«ΚΑΜΠΑΝΑΚΙ» ΓΙΑ ΤΙΣ ΠΟΛΕΙΣ ΜΕ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΚΑΙ ΛΑΘΡΟ ΣΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
Σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης περιέρχεται με γοργό βήμα η χώρα καθώς πριν από λίγο ο ΥΕΘΑ Π.Καμμένος ανακοίνωσε την δημιουργία δύο μεγάλων πόλεων μουσουλμάνων κοντά στα Γιαννιτσά και στο Κιλκίς συνολικής χωρητικότητας 20.000 με ανοιχτό το ενδεχόμενο να κατασκευασθούν και άλλες πόλεις σε άλλα μέρη της Ελλάδας!
Άλλωστε στην Τουρκία υπάρχουν άλλα 3 εκατομμύρια ταλαίπωρων προσφύγων που περιμένουν να περάσουν να πάνε στην Γερμανία και αντί για το Μόναχο θα καταλήξουν στα Γιαννιτσά, τον Βόλο, το Κιλκίς κ.α.
Έχοντας πληρώσει πάνω από 5.000 δολάρια το κεφάλι θα περάσουν στην Ελλάδα (δεν υπάρχει κανένα ΝΑΤΟ να τους σταματήσει όπως έχουμε εξηγήσει) και λόγω της κοροιδίας αλλά και του μεγάλου ποσού που θα έχουν χάσει χωρίς να έχουν πετύχει τον στόχο τους θα είναι ιδιαίτερα οργισμένοι.
Σοκ όμως προκαλεί και η δήλωση του Γ.Μουζάλα «ότι δύσκολες ημέρες περιμένουν την Ελλάδα»!
Δηλαδή τί μας περιμένει;
Το αίτημα της Ελλάδας ήταν η διατήρηση των ανοιχτών συνόρων και η αποφυγή μονομερών ενεργειών μέχρι τις 7 Μαρτίου, όπως εκφράστηκε στη Σύνοδο της Παρασκευής.
«Δύσκολες ημέρες» περιμένει ο υπουργός για την Ελλάδα με τις μεταναστευτικές ροές έπειτα από τη συμφόρηση, εξέφρασε όμως την πεποίθηση του πως «στο τέλος θα τα καταφέρουμε»!
Για το λόγο αυτό ο Γιάννης Μουζάλας έχει ήδη καταθέσει ένα σχέδιο έκτακτης ανάγκης στην Επιτροπή και την Ολλανδική Προεδρία.
Για τον Γιάννη Μουζάλα οι δυσκολίες θα μεταφερθούν σύντομα στην Ευρώπη καθώς διακρίνεται μια δυσκολία συγχρονισμού και έλλειψη ενότητας.
Τέλος, αξίζει να σημειωθεί πως η Αυστριακή ομόλογος του δήλωσε εξερχόμενη από το Συμβούλιο πως δεν γνωρίζει κατά πόσο μπορούν να παραμείνουν τα σύνορα του Σένγκεν ανοιχτά!
Δηλαδή ο κόσμος «καίγεται» αλλά εδώ στην Ελλάδα η κυβέρνηση δεν δείχνει να το έχει καταλάβει!
Koινωνία ώρα «μηδέν» θα μπορούσε να χαρακτηριστεί πλέον η Ελληνική πραγματικότητα καθώς ξαφνικά η χώρα έχει βρεθεί αντιμέτωπη με των εγκλωβισμό χιλιάδων λαθρομεταναστών-προσφύγων μουσουλμανικού Σουνιτικού (έχει και αυτό την σημασία του καθώς οι Σιίτες έχουν μάθει να είναι πολύ πιο ανεκτικοί με τους Ορθόδοξους Χριστιανούς) στην επικράτειά της και την άμεση προσέλευση εντός των επόμενων ημερών πολύ περισσότερων με αποτέλεσμα η μαρτυρία Έλληνα που είχε την «τύχη» να δει από κοντά την αραβική Άνοιξη του 2011 στην Αίγυπτο και τα όσα διαδραματίσθηκαν να αποκτούν ιδιαίτερη αξία λόγω του φόβου να επαναληφθούν στην Ελλάδα.
Μια Ελλάδα που έχει κατακλυσθεί από χιλιάδες νέων και οργισμένων μουσουλμάνων οι οποίοι δεν έχουν μάθει να σέβονται τις αλλόπιστες γυναίκες και τις αξίες και τα ήθη μιας άλλης χώρας.
Μια Ελλάδα η οποία έχει πληθυσμό σε μεγάλη ηλικία, λίγους νέους και πολύ «καλομαθημένους» για να μπορέσει να αντιδράσει σε περίπτωση που λόγω του ότι τα πράγματα θα έχουν φτάσει στο απροχώρητο θα υπάρξει κάποιου είδους εξέγερση, είτε νομοτελειακή είτε υποδαυλιζόμενη.
Πλημμυρίζει η Βόρειος Ελλάδα από μουσουλμάνους πρόσφυγες και λαθρομετανάστες: Δύο ολόκληρες πόλεις 10.000 ατόμων εκάστη θα φτιάξει ο Ελληνικός Στρατός στις περιοχές Γιαννιτσών και Κιλκίς για να μείνουν όσο χρειαστεί (πόσο;) οι πρόσφυγες κι οι λάθρο που έχουν εγκλωβιστεί στην Ελλάδα, επιβεβαώνοντας για άλλη μια φορά σχετικές πληροφορίες για την κατασκευή επιπλέον «Κέντρων Φιλοξενίας»!
Την ανακοίνωση έκανε ο υπουργός Εθνικής Αμυνας Π.Καμμένος.
Ο Ελληνικός Στρατός θα κατασκευάσει τις νέες μουσουλμανικές πόλεις και τα ερωτήματα που ανακύπτουν πλέον είναι τεράστια και άπτονται της παραμονής της χώρας στον έλεγχο του γηγενούς Ελληνικού πληθυσμού ή θα περιέλθει πλέον σταδιακά ο έλεγχος σε Άραβες ή Αφγανούς μουσουλμάνους;
Το ότι κατασκευάζονται δύο πόλεις, ακριβώς επάνω στα σύνορα με την Βουλγαρία, λίγα χιλιόμετρα από την συμπαγή βουλγαρική τουρκική μειονότητα και φυσικά την Ελληνική μουσουλμανική μειονότητα με τους εξτρεμιστές να παραμονεύουν, δεν ανησυχεί κανέναν στην κυβέρνηση;
Και ποια είναι η θέση των κομμάτων της αντιπολίτευσης;
Δέχονται καταστάσεις επιεικώς επικίνδυνες για την ασφάλεια της χώρας;
Δυστυχώς ο Έλληνας αυτόπτης μάρτυρας της αραβικής Άνοιξης του 2011 που μίλησε στον Ζαχαρία Μυτιληνιό αρθρογράφο στα Κatohika.gr για τα όσα φρικτά είδε εκείνες τις ημέρες μας προβληματίζει ιδιαίτερα.
Ιδιαίτερα στο ζήτημα των γυναικών καθώς την ημέρα της εξέγερσης και όταν οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι εισέβαλαν στα σπίτια εύπορων οικογενειών και κυρίως των Κοπτών Χριστιανών η δήλωση του αυτόπτη μάρτυρα είναι χαρακτηριστική «Ευτυχώς τις γυναίκες από νωρίς ο πατέρας μου τις έδιωξε.
Σε άλλα σπίτια έγιναν πράγματα που ούτε η ιστορία δεν θα τολμήσει να γράψει. Οι φωνές ακούγονταν μέχρι το πρωί.»
Εικόνες από το παρελθόν που θα επαναληφθούν ως deja vu σε ένα δυστοπικό μέλλον στην Ελλάδα;
Γράφει ο Ζαχαρίας ο Μυτιληνιός
Στις πρόσφατες κινητοποιήσεις στην Αθήνα συναντήθηκα με μια παρέα διαδικτυακών φίλων, μεταξύ των οποίων ήταν και ένας Έλληνας που είχε γεννηθεί στην Αίγυπτο, όπου κατοικούσε μέχρι το 2011 στην Αλεξάνδρεια, στο τμήμα της πόλης όπου κατοικούν εύποροι Έλληνες από αρχαιοτάτων χρόνων.
Από αυτόν τον άνθρωπο του ζήτησα να μου διηγηθεί την προσωπική του εμπειρία, την οποία σας παραθέτω αυτούσια, με σκοπό να μπορέσουμε και εμείς να καταλάβουμε τι θα μπορούσε να γίνει στη χώρα μας, όταν το ρέμπελο ξεσηκωθεί:
Ήμουν από πολύ ευκατάστατη οικογένεια και ζούσαμε σε μια απο τις καλύτερες περιοχές της Αλεξάνδρειας Αιγύπτου.
Επί καθεστώτος Μουμπάρακ η οικογένεια μου θα μπορούσα να πω ότι ήταν απο τις ευεργετημένες, αφού μας είχε δοθεί άδεια εμπορίου με το εξωτερικό.
Φυσικά το μεγαλύτερο μέρος του Αιγυπτιακού λαού πεινούσε και ήταν χωρίς εργασία ή με εργασία που δεν τους εξασφάλιζε ούτε τα προς το ζην.
Όπως περίπου τείνει να γίνει και στην Ελλάδα στις μέρες μας.
Ουσιαστικά αυτό που γίνεται τώρα στην Ελλάδα, δηλαδή η ύπαρξη πολύ πλούσιων και πολύ φτωχών και ενδιάμεσα οι δημόσιοι υπάλληλοι, στην Αίγυπτο ήταν η καθημερινή μας πραγματικότητα για πολλά χρόνια.
Προσωπικά δεν θυμάμαι να έζησα διαφορετική κατάσταση.
Την 25 Ιανουαρίου 2011, η μέρα που ονομάστηκε «Η μέρα της Οργής» ξεκίνησε κυρίως από το Κάιρο η επανάσταση της Αραβικής Άνοιξης ενάντια στο καθεστώς. Στον κόσμο έγινε γνωστή ως η επανάσταση της πλατείας Ταχρίρ.
Τις πρώτες 3-4 μέρες για εμάς στην Αλεξάνδρεια δεν άλλαξαν πολύ τα πράγματα.
Οι δουλειές, δουλειές και η ρουτίνα, ρουτίνα.
Τα πράγματα όμως καταλάβαμε ότι δεν πάνε καλά τρεις μέρες μετά.
Το μεσημέρι της 28ης Ιανουαρίου ο Πρόεδρος Μουμπάρακ σε ένα διάγγελμα του ανακοίνωσε την επιβολή στρατιωτικού νόμου, με απαγόρευση διαδηλώσεων και κυκλοφορίας. Τότε με τον πατέρα μου κοιταχτήκαμε στα μάτια.
Καταλάβαμε ότι πλέον όλα αλλάζουν στην Αίγυπτο.
Ο πατέρας μου είχε φίλους αστυνομικούς που ψώνιζαν από το μαγαζί μας, τους πήρε τηλέφωνο και έμαθε ότι τα πράγματα στην πρωτεύουσα ήταν πολύ άσχημα.
Στα κανάλια και στα ραδιόφωνα δεν άκουγες τίποτα, ενώ το ίντερνετ είχε ουσιαστικά διακοπεί.
Τα κοινωνικά δίκτυα είχαν ανασταλεί και η ενημέρωση ήταν 100% κατευθυνόμενη.
Μόνο όμορφα τραγούδια έπαιζαν όλοι οι σταθμοί και οι ειδήσεις πράγματα άσχετα.
Το Σαββάτο το πρωί 29/1 μάθαμε πρώτη φορά για τα δυσάρεστα. 70+ νεκροί, χιλιάδες τραυματίες στο Κάιρο.
Ταυτόχρονα είδαμε να μαζεύονται μουσουλμάνοι και στην δική μας πόλη.
Μέχρι και την Παρασκευή υπήρχαν μικρές συγκεντρώσεις κυρίως έξω από χώρους προσευχής.
Από την Παρασκευή το βράδυ ο πατέρας μου σήκωσε εμένα και τον αδελφό μου και έναν ακόμη Έλληνα υπάλληλο μας και πήγαμε στο μαγαζί.
Ότι υπήρχε σε τρόφιμο το πήραμε μέσα στη νύχτα και το μεταφέραμε σε ένα γειτονικό χωριό όπου έμεναν οι γονείς της Αιγύπτιας συζύγου του υπαλλήλου μας.
Πήραμε τα πάντα, ακόμα και στο σπίτι αφήσαμε τρόφιμα για 1-2 μέρες. Τελικά μπορώ να πω σήμερα ότι αυτό μας έσωσε.
Το Σαββάτο το βράδυ άρχισαν οι μουσουλμάνοι να χτυπούν τα δημόσια κτίρια (δημαρχεία, εφορία, αστυνομικά τμήματα) και τα ξημερώματα χτύπησαν μέχρι και τα προξενεία των ΗΠΑ, του Ισράηλ, της Γερμανίας και άλλων χωρών.
Ήταν πλέον θέμα χρόνου.
Προς το μεσημέρι μια ομάδα 50 μουσουλμάνων ήρθε και στην συνοικία μας.
Προηγουμένως μάθαμε για λεηλασίες σε σούπερ μάρκετ, σε μικρά καταστήματα τροφίμων, στη μεγάλη λαϊκή αγορά.
Σειρά είχαν τα σπίτια των πλουσίων.
Στο δικό μας σπίτι μπήκαν αργά το απόγευμα. Βρήκαν τα λιγοστά τρόφιμα.
Έδεσαν εμάς τους άνδρες. Ευτυχώς τις γυναίκες από νωρίς ο πατέρας μου τις έδιωξε.
Σε άλλα σπίτια έγιναν πράγματα που ούτε η ιστορία δεν θα τολμήσει να γράψει.
Οι φωνές ακούγονταν μέχρι το πρωί.
Μετά από 3 ώρες μας παράτησαν και έφυγαν.
Πήραν από το σπίτι τα πάντα. Μέχρι και τα έπιπλα ξεσήκωσαν.
Μετά από 4 ώρες ήρθε ένας φίλος στο σπίτι και μας έλυσε.
Τότε άρχισε ο αγώνας μας.
Επειδή δεν είμαστε σκουρόχρωμοι, αμέσως ήμασταν στόχος.
Όλη τη νύχτα, ξημερώνοντας Κυριακή περπατούσαμε από στενό σε στενό.
Είχαμε μαζί μας μόνο 1 μπουκάλι νερό. Ευτυχώς δεν ήταν καλοκαίρι.
Στόχος ήταν μέχρι το πρωί να διανύσουμε μια απόσταση 2 χλμ περίπου.
Αστεία απόσταση θα μου πεις…
Πίστεψε με όμως οριακά φθάσαμε μετά από 6,5 ώρες περπάτημα.
Εκεί ήταν το σπίτι ενός Αιγύπτιου εργάτη μας.
Ο άνθρωπος μας φιλοξένησε μέχρι το βράδυ.
Μας έβαλε σε ένα υπόγειο, χωρίς φως χωρίς τίποτα και ήμασταν σκεπασμένοι με χράμια.
Το βράδυ πήραμε 2-3 μπουκάλια νερό και μερικούς ξηρούς καρπούς και φύγαμε.
Το χωριό ήταν σε απόσταση 35 χιλιομέτρων.
Έπρεπε να βγούμε από την πόλη και τότε μόνο θα είχαμε ευκαιρία να φθάσουμε με ασφάλεια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου