Αρλούμπες και αδιέξοδα...

Το να περιμένει κάποιος αναπτυξιακό οικονομικό σχέδιο από μια κυβέρνηση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ είναι σαν να περιμένει να καρποφορήσουν οι εκτάσεις της Σαχάρας.


Υποτίθεται πως η κυβέρνηση έχει καταλήξει σε κάποιο σχέδιο το οποίο έχει υποβάλει στους θεσμούς για εξέταση και έγκριση. Προφανώς η κυβέρνηση φοβάται μήπως οι πολιτικοί αντίπαλοι και ανταγωνίστριες χώρες της κλέψουν τις ιδέες και δεν έχει γνωστοποιήσει καμία πτυχή του αναπτυξιακού σχεδίου.

Μέσω της γερμανικής οικονομικής εφημερίας Handelsblatt την εβδομάδα που πέρασε μάθαμε κάποιες πτυχές του περίφημου αυτού αναπτυξιακού σχεδίου που κρατιέται ως επτασφράγιστο μυστικό.

Δεν υπήρξε καμία έκπληξη. Το σχέδιο έμοιαζε με έκθεση επιπέδου δημοτικού και αναμάσαγε τις ίδιες αρλούμπες στις οποίες η χώρα έχει εγκλωβιστεί από τις αρχές της δεκαετίας του ‘80 και έκτοτε ο παραγωγικός ιστός και η υγιής οικονομική δραστηριότητα ακολουθούν φθίνουσα τροχιά.

Το μοντέλο αυτό τα τελευταία 30-40 χρόνια έχει οδηγήσει την Ελλάδα από οικονομία της οποίας τη σκόνη έβλεπαν όλοι οι γείτονες σε οικονομία που παρακολουθεί στάσιμη τους άλλους βαλκάνιους να την προσπερνούν και να την αφήνουν πίσω.

Αναφέρει λοιπόν η έκθεση ιδεών που παρουσιάζεται σαν αναπτυξιακό σχέδιο: "Η προώθηση επενδύσεων θα πρέπει μελλοντικά να στραφεί περισσότερο προς τις μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις."

Η Ελλάδα αυτήν τη στιγμή έχει τις περισσότερες μικρές επιχειρήσεις στην Ευρώπη καθώς το 90% των επιχειρήσεων απασχολούν από 1-10 άτομα και το 9% από 11-50. 

Το μεγάλο πλήθος των μικρών επιχειρήσεων δεν επιτρέπει την αύξηση της παραγωγικότητας και ανταγωνιστικότητας ούτε βοηθά στην εξωστρέφεια της οικονομίας. 

Η μεγάλη φοροδιαφυγή πέραν των υψηλών φόρων και εισφορών συναρτάται επίσης από το μικρό μέγεθος των επιχειρήσεων. Υπάρχουν δεκάδες χιλιάδες μικρές επιχειρήσεις οι οποίες φυτοζωούν με μοναδικό κέρδος τους φόρους που δεν καταβάλουν...

Το πλήθος των μικρών επιχειρήσεων άνθισε την εποχή της ευημερίας με δανεικά και επιδοτήσεις που κρατούσαν τη ζήτηση σε πολύ υψηλότερα επίπεδα απ’ ό,τι επέτρεπε η κατάσταση της ελληνικής οικονομίας. Τα τελευταία χρόνια της κρίσης στην Ελλάδα η αυξημένη τουριστική κίνηση τους έδωσε μια μικρή παράταση.

Η αυξημένη τουριστική κίνηση των τελευταίων ετών οφείλεται στις γεωπολιτικές εντάσεις σε Τουρκία, Μέση Ανατολή Βόρεια Αφρική, την αύξηση της ζήτησης που δημιούργησαν τα προγράμματα ποσοτικής χαλάρωσης και η πτώση της τιμής του πετρελαίου μετά το 2015 κάτω από τα 50 δολάρια.

Παρά το ιδιαίτερα ευνοϊκό διεθνές περιβάλλον οι επιχειρήσεις αυτές απλά φυτοζωούν και οι περισσότερες δεν καταβάλουν φόρους και εισφορές, περιμένοντας ένα θαύμα. 

Γιατί ενώ αυτά είναι γνωστά η κυβέρνηση επιμένει στο ίδιο μοντέλο που το 2010 μας οδήγησε στη χρεοκοπία;

Προφανώς για ψηφοθηρικούς λόγους... 

Η Ελλάδα χρειάζεται ένα επενδυτικό σοκ τα επόμενα χρόνια προκειμένου να σταματήσει την φθίνουσα πορεία των μισθών, των συντάξεων και του βιοτικού επιπέδου. Το σοκ αυτό δεν μπορεί να συντελεστεί χωρίς την προσέλκυση μεγάλων επενδύσεων οι οποίες για να συντηρηθούν θα χρειαστούν ένα δίκτυο μικρότερων προμηθευτών και υπεργολάβων. Αυτή είναι η σωστή σειρά που δημιουργεί μια σταθερή εξωστρεφή οικονομία.

Η Ελλάδα πρέπει να προσελκύσει υψηλής προστιθέμενης αξίας επενδύσεις ακόμη και αν χρειαστεί να προσφέρει μηδενική φορολογία για πολλά χρόνια. Ακόμη και με μηδενική φορολογία αυτά που έχει να κερδίσει είναι πολύ περισσότερα από αυτά που κερδίζει με υψηλή φορολογία και καθόλου επενδύσεις. Το 100% του μηδέν είναι μηδέν... Ενώ χιλιάδες υψηλά αμειβόμενες θέσεις εργασίας αφήνουν έσοδα στα δημόσια και τα ασφαλιστικά ταμεία...