόγω διορισμένος ως ειδικός επιστήμονας στον Συνήγορο του Πολίτη ιστορικός αναφέρεται δημοσίως στη «Δημοκρατία της Μακεδονίας» και εναντιώνεται με παρεμβάσεις του στη «δεξιά ποντιακή αφήγηση», μάλλον δεν συνεισφέρει με τις απόψεις του στην υγιή και ψύχραιμη, απαλλαγμένη από υπερβολές και μονομέρειες, αποτίμηση της ιστορικής μνήμης. Λόγω της ενασχόλησής του με την ανάδειξη των ευαίσθητων ζητημάτων των μειονοτήτων στην υποτιθέμενη -όπως χαρακτηρίζεται από μεγάλη μερίδα της επιστημονικής κοινότητας των ιστορικών- προσπάθειά του αποδυνάμωσης των εθνικισμών, ο ίδιος θεωρείται από πολλούς συναδέλφους του ως θιασώτης της απλοποίησης και της επιτάχυνσης των διαδικασιών για την κτήση ιθαγένειας. Διαδικασίες που έχει θέσει ως προτεραιότητα η σημερινή κυβέρνηση. Η ομιλία στο ΚΕΜΟ Οταν τον Φεβρουάριο του 2008 ο κ. Μπαλτσιώτης συμμετείχε ως ομιλητής στην πρώτη δημόσια και θυελλώδη εκδήλωση που έγινε στη χώρα μας για το ζήτημα των Τσάμηδων, το εξοργισμένο ακροατήριο, αποτελούμενο από μέλη βορειοηπειρωτικών συλλόγων, δεν θα μπορούσε να φανταστεί τη μετέπειτα εξέλιξή του σε επικεφαλής ενός ευαίσθητου κυβερνητικού πόστου. Στη σχετική πρόσκληση εκείνης της ημερίδας με θέμα «Ιστορία και επικαιρότητα του ζητήματος των Τσάμηδων στις ελλονοαλβανικές σχέσεις» -που πραγματοποιήθηκε στο Πάντειο Πανεπιστήμιο από το Κέντρο Ερευνών Μειονοτικών Ομάδων (ΚΕΜΟ)- αναγραφόταν: «Για πρώτη φορά στην Ελλάδα επιχειρείται με δημόσια εκδήλωση η μελέτη ενός από τα πιο “ευαίσθητα” μειονοτικά ζητήματα της Ελληνικής Ιστορίας», με τον νυν ειδικό γραμματέα Ιθαγένειας να αναπτύσσει το θέμα «Οι προϋποθέσεις της έξωσης». Η ομιλία του κατηγορήθηκε από συναδέλφους του στον ίδιο επιστημονικό κλάδο -στο σύνολό της- ως «πολιτική ανακατασκευή» της Ιστορίας. Σε τέτοιον μάλιστα βαθμό ιστορικής αλλοίωσης ώστε οι ίδιοι μετριοπαθείς ιστορικοί έκαναν σκωπτικά λόγο ότι άνετα η συγκεκριμένη ομιλία του θα μπορούσε να αναγνωστεί στην αλβανική Βουλή που ομόφωνα έχει ορίσει την 27η Ιουνίου ως Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας των Τσάμηδων! Στον απόηχο της ημερίδας τα βραδινά δελτία ειδήσεων εκείνης της ημέρας φιλοξενούσαν ρεπορτάζ με τον τίτλο «Υπέρ των Τσάμηδων Ελληνες επιστήμονες». Ωστόσο η αποδομητική ερμηνεία των ιστορικών γεγονότων υπό το πρίσμα της ιδεολογικά φορτισμένης χρήσης τους δεν σταμάτησε εκεί. «Ομογενής, ήτοι Ελλην ή Αλβανός την καταγωγήν» τιτλοφορούνταν το άρθρο του κ. Μπαλτσιώτη στην «Αυγή» τον Φεβρουάριο του 2011 με αφορμή την απόφαση του Δ’ Τμήματος του Συμβουλίου της Επικρατείας, με την οποία κρίθηκαν αντισυνταγματικές οι βασικές διατάξεις του Νόμου 3838/2010 περί μαζικής απόδοσης της ελληνικής ιθαγένειας σε αλλοδαπούς και του δικαιώματος του εκλέγειν και εκλέγεσθαι αλλοδαπών στις δημοτικές εκλογές. Ο αρθρογράφος, αφού αναφέρθηκε «στην άγνοια των δικαστών σε σχέση με την ιστορία της ελληνικής ιθαγένειας, ιστορία αποκρύψεων, αντιφάσεων και αλλαγών...», απάντησε στο υποθετικό ερώτημα που έθεσε: «Ας υποθέσουμε, όμως, ότι μπροστά στους δικαστές που εξέδωσαν τη συγκεκριμένη απόφαση παρουσιάζονταν δύο έφηβοι. Ο ένας απόγονος κάποιου που έφυγε από την Πελοπόννησο πριν από έξι γενιές (με 1,5% ελληνικό αίμα!), με πλήρη άγνοια των ελληνικών και της Ελλάδας και Ελληνας πολίτης με τη λογική της καταγωγής, αλλά και με το ισχύον και σήμερα δίκαιο, ακόμη και μετά τη μεταρρύθμιση του 2010. Ο άλλος, ένα παιδί χωρίς ελληνική καταγωγή, που γεννήθηκε, μεγάλωσε και σπούδασε στην Ελλάδα. Πιστεύω ότι οι ίδιοι δικαστές θα διάλεγαν ως κατάλληλο να είναι Ελληνας πολίτης τον δεύτερο». Εξι χρόνια αργότερα και με βάση τον νόμο της προ 4μήνου σύστασης της Ειδικής Γραμματείας Ιθαγένειας, η οποία υπάγεται απευθείας στον υπουργό Εσωτερικών Πάνο Σκουρλέτη, τα τρέχοντα καθήκοντα του κ. Μπαλτσιώτη είναι ο σχεδιασμός και η εφαρμογή δημόσιων πολιτικών για θέματα που αφορούν στην κτήση και απώλεια της ελληνικής ιθαγένειας, ενώ παράλληλα έχει υπό την εποπτεία του τη Διεύθυνση Ιθαγένειας του υπουργείου. Η επιστημονική εξειδίκευση του ειδικού γραμματέα Ιθαγένειας επικεντρώνεται σε ζητήματα γλωσσικής και θρησκευτικής ετερότητας στην Ελλάδα και τα Βαλκάνια. Πτυχιούχος της Νομικής Σχολής του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης, σπούδασε Ιστορία στο δημόσιο κολέγιο του Παρισιού Ecole des Hautes Études en Sciences Sociales, ενώ σήμερα είναι διδάκτωρ Ιστορίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, στο οποίο διδάσκει στο μεταπτυχιακό πρόγραμμα το μάθημα «Η ετερότητα στα Βαλκάνια, οι πηγές και η ανάγνωσή τους». Το κυβερνητικό στέλεχος υποστηρίζει ότι δεν συντελέστηκε Γενοκτονία στον Πόντο και ότι ο συγκεκριμένος όρος δρα αποπροσανατολιστικά καθώς η ελληνική πλευρά οδηγήθηκε στην εκφορά εθνικιστικού και αλυτρωτικού λόγου. Η Τσαμουριά και οι «σφαγές» Στη μελέτη του με τίτλο «Τσαμουριά: Πραγματικότητες και φαντασιώσεις» που περιλαμβάνεται στον φάκελο σημειώσεων για το μάθημα «Ιστορία και πολιτισμός της νεότερης Αλβανίας» του Τμήματος Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας του Πάντειου Πανεπιστημίου, αναφέρεται στις «σφαγές» των Τσάμηδων από ελληνικά αντάρτικα αποσπάσματα. Ξεκινώντας από την παραδοχή της πλήρους απόκρυψης «των σφαγών της μειονότητας από τις δυνάμεις του ΕΔΕΣ (Εθνικός Δημοκρατικός Ελληνικός Σύνδεσμος) που χαρακτηρίζει την ελληνική πλευρά», ο κ. Μπαλτσιώτης επισημαίνει: «Αυτό που έπραξε ο ΕΔΕΣ ήταν μια προμελετημένη εθνοκάθαρση, σύμφωνα με τον όρο που χρησιμοποιούμε σήμερα: σκοπός ήταν η εκδίωξη της μειονότητας και ένα από τα μέσα ήταν οι σφαγές. Και ο ΕΔΕΣ μπορεί να μην ήταν το συντεταγμένο κράτος, λίγο καιρό αργότερα, όμως, συμμετείχε στο κράτος». Αφού ισχυρίζεται ότι η ελληνική αφήγηση «αποκρύπτει πλήρως την εθνοκάθαρση και τις σφαγές», ο ιστορικός επιχειρεί μια ακροβατική σύνδεση των γεγονότων που συνέβησαν στην περιοχή της Τσαμουριάς με τη σφαγή των ελληνικών πληθυσμών κατά τη Μικρασιατική Καταστροφή. «Η αναγόρευση σε γενοκτονία (των Τσάμηδων) των γεγονότων του 1944-1945 από την αλβανική Βουλή απλώς επιβεβαιώνει την εθνική τύφλωση και υποστηρίζει την άποψη ότι μια ανιστορική εθνικιστική πολιτική μπορεί να είναι καλή εσωτερική και εξωτερική πολιτική, θυμίζει δε αρκετά την πιο πρόσφατη αναγόρευση σε γενοκτονία των σφαγών και των εκτοπισμών που διεπράχθησαν κατά των ελληνικών πληθυσμών στη Μικρά Ασία». Στο σημείο αυτό της μελέτης το κυβερνητικό στέλεχος κάνει αναφορά και στη «Δημοκρατία της Μακεδονίας»! «Τα τελευταία πέντε περίπου χρόνια αναπτύσσεται στην Αλβανία ένας εθνικιστικός λόγος στον οποίο η Τσαμουριά κατέχει προνομιακή θέση δίπλα στο Κόσοβο και τη Δημοκρατία της Μακεδονίας». Αναφορά σε «Μακεδόνες» και «μακεδονική μειονότητα» κάνει ο ιστορικός και στη μελέτη του «Η ελληνική μειονότητα της Αλβανίας: Μια προσπάθεια προσέγγισης». Εξάλλου, ο κ. Μπαλτσιώτης συμμετείχε το 2010 στην ημερίδα με τίτλο «Από κοινού οικοδομούμε γέφυρες», η οποία πραγματοποιήθηκε στα Σκόπια με ομιλητές Σκοπιανούς και Ελληνες ιστορικούς σε μια προσπάθεια γεφύρωσης των διαφορών των δύο χωρών μέσω της Ιστορίας. Αναφορικά με τους Ελληνες της Αλβανίας, στην παραπάνω ανάλυση επισημαίνει: «Ο αλυτρωτικός (πια) όρος Βόρειος Ηπειρος χαρακτηρίζει τα εδάφη που ακόμα διεκδικούνταν από την Ελλάδα και ο όρος Βορειοηπειρώτης αντίστοιχα τους ορθόδοξους πληθυσμούς που κατοικούσαν σε αυτά. Μέχρι και σήμερα, ως επιχείρημα της ελληνικότητας αυτών των περιοχών προτάσσεται η ύπαρξη ελληνικών σχολείων σε πολλές ορθόδοξες κοινότητες μέχρι τη δημιουργία του αλβανικού κράτους ή και αργότερα. Το επιχείρημα αυτό είναι αβάσιμο». Στο περιοδικό «Χρόνος» αμφισβήτησε τη Γενοκτονία των Ποντίων Στο μεταξύ, ιδιαίτερη σύνδεση της Γενοκτονίας των Ποντίων με την υπόθεση των Τσάμηδων επιχειρείται στο κείμενο του κ. Μπαλτσιώτη με τίτλο «Ποιον ωφελεί η αναδιάταξη της θέσης των Ποντίων» που δημοσιεύτηκε τον Οκτώβριο του 2013 στο περιοδικό «Χρόνος». Αναφερόμενος στη χρήση του όρου «γενοκτονία» για τις σφαγές των Τούρκων στον Πόντο γράφει: «Αν ανήκουμε, λοιπόν, σε όσους επικροτούν τη χρήση του όρου ως ιστορικού αναλυτικού εργαλείου, θα μπορούσε να αποδεχθεί κανείς την ποντιακή γενοκτονία, καθώς όπως είδαμε το κάνουν κάποια μέλη της ακαδημαϊκής κοινότητας για ήσσονος σημασίας συμβάντα, αν και πάλι θα έπρεπε να δικαιολογηθεί η χρήση του όρου. Ερχόμενοι στην ελληνική περίπτωση, οι “χρήστες” του όρου θα πρέπει προφανώς με συνέπεια να τον χρησιμοποιούν, όπως για παράδειγμα στην περίπτωση των μουσουλμάνων Τσάμηδων ή ακόμη και κάποιων πράξεων που έκαναν αντάρτικα σώματα στον Πόντο». Προχωρώντας ένα βήμα παραπέρα υποστηρίζει ότι δεν συντελέστηκε γενοκτονία στον Πόντο συγκριτικά με τις σφαγές των Αρμενίων από τους Τούρκους, κάνοντας λόγο για «ψευδοεπιστημονική βιβλιογραφία». «Με αφετηρία τα παραπάνω, δηλαδή τη θεώρηση της “βαρύτητας” και τη σύγκριση με τους Αρμένιους, δεν συντελέστηκε γενοκτονία στον Πόντο και παράλληλα βέβαια στη Μικρά Ασία. Είναι προφανές ότι αυτό έρχεται σε αντίθεση με μια λαϊκή ιστοριογραφία, αλλά και την εθνική, βασισμένες είτε σε πραγματικές μαρτυρίες είτε σε κατασκευές, αλλά ακόμη και σε μυθεύματα. Εχει δημιουργηθεί μια ψευδοεπιστημονική βιβλιογραφία, στην οποία μετέχουν και κάποια μέλη της κοινότητας των ιστορικών, που πολλές φορές αποδέχονται στοιχειωδώς χαλκευμένα στοιχεία, όπως για παράδειγμα αυτά του πληθυσμού στον Πόντο πριν από τις εκκαθαρίσεις και των θυμάτων τους, ή που δυστυχώς κατασκευάζουν άλλα, όπως των υποτιθέμενων “κρυπτοχριστιανών” που έμειναν πίσω». Στο ίδιο άρθρο, αφού εκφράζει την πεποίθησή του ότι το ερώτημα για τον αν συντελέστηκε γενοκτονία στον Πόντο είναι πολιτικό και όχι ιστορικό, σημειώνει με κάποια έλλειψη σεβασμού, προς την ξεριζωμένη από την πατρογονική της γη, δραστήρια και ακμάζουσα σήμερα στη Ελλάδα και τον κόσμο, ποντιακή κοινότητα: «Από την καθιέρωση της Ημέρας Μνήμης της Γενοκτονίας, που άλλωστε προτάθηκε από τη μεριά του ΠΑΣΟΚ, μέχρι την προσθήκη της ποντιακής φορεσιάς στην προεδρική φρουρά, βλέπουμε ένα συνεχές στην αναδιάταξη της θέσης των Ποντίων. Παράλληλα αναπτύχθηκε μια ολόκληρη βιομηχανία επένδυσης στο ποντιακό, όπου από πολιτικούς, τοπικούς παράγοντες και ακαδημαϊκούς, μέχρι γυμναστές-χορογράφους και εταιρείες τροφοδοσίας αναπαρήγαγαν -και οικονομικά- το ίδιο το ζήτημα, αλλά και τον ρόλο του στις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Θεωρώ δε ότι όλα αυτά τα είχαν ήδη εγκολπωθεί και τα διαχειρίζονταν όχι μόνο οι εργολάβοι του ποντιακού, αλλά όλοι οι αντιτιθέμενοι στους “γραικύλους”, από τον Καραμπελιά και τον Καλεντερίδη μέχρι τον Χριστόδουλο και τον Παναγιώτη Ψωμιάδη, δηλαδή είχε ήδη διαχυθεί το ζήτημα στην ακροδεξιά, ειδικά στη Βόρειο Ελλάδα, αλλά όχι μόνο». Παράλληλα, εκτιμώντας ότι οι γενοκτονίες «αυγαταίνουν κάθε χρόνο και η σημασία τους μειώνεται», επικεντρώνεται στο αφήγημά του, στο οποίο ισχυρίζεται ότι η αναγνώριση της Γενοκτονίας των Ποντίων οδήγησε την ελληνική πλευρά στην εκφορά εθνικιστικού και αλυτρωτικού λόγου. «Η γενοκτονία δηλαδή αποτελεί μια αναφορά, που ναι μεν ωφέλησε την κοινότητα, καθώς αναπροσάρμοσε τη θέση της στην ιεραρχία του εθνικού φαντασιακού, αλλά άνοιξε τον δρόμο για την άσκηση ενός εθνικιστικού, αν όχι λανθάνοντα αλυτρωτικού λόγου και ανάλογων επενδύσεων πολιτικού κεφαλαίου σε αυτόν. Παράλληλα, εξελίχθηκε μια άλλη διαδικασία, αυτή της δημιουργίας ενός ιστορικού ενιαίου φαντασιακού Πόντου». Οσοι ενδιαφέρονται, πάντως, για την πλήρη ανάπτυξη της συλλογιστικής του κ. Μπαλτσιώτη και την εξαγωγή των διατυπωμένων συμπερασμάτων του γι’ αυτό το ευαίσθητο ζήτημα, μπορούν να διαβάσουν σε πλήρη έκταση το άρθρο του στην ηλεκτρονική διεύθυνση www.chronosmag.eu/index.php/lplss-p-fl-ex-ths-p.html. Οι αντιδράσεις των ιστορικών Οι αντιδράσεις που πυροδότησε με τις συγκεκριμένες θέσεις του από ιστορικούς ποντιακής καταγωγής και όχι μόνο, οδήγησαν τον κ. Μπαλτσιώτη να επανέλθει δύο μήνες αργότερα με νέο άρθρο του στον ίδιο ιστότοπο, με τίτλο «Είτε ως ερμηνευτική αφετηρία είτε ως ερμηνευτικό ζητούμενο, η “γενοκτονία” δεν μπορεί παρά να δρα αποπροσανατολιστικά», όπου αρνείται ότι ανήκει στους «αρνητές της ποντιακής-μικρασιατικής γενοκτονίας», αλλά δεν θεωρεί ότι (η γενοκτονία) είναι όρος ιστορικής ανάλυσης και «ταξινόμησης». Παράλληλα, δηλώνει ευθαρσώς αριστερός ιστορικός. «Οσο για τον χαρακτηρισμό μου ως “αριστερού ιστορικού”, η αλήθεια είναι -για να μιλήσω συναισθηματικά- τον αποδέχομαι και εναντιώνομαι σε μια “δεξιά” ποντιακή αφήγηση». Και καταλήγει: «Είτε ως ερμηνευτική αφετηρία, είτε ως ερμηνευτικό ζητούμενο, η “γενοκτονία”, όπως κάθε άλλη τέτοιου τύπου έννοια, δεν μπορεί παρά να δρα αποπροσανατολιστικά και να δημιουργεί νέες αφηγήσεις που “ποιοτικά” δεν διαφέρουν από τις στρατευμένες εθνικές ή άλλες αφηγήσεις όπως τις γνωρίσαμε -μάλιστα μέχρι πρόσφατα- στην Ελλάδα και την Τουρκία». Βλ. www. chronosmag.eu/index.php/lplss-f-g-e-p-p-e-ppsls.html Επιστημονικοί κύκλοι, πάντως, αναφερόμενοι στο φορτισμένο ιδεολογικά έργο καθώς και στις αριστερόστροφες μελέτες και έρευνες του νεοδιορισμένου επικεφαλής της Ειδικής Γραμματείας Ιθαγένειας, εκτιμούν ότι τέτοιες αντιλήψεις μπορούν να τροφοδοτήσουν τυφλές εντάσεις ανάμεσα στους αυτόκλητους «εθναμύντορες» που εκφράζουν την «οργή» και την «αγανάκτησή» τους κατά του λεγόμενου εθνομηδενισμού. Προφανώς την ευθύνη για την επιλογή και την τοποθέτηση του κ. Μπαλτσιώτη σε ευαίσθητη θέση την έχει η κυβέρνηση, η οποία το λιγότερο επωμίζεται και το βάρος των «εξεζητημένων», αν όχι ακραίων, ιστορικών του τοποθετήσεων, αν δεν συμφωνεί απόλυτα με αυτές. Ωστόσο, κατά την άσκηση των καθηκόντων του για τη διεκπεραίωση και την επιτάχυνση σε υποθέσεις κτήσης ιθαγένειας από αλλοδαπούς, που επιθυμεί ασμένως η κυβέρνηση, απαιτείται ορθολογισμός και διαφάνεια.
Ο συνεχιστής του Κεμάλ και του Χίτλερ, Ερντογάν, στη Γη της Αντίστασης, της Δημοκρατίας και της Ελευθερίας Δεν έχω αυταπάτες, δεν περιμένω από τους πολιτειακούς θεσμούς, τα κόμματα, εντός και εκτός βουλής, να μιλήσουν στο συνεχιστή του Κεμάλ και του Χίτλερ, Ερντογάν, για τη Γενοκτονία, για τη Σαμψούντα το 1919, για τη φλεγόμενη Σμύρνη το 1922, για την Αδριανούπολη και για την Καισάρεια ως πρότυπα για τα Καλάβρυτα και το Δίστομο, δεν έχω προσδοκίες να αναφερθούν στην κατεχόμενη Κύπρο και τους αγνοούμενους, για την Τουρκική αμφισβήτηση της Ελληνικής κυριαρχίας στο Αιγαίο και τη Θράκη. ... Αντ ΄αυτού τους παραπέμπω στον Αρμένιο βουλευτή Κωνσταντινούπολης του HDP Γκάρο Παιλάν, ο οποίος μέσα στην Τουρκική Βουλή ανήμερα της 24 Απριλίου, μίλησε για τη Γενοκτονία των Αρμενίων, δείχνοντας τις φωτογραφίες των δολοφονημένων συμπατριωτών του διανοουμένων ! Τέλος, έχοντας ως πρότυπο το θάρρος του Γκάρο, παραθέτω ορισμένους από τους δικούς μας δολοφονημένους, αγνοούμενους και μαρτυρικούς τόπους. Για τους ευνόητους λόγους που εκπορεύονται από την Ελληνική παράδοση της Αντίστασης, της Δημοκρατίας, της Ελευθερίας, της Ζωής, που δε θέλει να έχει καμία σχέση με τη Βαρβαρότητα, το Παρακράτος, το Φασισμό, τις Δολοφονίες, τις Φυλακίσεις, το Θάνατο.
Κινδυνεύει η Αθήνα από μια τζιχαντιστική επίθεση τύπου Βρυξελλών, Παρισιού ή Βαρκελώνης; Κυκλοφορούν ανάμεσά μας -και με τι σκοπούς;- υποστηρικτές του ISIS και εν γένει της τζιχάντ; Είναι ευάλωτοι οι μουσουλμάνοι που ζουν στην Ελλάδα σε προσπάθειες ριζοσπαστικοποίησής τους από φανατικούς ομοθρήσκους τους; ... Ποιοι, ενδεχομένως, είναι πιο ευπαθείς -όσοι συνωστίζονται στα hot spot ή μέλη των μουσουλμανικών κοινοτήτων μεταναστών; Επιβεβαιώνεται ο φόβος για μαζική επιστροφή ξένων μαχητών του ISIS, μέσω Ελλάδας, στην Ευρώπη μετά την κατάρρευση του ψευδο-χαλιφάτου των τζιχαντιστών στη Συρία και το Ιράκ; Σ' αυτά τα ερωτήματα απαντά αυτό το ρεπορτάζ. Η δημοσιογραφική έρευνα εντόπισε 'ίχνη' ακραίου Ισλάμ στην Αθήνα, μεταξύ άλλων, σε βιντεοσκοπημένο φανατικό κήρυγμα -το οποίο και παρουσιάζει- ενός ιμάμη που υποδαύλιζε το μίσος σε άτυπα τζαμιά στο Μενίδι και το Αιγάλεω, στη 'φιλία' μέσω facebook μιας μουσουλμάνας που δηλώνει την Αθήνα ως τόπο διαμονής μ' ένα γνωστό βρετανό στρατολογητή του ISIS, στις καταγγελίες για 'συμβόλαια' χιλιάδων ευρώ με τα οποία επιχειρείται να παραπλανηθούν παράτυποι ανήλικοι μετανάστες για να ενταχθούν στον ISIS. Δίνοντας έμφαση στην επαγρύπνιση, την ανάλυση των πληροφοριών και τη συνεργασία, ο επικεφαλής της Διεύθυνσης Προστασίας Συνόρων της ΕΛ.ΑΣ., Δημήτρης Μάλλιος και ο Διευθυντής της Ασφάλειας Προστασίας Θαλασσίων Συνόρων του Λ.Σ., Παναγιώτης Στουρνάρας, μιλούν για τη διαχείριση των προκλήσεων σε σχέση με την τζιχαντιστική απειλή. Ο Γενικός Διευθυντής του ΕΛΙΑΜΕΠ, Θάνος Ντόκος και ο Frédéric Encel, καθηγητής Διεθνών Σχέσεων στο Paris School of Business, πλαισιώνουν το θέμα του ισλαμιστικού εξτρεμισμού σε Ελλάδα και διεθνώς. Αίσθηση προκαλούν οι μαρτυρίες του Σαγιέντ Τζαμίλ, Προέδρου του Πολιτιστικού Συνδέσμου Ελλάδας – Πακιστάν, του οδοντιάτρου από τη Συρία, Αντιπροέδρου του Ελληνικού Φόρουμ Προσφύγων, Αϊμάν Σλίμπι, καθώς και του σουφιστή ιμάμη Ραφακάτ Αλί Κάντρι.
Αντιμέτωποι με ένα νέο «κύμα» ηλεκτρονικών πλειστηριασμών, που προβλέπεται να ξεκινήσει από τις αρχές του 2018, κινδυνεύουν να βρεθούν χιλιάδες δανειολήπτες, οι οποίοι απέτυχαν να υπαχθούν σε κάποιο νομικό πλαίσιο προστασίας ή εξυγίανσης, ανεξαρτήτως του ύψους της οφειλής ή της εμπορικής αξίας του ακινήτου τους. Σύμφωνα με νομικές πηγές, οι στρατηγικοί κακοπληρωτές, αλλά και εκείνοι που είχαν μεγάλα δάνεια και περιουσία δεν ήταν παρά το… πρώτο πιάτο, σε μία διαδικασία η οποία αναμένεται να κορυφωθεί σε βάθος διετίας. «Ενας σημαντικός αριθμός από τα 18.000 ακίνητα που υπολογίζεται ότι θα βγουν στο “e-σφυρί” έως το τέλος του επόμενου χρόνου δεν αποκλείεται να αφορά και σε υπόχρεους που είτε δεν προσπάθησαν είτε δεν μπόρεσαν να βρουν καταφύγιο στο νόμο Κατσέλη ή στον Εξωδικαστικό Μηχανισμό, χωρίς να διαχωρίζεται το ύψος της οφειλής ή της αξίας του ακινήτου», τονίζουν, εκφράζοντας φόβους πως το 2019 θα αναδειχθεί σε… έτος εκποιήσεων. «Η κυβέρνηση δεν φαίνεται διατεθειμένη να νομοθετήσει για την παράταση της ισχύος του νόμου Κατσέλη και μετά το 2018, αφήνοντας απροστάτευτους ακόμη περισσότερους δανειολήπτες», καταλήγουν οι ίδιες πηγές. Αξίζει να σημειωθεί ότι τα «κόκκινα» στεγαστικά δάνεια, που έχουν ενταχθεί στον συγκεκριμένο νόμο, υπολογίζονται σήμερα σε περισσότερα από εννέα δισ. ευρώ, αριθμός που εκτιμάται πως αντιστοιχεί στο 1/3 των υπόλοιπων μη εξυπηρετούμενων ανοιγμάτων των τραπεζών στη συγκεκριμένη κατηγορία. Συνολικά, δε, τα δάνεια που τελούν σε καθεστώς νομικής προστασίας ανέρχονται σε 15 δισ. ευρώ. Την ίδια στιγμή, στο «παιχνίδι» εισέρχονται και τα ξένα funds, τα οποία έχουν εκδηλώσει ενδιαφέρον να αγοράσουν δάνεια με εξασφαλίσεις σε κατοικίες και εμπορικά ακίνητα. «Ακόμη και σήμερα δεν γνωρίζουμε με ποια κριτήρια επιλέγονται τα δάνεια που πωλούνται και κατά πόσον οι τράπεζες έχουν εξαντλήσει όλες τις εναλλακτικές επιλογές ρύθμισης με τον οφειλέτη», επισημαίνει ο δικηγόρος κ. Δημήτρης Αναστασόπουλος και συνεχίζει: «Ο Κώδικας Δεοντολογίας προβλέπει συγκεκριμένη διαδικασία, η οποία, όμως, τείνει σε πολλές περιπτώσεις να γίνεται διεκπεραιωτικά. Στο πλαίσιο αυτό, θα έπρεπε να τηρηθεί μία συμπεριφορά εκ μέρους των τραπεζών, που να προσομοιάζει με την αρχή της αναλογικότητας. Να προβαίνει, δηλαδή, στην πώληση μόνον εφόσον έχει αποτύχει κάθε εναλλακτική προσπάθεια ρύθμισης». Το πάθημα Πιο πρόθυμες από ποτέ να τα «βρουν» με τους δανειολήπτες, ακόμη και στο… παρά ένα του πλειστηριασμού, εμφανίζονται από την πλευρά τους οι τράπεζες. Η παραδοχή ότι μία μαζική εκποίηση ακινήτων θα απαξίωνε ακόμα περισσότερο τις ήδη χαμηλές εμπορικές αξίες, με ό,τι αυτό συνεπάγεται και για τις εξασφαλίσεις, σε συνδυασμό με τη χλιαρή ανταπόκριση που συγκέντρωσαν τα ακίνητα τα οποία βγήκαν την περασμένη Τετάρτη στο «e-σφυρί», φέρεται να αναγκάζει τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα να υιοθετήσουν μια πιο ελαστική στάση απέναντι σε οφειλέτες, για τα δάνεια των οποίων έχει ήδη εκδοθεί διαταγή πληρωμής. Εξάλλου, για πολλά από τα τραπεζικά στελέχη είναι ακόμη νωπές οι μνήμες με τα εκατοντάδες κατασχεμένα αυτοκίνητα που στοιβάζονταν στις μάντρες ελλείψει αγοραστικού ενδιαφέροντος. «Διευθυντής μίας εκ των τεσσάρων συστημικών τραπεζών έχει από πέρυσι τον Νοέμβριο ζητήσει από Ρώσο τραπεζίτη, ο οποίος απέκτησε πρόσφατα εξοχική κατοικία στη χώρα μας, να του βρει υποψήφιους αγοραστές για τα ακίνητα, τα οποία θα εκπλειστηριάζονταν μέσα στο 2017», τονίζει στον Ελεύθερο Τύπο της Κυριακής η δικηγόρος, διαπιστευμένη διαμεσολαβήτρια ΥΔΔΑ, κυρία Χριστίνα Γλυκού. Σύμφωνα με την ίδια, η απόπειρα του εγχώριου στελέχους έπεσε στο… κενό, μιας και οι ξένοι εμφανίζονται μάλλον διστακτικοί στο να επενδύσουν σε ακίνητα, τα οποία αποτελούν εγγυήσεις σε στεγαστικά ή άλλα δάνεια. «Μεταξύ της αναζήτησης υποψήφιων αγοραστών εντός και εκτός συνόρων και της πρότασης ρύθμισης στο δανειολήπτη, τα τραπεζικά ιδρύματα επιλέγουν το δεύτερο, αποδεχόμενα ακόμη και μικρότερες μηνιαίες καταβολές από τους οφειλέτες, προκειμένου να απαλλαγούν από τα “βαρίδια” των “κόκκινων” δανείων», καταλήγει η κυρία Γλυκού. Οι ρυθμίσεις δανείων που κερδίζουν έδαφος Μία ρύθμιση με επιρροές από… Ιρλανδία προτείνουν το τελευταίο διάστημα οι τράπεζες. Πρόκειται για το «Split and Freeze», που προβλέπει το «σπάσιμο» του στεγαστικού δανείου στα δύο και το σταδιακό «κούρεμα» -από 3% έως 4%- στο «παγωμένο» τμήμα του κεφαλαίου, για διάστημα που ξεκινά από τα πέντε χρόνια και φθάνει μέχρι τη 15ετία. Προς επίρρωση, όπως προέκυπτε από επιστολή που αποκάλυψε ο Ελεύθερος Τύπος, ο δανειολήπτης είχε τη δυνατότητα ρύθμισης για χρονικό διάστημα 293 μηνών, με το διαχωρισμό της οφειλής σε δύο τμήματα: ένα έντοκο, ποσού 52.164 ευρώ, για σχεδόν 24 χρόνια και ένα δεύτερο, ποσού 52.239 ευρώ, το οποίο παρέμενε «παγωμένο», άτοκα και χωρίς καμία απαίτηση για τα πρώτα 15 έτη. Εφόσον οι δόσεις του πρώτου τμήματος καταβάλλονταν κανονικά, τότε η οφειλή του δεύτερου τμήματος θα μειωνόταν κατά 4% ετησίως για 15 έτη (συνολική απομείωση 60%). Πέραν του ιρλανδικού μοντέλου, σταδιακά οι τράπεζες «ρίχνουν» στην αγορά και τις αποκαλούμενες λύσεις οριστικής διευθέτησης. Πρόκειται για την εθελοντική παράδοση του ακινήτου, όπου ο δανειολήπτης μπορεί να παραδώσει τα κλειδιά του ακινήτου του, πετυχαίνοντας διευθέτησή του υπολοίπου της οφειλής ή και διαγραφή της, τη μετατροπή σε ενοικίαση/χρηματοδοτική μίσθωση, μεταβιβάζοντας την κυριότητα του σπιτιού και υπογράφοντας αντίστοιχη σύμβαση, που εξασφαλίζει τη δυνατότητα μίσθωσης του ακινήτου για ορισμένη ελάχιστη χρονική περίοδο και, τέλος, την εθελοντική εκποίηση του ενυπόθηκου σπιτιού. Στην περίπτωση αυτή, ο δανειολήπτης προβαίνει οικειοθελώς σε πώληση του υπέγγυου ακινήτου σε τρίτο με τη σύμφωνη γνώμη του ιδρύματος, ενώ εάν το τίμημα της πώλησης υπολείπεται του συνόλου της οφειλής, το ίδρυμα προβαίνει σε διαγραφή της εναπομένουσας οφειλής.
Ενώ η Ελλάδα παραμένει εγκλωβισμένη στο τέλμα της οικονομικής κρίσης, σε ένα άλλο πεδίο – πολύ πιο θεμελιώδες – συντελούνται διεργασίες, οι οποίες θα αλλάξουν μεσοπρόθεσμα την πληθυσμιακή της υπόσταση: η μία διεργασία είναι η εν εξελίξει και πλέον επιταχυνόμενη δημογραφική της κατάρρευση και η άλλη είναι η αθρόα είσοδος μεταναστών και προσφύγων, φαινόμενο το οποίο θα μας συνοδεύσει στις επόμενες δεκαετίες... Γιατί ο ελληνικός πληθυσμός καταρρέει δημογραφικά; Η δημογραφική κατάρρευση του ελληνικού πληθυσμού ξεκίνησε αθόρυβα στη δεκαετία του 1980, όταν οι ετήσιες γεννήσεις μειώθηκαν από τις 160 στις 100 χιλιάδες και αντίστοιχα η γονιμότητα των Ελληνίδων έπεσε κάτω από το όριο ανανέωσης των γενεών (2,1 παιδιά ανά γυναίκα), φθάνοντας μόλις στα 1,3-1,4 παιδιά ανά γυναίκα. Για περισσότερο από μια 25ετία λοιπόν, κάθε Ελληνίδα γεννά λιγότερα από τα δύο παιδιά που απαιτούνται, ώστε (κατά μέσο όρο) να φέρει στη ζωή μια κόρη που θα την αντικαταστήσει, και άρα κάθε γενιά γυναικών είναι μικρότερη από την προηγούμενη. Αυτή είναι η "περίφημη" παγίδα χαμηλής γονιμότητας στην οποία όταν εγκλωβίζεται ένας πληθυσμός, εισέρχεται σε ένα αυτοτροφοδοτούμενο και ως εκ τούτου ασταμάτητο καθοδικό σπιράλ... Γιατί οι συνέπειες της υπογεννητικότητας θα αρχίσουν να φαίνονται εντονότερα τώρα; Οι παραπάνω εξελίξεις δεν είχαν έως τώρα πολύ ορατές συνέπειες, γιατί οι μεταναστευτικές εισροές της δεκαετίας του 1990 και οι γεννήσεις των αλλοδαπών (περίπου 17% στο σύνολο) "μασκάρησαν" κάπως το ελληνικό δημογραφικό πρόβλημα. Ως σύνολο λοιπόν ο πληθυσμός της χώρας περέμεινε περίπου σταθερός στη δεκαετία 2001-2010, αλλά στις αρχές της ο ελληνογενής πληθυσμός ήδη είχε εισέλθει σε τροχιά συρρίκνωσης, ενώ παράλληλα συνέχισε να γερνά... (Σημείωση: Σύμφωνα με τα στοιχεία του ΟΗΕ, ο ελληνικός πληθυσμός το 2015 ήταν ο 6ος πιο γηρασμένος στον κόσμο, με μέσο όρο ηλικίας τα 44 έτη.) Με την εκδήλωση της οικονομικής κρίσης μετά το 2010, το ήδη υπάρχον ελληνικό δημογραφικό πρόβλημα επιτείνεται με διπλό τρόπο: από τη μια μεριά συμπιέζεται περαιτέρω η ήδη χαμηλή γονιμότητα του ελληνικού πληθυσμού, ενώ από την άλλη μεριά διαρρέει προς το εξωτερικό σημαντικό τμήμα της ελληνικής νεολαίας, παίρνοντας μαζί του και τις γεννήσεις που θα παρήγε... Δηλαδή έχει δημιουργηθεί ο ίδιος καταστροφικός συνδυασμός αρνητικού ισοζυγίου γεννήσεων-θανάτων και αρνητικού μεταναστευτικού ισοζυγίου γηγενών, τον οποίο γνώρισε η Βουλγαρία μετά το 1990 με συνέπειες δραματικές για τον πληθυσμό της, ο οποίος μέσα σε 25 χρόνια συρρικνώθηκε από τα 9 στα 7 εκατομμύρια (!) και σήμερα συνεχίζει να μειώνεται με έναν από τους ταχύτερους ρυθμούς στον κόσμο... Τί προβλέπεται για τον ελληνικό πληθυσμό στο μέλλον; Η περίπτωση της Βουλγαρίας μας δείχνει ξεκάθαρα τί περιμένει την Ελλάδα: Για να έχουμε μια ποσοτική αίσθηση των όσων θα συμβούν, αναφέρουμε ότι σύμφωνα με τις δημογραφικές προβολές της Eurostat (2013), αναμένεται ότι στο μέσον του 21ου αιώνα ο συνολικός πληθυσμός της Ελλάδας δεν θα ξεπερνά τα 9 εκατομμύρια (και βέβαια θα συνεχίσει να μειώνεται όσο η γονιμότητα θα παραμένει στα παρόντα επίπεδα). Αυτό όμως που είναι πιο συνταρακτικό είναι η βαθιά γήρανσή του η οποία σταδιακά θα συντελεστεί: από τα 9 εκατομμύρια του 2050, τα 3 εκατομμύρια θα είναι άνω των 65 ετών! Δηλαδή σε χρονική απόσταση μιας γενιάς ο ελληνικός πληθυσμός θα είναι ένας πληθυσμός στα πρόθυρα της δημογραφικής κατάρρευσης με ό,τι αυτό συνεπάγεται... Αντικατάσταση πληθυσμού... Την ίδια ώρα που συμβαίνουν αυτά, η Ελλάδα λόγω της γεωγραφικής της θέσης δέχεται μια αφόρητη μεταναστευτική πίεση από την Ασία και από την Αφρική, η οποία θα συνεχιστεί στις επόμενες δεκαετίες καθώς θα τροφοδοτείται από την καλπάζουσα δημογραφία, τη φτώχεια και την πολιτική αστάθεια που χαρακτηρίζουν πολλές χώρες αυτών των περιοχών, αλλά και από τις κλιματικές αλλαγές οι οποίες θα προκαλέσουν κύματα "κλιματικών προσφύγων". Με άλλα λόγια στις επόμενες δεκαετίες αναμένεται να συμβεί μια αντικατάσταση πληθυσμού με απρόβλεπτες κοινωνικές και πολιτικές συνέπειες... Οι δύο παράλληλες εξελίξεις τις οποίες επισημαίνουμε εδώ οδηγούν πολλούς στο απλοϊκό συμπέρασμα ότι μέσω των μεταναστευτικών εισροών θα λυθεί το ελληνικό δημογραφικό πρόβλημα. Όμως το δημογραφικό έλλειμμα της χώρας είναι τόσο μεγάλο, ώστε μια ολοκληρωτική του κάλυψη με μεταναστευτικές εισροές θα σήμαινε ότι περίπου στο μέσο του τρέχοντος αιώνα θα μιλάμε για μια άλλη χώρα. Και το πρόβλημα βεβαίως εδώ δεν είναι μόνο η διατήρηση της πολιτιστικής της φυσιογνωμίας που ίσως κάποιους δεν τους συγκινεί ή δεν τους ενδιαφέρει, αλλά ότι μια τέτοια κοινωνία πολύ δύσκολα θα μπορέσει να είναι συνεκτική. Διότι κάτι τέτοιο θα είναι πρακτικά αδύνατο, αν τότε ο μισός περίπου νεανικός πληθυσμός θα προέρχεται από το Αφγανιστάν, το Πακιστάν ή χώρες της Αφρικής, δηλαδή θα συντίθεται από πληθυσμούς πολιτισμικά πολύ μακρινούς από τον ελληνικό... Το μείζον πρόβλημα της χώρας είναι η επερχόμενη μεταβολή της πληθυσμιακής της υπόστασης. Τα παραπάνω σκιαγραφούν το μείζον πρόβλημα που καλούνται να αντιμετωπίσουν σήμερα οι πολιτικές και οι πνευματικές ηγεσίες της χώρας και το οποίο δεν είναι άλλο από την επερχόμενη (και μη αναστρέψιμη) μεταβολή της πληθυσμιακής της σύστασης. Η αναγνώριση της σημαντικότητας αυτού του ζητήματος καθόλου δεν θέτει στο περιθώριο την άμεση ανάγκη οικονομικής ανασύνταξης, η οποία όμως δεν είναι τελικά ο σκοπός, αλλά το μέσον για να παραμείνει αυτή η κοινωνία βιώσιμη. Διότι μια χώρα μπορεί να ζήσει και ως φτωχή. Δεν μπορεί όμως να υπάρξει χωρίς πληθυσμό ή με μια κοινωνία κατακερματισμένη, αποτελούμενη από ξένα ή και αντιτιθέμενα μεταξύ τους υποσύνολα...
