ΟΙ ΘΕΣΕΙΣ ΜΑΣ

Σελίδες

Τρίτη 22 Δεκεμβρίου 2015

ΤΟ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΟ ΔΕΝΤΡΟ ΕΙΝΑΙ ΕΘΙΜΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ !


Το Χριστουγεννιάτικο δέντρο είναι έθιμο Ελληνικό.

Τα Χριστούγεννα αποτελούν την πιο  γιορτινή και λαμπερή εποχή του χρόνου, όπου εκατομμύρια Χριστιανοί στολίζουν το Χριστουγεννιάτικο δέντρο και περιμένουν να γιορτάσουν τη γέννηση του Ιησού.

Πως όμως καθιερώθηκε ο στολισμός του δέντρου;

Στην αρχαία Ελλάδα υπήρχε παρόμοιο έθιμο, μόνο που το φυτό δεν ήταν έλατο, αλλά η Ειρεσιώνη. Η Ειρεσιώνη ήταν κλάδος αγριελιάς (κότινος) στολισμένος με γιρλάντες από μαλλί λευκό και κόκκινο και τους πρώτους φθινοπωρινούς καρπούς (σύκα, καρύδια, αμύγδαλα, κάστανα, δημητριακά, κ.λπ., εκτός του μήλου και του αχλαδιού).
Αποτελούσε έκφραση ευχαριστίας για τη γονιμότητα του λήξαντος έτους και παράκληση συνεχίσεως της γονιμότητας και ευφορίας κατά το επόμενο και ήταν αφιερωμένη στην Αθηνά, τον Απόλλωνα και τις Ώρες (Ευνομία, Δίκη, Ειρήνη).
Το διάστημα 22 Σεπτεμβρίου – 20 Οκτωβρίου, παιδιά των οποίων και οι δύο γονείς ζούσαν, περιέφεραν την Ειρεσιώνη στους δρόμους της πόλης των Αθηνών τραγουδώντας κάλαντα από σπίτι σε σπίτι, παίρνοντας το φιλοδώρημά τους από τον νοικοκύρη ή τη νοικοκυρά και όταν έφθαναν στο σπίτι τους κρεμούσαν την Ειρεσιώνη πάνω από την εξώπορτά τους, όπου έμενε εκεί μέχρι την ιδία ημέρα του νέου έτους, οπότε, αφού τοποθετούσαν τη νέα, κατέβαζαν την παλιά και την έκαιγαν. Άλλα παιδιά κρεμούσαν την Ειρεσιώνη πάνω από την θύρα του Ιερού του Απόλλωνος.

Στη Βυζαντινή Αυτοκρατορία, και ιδιαίτερα την περίοδο των γιορτών στόλιζαν στύλους με δενδρολίβανα, μύρτα και άλλα άνθη : «…κατά διαταγήν του επάρχου της (κάθε) πόλεως, ου μόνον καθαρισμός των οδών εγένετο, αλλά και στολισμός διαφόρων κατά διαστήματα στηνομένων στύλων με δενδρολίβανα, κλάδους μύρτου και άνθη εποχής». (Φαίδωνος Κουκουλέ, Τακτικού Καθηγητού του Πανεπιστημίου Αθηνών και Ακαδημαϊκού «Βυζαντινών Βίος και Πολιτισμός» τ. στ΄, σελ. 152).
Η ανάμνηση του στολισμού της εποχής εκείνης επιβίωσε και στα Πρωτοχρονιάτικα κάλαντα: «Αρχιμηνιά κι αρχιχρονιά ψηλή μου δενδρολιβανιά…»

Αξίζει να σημειωθεί ότι και η φάτνη η οποία τοποθετείται στην βάση του Χριστουγεννιάτικου δένδρου αποτελεί επίσης ελληνικό έθιμο από την εποχή του Βυζαντίου:


«Οι Βυζαντινοί κατά την ημέραν των Χριστουγέννων…εσχημάτιζον σπήλαιον και εν αυτώ ετοποθέτουν στρωμνήν εφ’ ής ετοποθέτουν παίδα, τον Ιησούν παριστάνοντα…» (Φαίδωνος Κουκουλέ, Τακτικού Καθηγητού του Πανεπιστημίου Αθηνών και Ακαδημαϊκού «Βυζαντινών Βίος και Πολιτισμός» τ. στ΄, σελ. 151). 


Σώζονται ακόμα και σήμερα κάποια βυζαντινά χειρόγραφα που παρουσίαζαν μέσα στους βυζαντινούς ναούς, ορειχάλκινα δέντρα στολισμένα με διάφορα ασημένια και χρυσά στολίδια.

Αργότερα, όταν ήρθε η Οθωμανική Αυτοκρατορία και η σκλαβιά των Ελλήνων, όπως όλοι καταλαβαίνουμε, οι Έλληνες μόνο δέντρα και έθιμα δε μπορούσαν να έχουν.
Έτσι σιγά σιγά το έθιμο αυτό χάθηκε από την Ελλάδα και πέρασε στις κεντροβόρρειες Ευρωπαϊκές χώρες.Tα κλαδιά του ελάτου που μοιάζουν πολύ με εκείνα του δενδρολίβανου θα μπορούσαν ίσως να αποτελούν το πιο πρόσφορο υποκατάστατό του που διαδόθηκε ευρέως στη Δύση και παρέμεινε μέχρι τις ημέρες μας.


Το πρώτο Χριστουγεννιάτικο δέντρο που στολίστηκε στην Ελλάδα μετά από τα 400 χρόνια σκλαβιάς, ήταν στα βασιλικά ανάκτορα επί  Όθωνα.


Μετά τον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο το έθιμο εξαπλώθηκε σε ολόκληρη τη χώρα και τα ελληνικά σπίτια γέμιζαν κάθε Δεκέμβρη με χρώματα και πολύχρωμα στολίδια. 

Όποια και να είναι η προέλευσή του ή ο εμπνευστής του, το μόνο σίγουρο είναι ότι ο στολισμός του συμβολίζει την ευτυχία των ανθρώπων και της φύσης με τη γέννηση του Θεανθρώπου.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου