Το αληθινό «πρόσωπο» πίσω από τις κουκούλες!

Χθες μας έλεγαν τα τηλεοπτικά δελτία της χώρας πως έγινε «μαθητική εκδήλωση-διαμαρτυρίας» για την επέτειο θανάτου του 15χρονου Αλέξη Γρηγορόπουλου.

Μόνο που… δεν υπήρχε κανένας μαθητής! Υπήρχαν καμιά 40αριά κουκουλοφόροι.

Στην ερώτηση:

--Που ξέρεις ότι δεν ήταν μαθητές, αφού φορούσαν κουκούλες, η απάντηση είναι προφανής:

--Οι ρεπόρτερς που ήξεραν πως ήταν «μαθητές», αφού δεν έβλεπαν τα πρόσωπά τους;

Οι κουκουλοφόροι είναι… κουκουλοφόροι. Άτομα χωρίς πρόσωπα! Κι επειδή όλοι έχουμε κάνει στα νιάτα μας την «επανάσταση» μας, ακόμα κι όταν είχαμε απέναντί μας πολύ πιο σκληρή αστυνομία (και «σίγουρα» κάποια κατάγματα, αν συμπλεκόμασταν μαζί τους, ή αν μας συνελάμβαναν, πολύ περισσότερο), εμείς ΔΕΝ φορούσαμε κουκούλες τότε!

Ακούτε;

--Εμείς ΔΕΝ φορούσαμε κουκούλες!

Κι ας είχαμε τότε κάθε λόγο να «φυλαγόμαστε»…

--Αυτοί γιατί κρύβουν το πρόσωπό τους, όταν δεν έχουν απολύτως τίποτε να φοβηθούν;

Να σας πώ γιατί…

--Γιατί ΔΕΝ κατεβαίνουν για να «διαμαρτυρηθούν». Κατεβαίνουν για να τρομοκρατήσουν!

Η κουκούλα δεν είναι «μέσο προστασίας» αυτού που τη φοράει. Είναι μέσο τρομοκράτησης αυτού που τον βλέπει!

Αποτυπώνει στον ανυποψίαστο παρατηρητή ότι όσοι τη φοράνε είναι κάτι το «εξώκοσμο», κάτι που δεν ελέγχεται και δεν συγκρατείται, κάτι που έχει «διασυνδέσεις» και «κάλυψη» που του επιτρέπει να ασκεί βία άφοβα. Και να μη συλλαμβάνεται…

Αν έδειχναν τα πρόσωπά τους, θα μπορούσαν να υποστούν και τις συνέπειες των πράξεών τους.

Αν μη τι άλλο, κάποια κάμερα θα τους «έπαιρνε», κάποιος ιδιώτης θα μπορούσε να τους απαθανατίσει και να ζητήσει τη δίωξή τους. Αλλά με κουκούλες είναι απολύτως ασφαλείς. Και ασύδοτοι…

Όταν κρύβουν τα πρόσωπά τους, το κάνουν για να δείξουν πως έχουν το ακαταδίωκτο! Πως ασκούν βία χωρίς συνέπειες. Με την – έστω και άτυπη - «άδεια» των αρχών.

Οι «κουκούλες» δεν επιβαρύνουν μόνον αυτούς που τις φοράνε. Επιβαρύνουν κι αυτούς που τους επιτρέπουν να καταστρέφουν και να χτυπάνε και να καίνε ανεμπόδιστα. Και - κυρίως – ατιμώρητα!

Αυτοί – να μου το θυμάστε: θα λογοδοτήσουν!

Οι αγωνιστές νεολαίοι για την Κύπρο, στη δεκαετία του ’50, έθεταν σε κίνδυνο τη ζωή τους (μιας και υπήρξαν νεκροί στα τότε συλλαλητήρια), αλλά και τη σωματική τους ακεραιότητα (αφού έπεφτε πολύ «ξύλο» και γίνονταν και μαζικές συλλήψεις, τότε, από την αστυνομία, όπου ακολουθούσε ακόμα περισσότερο «ξύλο»)…

Αλλά κανείς τους – ΚΑΝΕΙΣ – δεν έκρυβε το πρόσωπό του τότε!

Οι «αγωνιστές της δημοκρατίας» σε όλες τις μεταπολεμικές δεκαετίες – συμπεριλαμβανομένης και της δικτατορίας – είχαν απέναντί τους ένα σκληρό αστυνομικό κράτος, αλλά τα πρόσωπά τους ΔΕΝ τα έκρυβαν.

Οι αγωνιστές έχουν πρόσωπο. Και το δείχνουν…

Όσοι φοράνε κουκούλες ΔΕΝ έχουν πρόσωπο και δεν είναι αγωνιστές!

Τι είναι;

Οι μόνοι «κουκουλοφόροι» στην Ελληνική Ιστορία, ήταν όσοι κατέδιδαν αντιστασιακούς στη διάρκεια της Κατοχής.

Κουκουλοφόροι τότε ήταν οι χειρότεροι των «δοσίλογων» που έστελναν πατριώτες (ή και εντελώς άσχετους) στα εκτελεστικά αποσπάσματα.

Η κουκούλα ήταν σύμβολο των δοσίλογων! Που υπηρετούσαν τις αρχές Κατοχής. Και τώρα είναι σύμβολο των τρομοκρατών! Που δρουν ανενόχλητα με την άδεια και με τις ευλογίες της… «πρώτης φοράς Αριστεράς».

Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι το αληθινό πρόσωπο πίσω από τους «ανθρώπους δίχως πρόσωπο»…

Ο κ. Δραγασάκης, Αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, το είπε καθαρά χθες:

-- Αφήστε τους, είναι δικά μας παιδιά!

Όντως είναι δικά τους παιδιά…

Αυτό που είδαμε σήμερα, λοιπόν, ΔΕΝ ήταν μαθητική εκδήλωση διαμαρτυρίας!

Ούτε είχε καμία σχέση με τον άδικο χαμό του 15χρονου Αλέξη Γρηγορόπουλου το Δεκέμβριο του 2008. Αυτό είναι μόνο ένα μακάβριο πρόσχημα.

--Για τη δολοφονία του Αξαρλιάν, το 1992, δεν έγινε ποτέ καμιά «εκδήλωση διαμαρτυρίας»…

Κι αν γινόταν οι κουκουλοφόροι θα ήταν απέναντι και θα ζητωκραύγαζαν τους δολοφόνους τους.

--Για τα αθώα θύματα της Μαρφίν το Μάϊο του 2010, επίσης δεν έγινε ποτέ καμία εκδήλωση διαμαρτυρίας.

Άλλωστε κι αυτούς κουκουλοφόροι τους έκαψαν τότε!

--Για τους δεκάδες αστυνομικούς – θύματα των κουκουλοφόρων επί δεκαετίες τώρα, επίσης δεν διαμαρτυρήθηκε ποτέ κανείς. Και για κάποιους αστυνομικούς που έχασαν τη ζωή τους, από τη δολοφονική μανία των εγκληματιών με τις κουκούλες, δεν δάκρυσε μάτι πέρα από τους οικείους τους.

Ούτε ένα καντήλι στη μνήμη τους! Ούτε ένα μονόστηλο να υπενθυμίζει τον άδικο χαμό τους, στις στήλες του κατά τα άλλα λαλίστατου Τύπου…

Για την «ακτιβίστρια δικηγόρο» που τραυματίστηκε σοβαρότατα, πριν λίγες μέρες στα Εξάρχεια, από κουκουλοφόρους-φίλους της, που της πέταξαν ναυτική φωτοβολίδα φωσφόρου (κατασκευασμένη να μη σβήνει ούτε όταν πέφτει στη φουρτουνιασμένη θάλασσα), τι να πω;

Όταν βλέπω τη σκηνή από τον τραυματισμό της φρίττω.

Κι όταν ακούω τι έλεγε η ίδια λίγο πριν - υπέρ όσων παρ’ ολίγο να τη σκοτώσουν και εναντίον όσων την έσωσαν τελικά από τα χέρια των «φίλων» της - μου έρχονται στο μυαλό ακατανόμαστα πράγματα…

Μόνο γι’ αυτό το προχθεσινό εγκληματικό περιστατικό, θα έπρεπε να έχουμε δεκάδες συλλήψεις προσαγωγές, ανακρίσεις και παραπομπές για βαριά κακουργήματα.

Αλλά δεν είχαμε τίποτε απολύτως! Να τελειώνουμε λοιπόν, με αυτή τη φρικαλέα υποκρισία!

Αυτό που έγινε σήμερα, ήταν μια παρέλαση τρομοκρατών με κουκούλες, 40-50 όλοι κι όλοι, που σε οποιαδήποτε δημοκρατία θα είχαν συλληφθεί πριν προλάβουν να καταστρέψουν (ξανά!) μαγαζιά και περιουσίες.

Αλλά εδώ προφανώς δεν είμαστε ευνομούμενη δημοκρατία. Έχουμε ορατό παρακράτος! Το οποίο τα σπάει όποτε θέλει κι όπου θέλει. Και η αστυνομία τους αφήνει ανενόχλητους, όχι γιατί δεν μπορεί να τους …μπουζουριάσει ακαριαία, αλλά γιατί έχει τέτοιες εντολές: Να τους αφήσει ανενόχλητους!

Και μη κάνετε λάθος:

Για να στηθεί αυτό το παρακράτος, έπρεπε να καταργηθεί ο νόμος της προηγούμενης κυβέρνησης που ποινικοποιούσε την «κουκούλα».

Γιατί όταν ψηφίστηκε ο νόμος αυτός, επί Σαμαρά, οι κουκουλοφόροι εξαφανίστηκαν για δύο χρόνια περίπου.

(Επανεμφανίστηκαν μόνο το Δεκέμβριο του 2014, με τα γεγονότα για το Ρωμανό, όταν πια έπεφτε η κυβέρνηση Σαμαρά, λίγες μέρες πριν παραιτηθεί, λόγω αδυναμίας εκλογής Προέδρου Δημοκρατίας και προκηρυχθούν εκλογές. Όλο το προηγούμενο διάστημα οι κουκουλοφόροι ήταν άφαντοι…)

Επί Σαμαρά, όχι μόνο ποινικοποιήθηκε η κουκούλα και εξαφανίστηκαν τα …«καλόπαιδα», αλλά άρχισαν να καθαρίζουν και τα «άβατα»!

Και ανακατελήφθησαν μια σειρά κτίρια – δημόσια ή ιδιωτικά – που ήταν για δεκαετίες «προπύργια των αναρχικών». Και βρέθηκαν μέσα όλα τα… «καλά του Θεού»: από οπλοστάσια μέχρι ναρκωτικά και κλεμμένα τιμαλφή.

Σε ένα από τα αυτά τα «προπύργια» – στο χώρο του ασύλου μάλιστα, στην Πολυτεχνειούπολη της Αθήνας – που είχαν «εκκαθαριστεί» τότε, βρέθηκε και τρομοκρατικό υλικό (όπλα και πυρομαχικά) με το οποίο ενοχοποιήθηκε τότε – και καταδικάστηκε αργότερα – η περιβόητη Ηριάνα Β.Λ (Βασιλειάδη – Λυναρδάκη) που ζητούν τώρα την αποφυλάκισή της…

Ο νόμος για την κουκούλα που έγινε τότε, επί κυβέρνησης Σαμαρά, η κατάργηση του ασύλου που είχε προηγηθεί (επί διακυβέρνησης ΓΑΠ αλλά με την πίεση και τις ψήφους της ΝΔ του Σαμαρά), οι εκκαθαριστικές επιχειρήσεις που κλιμακώνονταν επί Σαμαρά-Βενιζέλου, το «σφράγισμα» των συνόρων που έγινε τότε και η λειτουργία της «Αμυγδαλέζας» (από την οποία επαναπατρίστηκαν δεκάδες χιλιάδες λαθρομετανάστες στα δυόμιση χρόνια της διακυβέρνησης Σαμαρά), όλα αυτά είχαν αρχίσει να αποκαθιστούν τη νομιμότητα για τη δημοκρατία μας, την κανονικότητα για την κοινωνία μας και την ασφάλεια για τους πολίτες μας.

Αλλά είχε ακόμα πολύ δρόμο…

Με το που ήλθε ο ΣΥΡΙΖΑ κατάργησε το νόμο για τις κουκούλες, άνοιξε τις φυλακές, άνοιξε τα σύνορα, κατάργησε τις φυλακές υψίστης ασφαλείας, επανέφερε τα «άβατα» εντός κι εκτός Πανεπιστημίων, και έδωσε το «ελεύθερο» στα «δικά του παιδιά», να κάνουν επιδρομές παντού:

Ακόμα και στη Βουλή, ακόμα και στο Πεντάγωνο, ακόμα και στις ξένες Πρεσβείες, ακόμα και στα διεθνή αεροδρόμια - και να καίνε τους κεντρικούς δρόμους της Πόλης, ανενόχλητοι.

Εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με ένα «λάθος» - έστω και βαρύτατο.

Έχουμε να κάνουμε με οργανωμένο έγκλημα κατά της δημοκρατίας!

Συστηματικό! Βάσει σχεδίου! Διαρκές και επαναλαμβανόμενο…

Προφανές, ομολογημένο πια - και ασυγχώρητο. Έγκλημα κατατρομοκράτησης όχι μόνο των αντιπάλων τους, αλλά ολόκληρης της κοινωνίας!

Και το διαπράττουν ανοικτά πια, επιστρατεύοντας και καλύπτοντας πλήρως αληθινούς τρομοκράτες (με κουκούλες) και απροκάλυπτους φίλους καταδικασμένων τρομοκρατών. Που σιγά-σιγά τους αφήνουν ελεύθερους.

Ονομάζουν τις «συμμορίες» που φτιάχνουν… στοργικά: «συλλογικότητες»!

Όμως, όλες οι συμμορίες είναι συλλογικότητες! Αυτό δεν τις καθιστά λιγότερο εγκληματικές συμμορίες. Και αποδέχονται την κουκούλα ως μέσο… «έκφρασης»!

Αλλά δικαίωμα έκφρασης έχουν τα ελεύθερα πρόσωπα σε μια δημοκρατία.

Όχι όσοι κρύβουν τα πρόσωπά τους την ώρα που παραβιάζουν κατάφωρα της δημοκρατική νομιμότητα!

--Η δημοκρατία μας οφείλει να είναι αμείλικτη με την κουκούλα…

Αλλιώς θα βρεθούν και κάποιοι άλλοι «να πάρουν το νόμο στα χέρια τους» για να προστατευθούν - με ή χωρίς κουκούλες.

---Η δημοκρατία μας οφείλει να είναι αμείλικτη με τα «τάγματα εφόδου». Αλλιώς θα βρεθούν κι άλλοι να κάνουν τα δικά τους «τάγματα εφόδου»! Και θα χυθεί αίμα, μέσα σε «εμφυλιακό» κλίμα.

--Η δημοκρατία μας οφείλει να είναι αμείλικτη με όσους δημιουργούν ή καλύπτουν «τάγματα εφόδου». Γιατί αλλιώς, το «σπιράλ αίματος» που θα ξεκινήσει, θα μας πνίξει.

Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ΜΗ δημοκρατικό κόμμα!

Όχι γι’ αυτά που ανέχθηκε (άλλωστε, κι άλλοι τα είχαν ανεχθεί, προηγουμένως) αλλά κυρίως για αυτά που έκανε!

Διότι συστηματικά άλλαξε το νομικό καθεστώς για να υπάρξουν ξανά συμμορίες κουκουλοφόρων. Τις οποίες μετατρέπει πλέον σε «τάγματα εφόδου».

Νομίζει πως θα είναι η «ασπίδα» του, όταν θα χάσει την εξουσία…

Στην πραγματικότητα θα γίνουν ο βασικός λόγος, για να καθίσει στο σκαμνί του Ειδικού Δικαστηρίου!

Απ’ όλα τα εγκλήματά του αυτό είναι το πιο ασυγχώρητο.

Και το μόνο από την «εκκαθάριση» του οποίου εξαρτάται απολύτως η σταθερότητα της δημοκρατίας και η αντοχή της επόμενης κυβέρνησης.

Γιατί ακόμα και αν η επόμενη κυβέρνηση ήθελε «να τα ξεχάσει» όλα αυτά, θα είναι υποχρεωμένη να τα αντιμετωπίσει. Αλλιώς δεν θα μπορεί να σταθεί…

Σήμερα βλέπετε στις οθόνες σας το κατ’ εξοχήν έγκλημα για το οποίο θα κληθεί να λογοδοτήσει – και θα τιμωρηθεί – ο ΣΥΡΙΖΑ!

Και με την οριστική εκκαθάριση της σφηκοφωλιάς που λέγεται «συλλογικότητες» θα ανοίξει και ο δρόμος για τη νέα μεταπολίτευση.

Γιατί, απλούστατα, αλλιώς δεν γίνεται…

Η δημοκρατία αποτελείται από ελεύθερους πολίτες. Και οι ελεύθεροι πολίτες έχουν πρόσωπο.

Άτομα χωρίς πρόσωπα ΔΕΝ χωρούν στις δημοκρατικές κοινωνίες.

Η δημοκρατία έχει τρόπους να τιμωρεί – κι είναι υποχρεωμένη, εξοπλισμένη και αποφασισμένη να τιμωρεί - όσους επιχειρούν να τρομοκρατήσουν το ελεύθερο φρόνημα των πολιτών.

Και θα το κάνει! Γιατί αλλιώς δεν μπορεί να υπάρξει.