Η κυβέρνηση καλλιεργεί ξανά υψηλές προσδοκίες για την οικονομία αλλά και πάλι θα περάσει κάτω από τον πήχυ.
Η θεωρία της «καθαρής εξόδου» έχει ήδη ξεπεραστεί από τα πράγματα. Ακόμη και στελέχη του οικονομικού επιτελείου μιλούν πλέον για «αυτοδύναμη έξοδο» χωρίς να δίνουν περισσότερα στοιχεία για το τι ακριβώς σχεδιάζουν.
Το ίδιο ισχύει για το υποτιθέμενο «τέλος της εποπτείας» τον Αύγουστο του 2018, σενάριο που ήδη έχει διαψευσθεί από τους εκπροσώπους των δανειστών, οι οποίοι επικαλούνται τις ευρωπαϊκές συνθήκες σύμφωνα με τις οποίες ο αυστηρός έλεγχος θα συνεχιστεί μέχρι να εξοφλήσουμε το 75% των δανείων που έχουμε λάβει από την Ευρωπαϊκή Ενωση.
Ολα αυτά δείχνουν ότι η προσπάθεια της κυβέρνησης να εξωραΐσει τις εξελίξεις στην οικονομία πέφτουν στο κενό. Τον Αύγουστο του 2018 θα ολοκληρωθεί το δανειακό πρόγραμμα, δηλαδή η υποχρέωση των Ευρωπαίων να μας δανείζουν, όμως τα μέτρα των Μνημονίων και ο αυστηρός έλεγχος θα ενταθούν.
Τον Απρίλιο το ΔΝΤ και η Κομισιόν θα αποφασίσουν εάν η μείωση του αφορολόγητου ορίου στα 5.600 ευρώ θα ισχύσει ταυτόχρονα με την περικοπή των συντάξεων, την 1η.1.2019, ή θα εφαρμοστεί ένα χρόνο αργότερα.
Το βέβαιο είναι ότι οι δανειστές έχουν δεσμεύσει τη χώρα για λιτότητα διαρκείας μέσω της υποχρέωσης για υψηλά πλεονάσματα 3,5% του ΑΕΠ μέχρι και το 2022 ενώ ο έλεγχος των δημοσιονομικών θα παραταθεί για πολλές δεκαετίες.
Ακόμη και η ελάφρυνση του χρέους θα συνδεθεί με συγκεκριμένες μεταρρυθμίσεις, οι οποίες εφόσον υλοποιούνται θα ενεργοποιούν τα μέτρα για τον περιορισμό των τοκοχρεωλυτικών υποχρεώσεων της χώρας.
Μέσα σε αυτό το αυστηρό πλαίσιο εφαρμογής μέτρων και δημοσιονομικής εποπτείας η κυβέρνηση δεν έχει τον πολιτικό χρόνο με το μέρος της. Εάν οι δανειστές επιμείνουν στην ταυτόχρονη εφαρμογή μείωσης συντάξεων και αφορολογήτου, θα στείλουν την κυβέρνηση σε κάλπες μέχρι το φθινόπωρο. Σε κάθε περίπτωση πάντως οι θεωρίες για «τέλος των Μνημονίων» έχουν καταρρεύσει υπό το βάρος των πραγματικών συνθηκών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου