Βαθαίνει το σκοτάδι στο γαλάζιο ελληνικό ουρανό.

Με την άνοδο του ΑΕΠ μόλις κατά 1,4% μετά από οκτώ χρόνια βαριάς ύφεσης, κάτω από το στόχο και χαμηλότερη ουσιαστικά από τη συγκυριακά μεγάλη αύξηση του τουρισμού λόγω των προβλημάτων των γειτονικών χωρών, με την κατάρρευση του χρηματιστηρίου κατά 4,3% μέσα σε δύο μόλις ημέρες όταν στον υπόλοιπο πλανήτη γίνεται πάρτι, με τα κρατικά ομόλογα σε ελεύθερη πτώση, με την αποθράσυνση των Σκοπίων που εμμένουν στο μακεδονικό μύθο τους, με τον εθνικό μας εξευτελισμό στους Δελφούς από όλους τους Ευρωπαίους που συμμετείχαν, με τη δόλια σύλληψη των δύο Ελλήνων αξιωματικών, με τις συνεχείς απειλές των Τούρκων κοκ., το μόνο δυστυχώς που μπορεί να πει κανείς δεν είναι άλλο από το ότι, αυτή η κυβέρνηση είναι άκρως επικίνδυνη και πρέπει να φύγει αμέσως – χωρίς αυτό να σημαίνει πως διακρίνουμε κάποια αξιόπιστη εναλλακτική λύση στον ορίζοντα, αφού ολόκληρο το κομματικό σύστημα βαδίζει από το κακό στο χειρότερο.

Πόσο μάλλον όταν φαίνεται να επαναλαμβάνεται η ιστορία του 1890, όπου αφενός μεν χρεοκόπησε η Ελλάδα μέσα σε ένα κλίμα διχασμού και εμφυλίου πολέμου, αφετέρου ενεπλάκη σε πόλεμο με την Τουρκία – γεγονότα που οδήγησαν τότε σε έναν διεθνή οικονομικό έλεγχο της πατρίδας μας, καθώς επίσης σε μία δυσβάστακτη αποζημίωση υπέρ των Τούρκων παράλληλα με τα δάνεια, για τα οποία εκχωρήθηκαν τα κρατικά μας έσοδα.

Γεγονός είναι πάντως πως δίπλα μας έχουμε πια μία πολεμοχαρή, ναζιστική χώρα των 80 εκ., η οποία είναι επί πλέον απίστευτα υποανάπτυκτη, καθώς επίσης σοβαρά τραυματισμένη οικονομικά και στρατιωτικά, οπότε ακόμη πιο επικίνδυνη – ενώ εμείς συνεχίζουμε να βλέπουμε τουρκικά σίριαλ στις τηλεοράσεις, με τους πολιτικούς μας να αδιαφορούν για τη σύλληψη των Ελλήνων αξιωματικών, προτιμώντας τις κενές συζητήσεις των Δελφών!

Σε κάθε περίπτωση, όσο άσχημο και αν ακούγεται, η Ελλάδα έχει μετατραπεί πλέον σε μία ανοχύρωτη περιοχή χωρίς εθνική κυριαρχία – αφού δεν είναι σε θέση να επιβάλλει το διεθνές Δίκαιο στην επικράτεια της, με αποτέλεσμα όλοι οι γείτονες της να επιβουλεύονται την εδαφική της ακεραιότητα. Αυτό που μας στενοχωρεί όμως ιδιαίτερα είναι το ότι, οι ελληνικές επιχειρήσεις παραμένουν σε χώρες όπως τα Σκόπια και η Αλβανία, στηρίζοντας τες οικονομικά – χωρίς να ενδιαφέρονται καθόλου για την πατρίδα τους, αλλά μόνο για τη χαμηλή φορολογική τους επιβάρυνση. Όσο για το ίδιο το κράτος, δεν τολμάει καν να κλείσει τα σύνορα με την Τουρκία, σταματώντας τη διέλευση των φορτηγών της προς την Ευρώπη – ούτε να επιβάλλει εμπορικές έστω κυρώσεις, σε εκείνα τα γειτονικά κράτη που έχουν αποθρασυνθεί.

Σαν να μην έφταναν δε όλα αυτά, η κυβέρνηση της χρεοκοπημένης χώρας μας συνεχίζει να εκτρέφει το πελατειακό κράτος, μεγεθύνοντας το – ενώ πληρώνει τους νέους διορισμούς με την υπερβολική αύξηση της φορολόγησης όλων εμάς των υπολοίπων, οι οποίοι ως εκ τούτου κινδυνεύουν να χάσουν ακόμη και τα σπίτια τους.

Παράλληλα, δεν διστάζει να ακολουθεί τα βήματα των κυβερνητικών προκατόχων της, μοιράζοντας επιδόματα ακόμη και σε πάμπλουτους υπουργούς της – αδιαφορώντας για την εξαθλίωση της ελληνικής κοινωνίας, πιθανότατα επειδή θεωρεί πως θα συνεχιστεί η εκκωφαντική σιωπή των αμνών, ενώ τα συλλαλητήρια στη Θεσσαλονίκη και στην Αθήνα του «ετερόκλητου όχλου», όπως μας χαρακτήρισε συλλήβδην, δεν θα επαναληφθούν. Στα πλαίσια αυτά, το να παραμένει κανείς αισιόδοξος, τη στιγμή που το σκοτάδι στο γαλάζιο ελληνικό ουρανό γίνεται όλο και πιο βαθύ, θα ήταν πράγματι ουτοπικό.