Η Ελλάδα δεν χρειάζεται μια πολιτική επανάσταση, χρειάζεται μια πνευματική επανάσταση

Την πρώτη και μεγαλύτερη νίκη που κερδίζουν όσοι κυβερνούν και εξουσιάζουν τον κόσμο είναι ο διαχωρισμός του λαού σε μικρότερα κομμάτια για να μειώσουν τη δύναμή του και να τον ελέγχουν πιο εύκολα. Έτσι έχουμε τη δεξιά, το κέντρo, την αριστερά κ.λπ. Ισχύει πάντα το “διαίρει και βασίλευε”. Το να πιστεύουμε ότι όλοι θα γίνουν δεξιοί ή αριστεροί είναι μια ουτοπία. Εδώ είναι που ο ελληνικός λαός θα πρέπει να κάνει την υπέρβασή του και να ξεφύγει από το ιδεολογικό εγώ του και ενωμένος να παλέψει για την σωτηρία της πατρίδας του. Απαραίτητη προϋπόθεση είναι η ύπαρξη του ανθρώπου που θα ενώσει, θα εμπνεύσει, θα οργανώσει, θα επιλέξει, θα κατευθύνει και θα εφαρμόσει το σχέδιο σωτηρίας της πατρίδας.

Η Ελλάδα δεν χρειάζεται μια πολιτική επανάσταση, χρειάζεται μια πνευματική επανάσταση που θα φέρει νέα πολιτικά ήθη και θα μας απαλλάξει από τον νεοφασισμό. Οι πολιτικές επαναστάσεις και υποκινούμενες είναι, αλλά και η ιστορία έδειξε ότι οδηγούν σε χειρότερες καταστάσεις. Δεν απέτυχε η δημοκρατία, ούτε πήραμε την κάτω βόλτα επειδή δεν ήταν καλό το σύνταγμα της χώρας.

Σήμερα, έχουμε μια μετάλλαξη του ναζισμού και του φασισμού με τη μορφή του νεοναζισμού και του νεοφασισμού. Και όπως ο μεταλλαγμένος ιός είναι πολύ πιο επικίνδυνος από τον αρχικό έτσι και ο νεοναζισμός και ο νεοφασισμός, ως μετάλλαξη του παλαιοναζισμού και του παλαιοφασισμού, είναι ασυγκρίτως πιο επικίνδυνοι διότι φοράνε το ένδυμα της δημοκρατίας και με τον τρόπο αυτό παραπλανούν τα “δημοκρατικά αντισώματα”. Ο παλαιοφασισμός με τη μορφή του εθνικοσοσιαλισμού του επιτρέπεται να υπάρχει μόνο και μόνο για να αποπροσανατολίζεται ο λαός από τον πραγματικό κίνδυνο που είναι ο νεοφασισμός.

Όπως είπε και ο Τσώρτσιλ: «Οι φασίστες του μέλλοντος θα λέγονται αντιφασίστες»!!!

Σε κάποιες ταινίες επιστημονικής φαντασίας έχουμε δει τους εξωγήινους να μπαίνουν μέσα στο ανθρώπινο σώμα και να το καταλαμβάνουν με αποτέλεσμα να μην ξεχωρίζεις εάν πρόκειται για άνθρωπο ή για εξωγήινο. Ακριβώς αυτό έχει πάθει σήμερα και η δημοκρατία μας, έχει καταληφθεί από νεοφασίστες που δηλώνουν δημοκράτες. Και εφόσον αυτοί δηλώνουν ότι είναι δημοκράτες, οι πραγματικοί δημοκράτες πρέπει να είναι υποταγμένοι, βουβοί και άβουλοι αλλιώς χαρακτηρίζονται από αυτούς Φασίστες. Και όχι μόνο. Λοιδορούνται, συκοφαντούνται, διώκονται, εξοντώνονται.

Ο ναζισμός χρησιμοποίησε την προπαγάνδα και την στρατιωτική ισχύ. Σήμερα ο νεοναζισμός χρησιμοποιεί πάλι την προπαγάνδα αλλά σε μια ολοκληρωτική μορφή γιατί χρησιμοποιεί κάθε μέσο και μέθοδο για να ελέγξει και να καθοδηγήσει απόλυτα τον άνθρωπο αλλά αντικατέστησε και την στρατιωτική ισχύ με την οικονομική. Η στρατιωτική δύναμη χρησιμοποιείτε όπου χρειαστεί ως το τελευταίο μέσο επιβολής του ισχυρού προς τον αδύναμο αντίπαλο.

Δεν μπορείς να επικεντρωθείς στο δέντρο χωρίς να δεις και το δάσος. Δεν μπορούμε δηλαδή να δούμε το ελληνικό κράτος και την ελληνική οικονομία μεμονωμένα αλλά πρέπει να τα δούμε μέσα στο παγκόσμιο οικονομικό και γεωπολιτικό γίγνεσθαι. Σήμερα οικονομία και γεωπολιτική είναι αλληλένδετες έννοιες.

Όπως είπε και ο φιλόσοφος Επίκτητος (50 – 138 μ.Χ.): «Σημασία δεν έχει το τι βλέπεις αλλά το τι καταλαβαίνεις από αυτά που βλέπεις». Για να καταλάβουμε το τι βλέπουμε, απαιτούνται δυο πράγματα. Πρώτον, γνώσεις και δεύτερον ανοιχτό μυαλό. Εάν ο ελληνικός λαός δεν αρχίσει να σκέφτεται σε ένα ανώτερο επίπεδο από αυτό που σκέφτεται μέχρι σήμερα δεν θα μπορέσει να αντιληφθεί το τι συμβαίνει στον κόσμο και δεν θα μπορέσει να σωθεί.

Αυτός είναι και ο σκοπός αυτών των άρθρων. Να προβληματίσουν τον αναγνώστη και να τον κάνουν πιο έξυπνο. Οι έξυπνοι Έλληνες πολίτες είναι προϋπόθεση και αφετηρία μιας προσπάθειας σωτηρίας της πατρίδας.

Ας διαβάσουμε δυο δηλώσεις πολιτικών οι οποίες θα μας εισάγουν στον κόσμο της παγκοσμιοποίησης και της γεωπολιτικής. Η πρώτη έγινε από την πρώην πρόεδρο της Βουλής Άννας Ψαρούδα – Μπενάκη στις 8/2/2016 στην προσφώνησή της προς τον νέο πρόεδρο της ελληνικής δημοκρατίας Κάρολο Παπούλια. Συγκεκριμένα είπε τα εξής:

«Αναλαμβάνεται κύριε Πρόεδρε την προεδρία της ελληνικής δημοκρατίας για μια πενταετία όπου θα σημειωθούν σημαντικά γεγονότα και εξελίξεις. Η ευρωπαϊκή ενοποίηση θα προωθηθεί με την ψήφιση ενδεχομένως και της συνταγματικής συνθήκης, τα εθνικά σύνορα και ένα μέρος της εθνικής κυριαρχίας θα περιοριστούν χάριν της ειρήνης, της ευημερίας και της ασφάλειας στην διευρυμένη Ευρώπη. Τα δικαιώματα του ανθρώπου και του πολίτη θα υποστούν μεταβολές καθώς θα μπορούν να προστατεύονται αλλά ίσως και να παραβιάζονται από αρχές και εξουσίες πέραν των γνωστών και καθιερωμένων και πάντως η δημοκρατία θα συναντήσει προκλήσεις και θα δοκιμασθεί, από ενδεχόμενες νέες μορφές διακυβέρνησης».

Η δεύτερη έγινε από τον πρώην Ισραηλινό πρωθυπουργό και στη συνέχεια πρόεδρο, Σίμον Πέρες στις 03/08/2012 κατά την επίσκεψή του στην Αθήνα, σε μια συνέντευξη που έδωσε στον τηλεοπτικό σταθμό Μega όπου είπε τα εξής:

«Κανείς δεν έχει επιλογή. Είτε θα περάσει στη σύγχρονη εποχή ή θα μείνει πίσω φτωχός και ασήμαντος. Αυτό που συμβαίνει είναι ότι οι κυβερνήσεις δεν ελέγχουν τις οικονομίες τους. Ισχύει για την Ελλάδα. Ισχύει για το Ισραήλ. Ισχύει για την Ιταλία, την Ισπανία και όλους. Αντί για εθνική οικονομία, έχουμε παγκόσμια οικονομία. Καμιά χώρα δεν μπορεί να γλιτώσει από τις επιπτώσεις της παγκόσμιας οικονομίας και καμιά χώρα δεν μπορεί να ελέγξει την παγκόσμια οικονομία. Έχουμε παγκόσμια οικονομία χωρίς παγκόσμια κυβέρνηση και εθνικές κυβερνήσεις χωρίς έλεγχο των οικονομικών τους.

Εάν θέλετε να συμμετέχετε, πρέπει να ακολουθήσετε τους καινούργιους κανόνες, οι οποίοι είναι παγκοσμιοποιημένοι, βασίζονται στην επιστήμη, είναι δημιουργικοί και δεκτικοί στις προσδοκίες της νέας γενιάς». Αν και ο Πέρες είπε τη μισή αλήθεια γιατί μπορεί ο κανόνας να είναι ότι “το κεφάλαιο δεν έχει πατρίδα”, υπάρχει όμως και η εξαίρεση ότι “το μόνο κεφάλαιο που έχει πατρίδα είναι το εβραϊκό”. Από τα ανωτέρω συμπεραίνεται ότι στο νέο παγκοσμιοποιημένο κόσμο για να επιβιώσει μια χώρα πρέπει να ενταχθεί σε μεγαλύτερες συμμαχίες.

Με το τέλος του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου, οι Η.Π.Α. γίνονται η κυρίαρχη οικονομική δύναμη και μέχρι σήμερα παραμένουν στη θέση αυτή. To αμερικανικό δολάριο έγινε το κυρίαρχο νόμισμα στην παγκόσμια οικονομία διότι στην Διεθνή Νομισματική και Οικονομική Διάσκεψη στην οποία συμμετείχαν εκπρόσωποι 45 κρατών και η οποία πραγματοποιήθηκε στο Bretton Woods του New Hampshireστις Ηνωμένες Πολιτείες τον Ιούνιο του 1944 αποφασίστηκε ότι θα ήταν το μόνο νόμισμα που θα μετατρέπονταν σε χρυσό. Ενώ αρκετά χρόνια αργότερα, ως αποτέλεσμα του αραβοϊσραηλινού πολέμου, που έγινε το 1973, οι Η.Π.Α. διά του Χένρι Κίσινγκερ πέτυχαν το πετρέλαιο να διαπραγματεύεται μόνο σε δολάριο. Έτσι το δολάριο παρέμεινε το κυρίαρχο νόμισμα για αρκετά χρόνια μέχρι την εμφάνιση του ευρώ το οποίο αντικατέστησε το δολάριο σε ένα μεγάλο βαθμό ως παγκόσμιο αποθεματικό νόμισμα.

Η άνοδος της Κίνας ως οικονομικής δύναμης δεν άλλαξε σημαντικά την παγκόσμια γεωπολιτική κατανομή ισχύος. Είναι πολύ δύσκολο στο άμεσο μέλλον η Κίνα λόγω και του γεωγραφικού αποκλεισμού της να αντικαταστήσει τις Η.Π.Α. ως κυρίαρχη οικονομική δύναμη. Από την άλλη μεριά η παγκόσμια οικονομική κρίση αποδυνάμωσε κυρίως τη σύμμαχο (προς τις Η.Π.Α.) Ευρωπαϊκή Ένωση αλλά και την Ιαπωνία, ώστε οι Η.Π.Α. να παραμείνουν η κυρίαρχη δύναμη στον παγκόσμιο χώρο. Το απέδειξε άλλωστε τόσο με την πίεση που άσκησε στη Γαλλία για να ακυρώσει την πώληση των ελικοπτεροφόρων πλοίων τύπου Μιστράλ στη Ρωσία, με την αποκάλυψη του σκανδάλου της γερμανικής αυτοκινητοβιομηχανίαςVolkswagen, που στοίχισε πολύ στην γερμανική οικονομία, με την κατευθυνόμενη μείωση της τιμής του πετρελαίου και με το εμπάργκο προϊόντων για να κλονιστεί η ρωσική οικονομία. Το βασικό όμως οικονομικό όπλο των Η.Π.Α. είναι ο χρηματοπιστωτικός τους τομέας, που μέσω των χρηματοοικονομικών παραγώγων (επενδυτικές φούσκες) κατόρθωσαν να συγκεντρώσουν τεράστια χρηματικά ποσά και να κλονίσουν το παγκόσμιο τραπεζικό σύστημα και την παγκόσμια οικονομία, ανοίγοντας το δρόμο στην παγκόσμια διακυβέρνηση.

Ο στόχος των Η.Π.Α. είναι η άσκηση πίεσης προς τα ευρωπαϊκά κράτη για να προχωρήσει η πολιτική ενοποίηση μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση για να πραγματοποιηθεί στο μέλλον και μια ευρύτερη πολιτική ενοποίηση ανάμεσα στις δυο πλευρές του Ατλαντικού και να οδηγηθούμε στην παγκόσμια κυβέρνηση και στο παγκόσμιο νόμισμα. Γεωπολιτικά ο μόνος αντίπαλος για τις Η.Π.Α. είναι η Ρωσία γι’ αυτό και προσπαθούν να την αποκλείσουν γεωγραφικά (Ουκρανία, Τουρκία, Συρία, Ιράν κ.λπ.).

Αποτέλεσμα της συνδιάσκεψης του Bretton Woods ήταν η δημιουργία του Δ.Ν.Τ., της Παγκόσμιας Τράπεζας και του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου (πρώηνGAΤT). Αποτέλεσαν τα τρία κλειδιά που άνοιξαν την πόρτα της παγκοσμιοποίησης. Και όπως ο πόλεμος κατά της τρομοκρατίας ήταν η αφορμή για τον περιορισμό των ανθρώπινων δικαιωμάτων έτσι και η παγκόσμια οικονομική κρίση ενίσχυσε τους διεθνείς θεσμούς με πρώτο το Δ.Ν.Τ. που έγινε ο κύριος μοχλός της παγκόσμιας διακυβέρνησης αλλά και την “άτυπη διεθνή διακυβέρνηση” (ομάδα χωρών G20) η οποία υπερίσχυσε του Ο.Η.Ε. και έδωσε πρωταγωνιστικό ρόλο στο Δ.Ν.Τ. το οποίο υλοποιεί την ατζέντα της.

Διαφεύγει από πολλούς ότι το μνημόνιο δημιουργήθηκε από το Δ.Ν.Τ. το οποίο όπως γράφουν στα βιβλία τους Αμερικάνοι οικονομολόγοι αλλά και όπως ήταν φυσικό έχει στενές σχέσεις με το υπουργείο οικονομικών των Η.Π.Α..

Χαρακτηριστικό γνώρισμα του μνημονίου είναι ότι βγάζει πάντα αρνητικό αποτέλεσμα. Έτσι χρειάζονται συνεχώς νέα μέτρα που καταλήγουν πάντα σε αρνητικό αποτέλεσμα και έχουμε έτσι ένα φαύλο κύκλο και με αυτόν τον τρόπο ξεκινώντας π.χ. από το δέκα πήγαμε στο εννιά στη συνέχεια στο οκτώ… στο τέσσερα και κάποια στιγμή θα φτάσουμε και στο μηδέν.

Η προσωπική μου άποψη – προβλέποντας τις μελλοντικές γεωπολιτικές εξελίξεις σε συνδυασμό με την γνώση ότι είμαστε μια μικρή και αδύναμη οικονομικά χώρα – την οποία και διατύπωσα το 2009, ήταν να παραμείνουμε στο Ευρώ, να υπάρξει μια εθνική πολιτική συνεργασία, να σχεδιαστεί ένα ελληνικό αναπτυξιακό πρόγραμμα σε συνδυασμό με ένα πρόγραμμα περιστολής άσκοπων και υπέρογκων δημοσίων δαπανών, να γίνει μια μείωση του δημοσίου τομέα μέσα από τον εκσυγχρονισμό του και την μεταφορά θέσεων σε ένα αναπτυσσόμενο ιδιωτικό τομέα αλλά και να προχωρούσαμε και σε μια μονομερή αναδιάρθρωση του δημοσίου χρέους αφού το σύνολο του σχεδόν ήταν ιδιωτικό και σε ελληνικό δίκαιο, μέσω αλλαγής των ομολόγων με νέα μεγαλύτερης διάρκειας και μικρότερης ονομαστικής αξίας, ούτως ώστε να προετοιμαστούμε για τις μελλοντικές γεωπολιτικές εξελίξεις.

Ως άνθρωπος που από την αρχή τάχθηκα εναντίον του μνημονίου δεν μπήκα στην διαμάχη μνημονιακών – αντιμνημονιακών ούτε στο δίλλημα ευρώ ή δραχμή. Και αυτό γιατί έβλεπα πολιτικούς και οικονομολόγους να εναντιώνονται στο “όπλο” που πυροβολούσε την πατρίδα αλλά ταυτόχρονα να φυλάνε το χέρι του ανθρώπου που πατούσε την σκανδάλη. Έπειτα στη διαμάχη ευρώ ή δραχμή ήταν ηλίου φαεινότερο για ανθρώπους που γνωρίζουν τα παγκόσμια οικονομικά παιχνίδια ότι οι απόψεις πολλών οικονομολόγων και πολιτικών εξέφραζαν ξένα και όχι ελληνικά συμφέροντα. Γι’ αυτό και εξέφρασα την άποψη ότι το πρώτο που χρειάζεται η χώρα μας είναι μια ελληνική κυβέρνηση.

Διαβλέποντας ότι το χειρότερο οικονομικό σενάριο για τη χώρα ήταν να μας “μπατιρίσουν” και να μας πάνε μπατιρισμένους στη δραχμή αλλά και την επερχόμενη άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία, σε κάποιο άρθρο μου το 2012 έγραφα: «Η λύση της αριθμητικής πράξης του μνημονίου βγάζει αποτέλεσμα δραχμή. Γι’ αυτό έγινε το μνημόνιο, όχι απλώς για να μας βγάλει από το ευρώ αλλά ακόμα χειρότερα να μας βγάλει μπατιρισμένους από το ευρώ. Το μνημόνιο έφερε το αποτέλεσμα που ήθελαν αυτοί που το σχεδίασαν. Μας μπατίρισε και μας κατέστρεψε. Σήμερα δε χρειάζεται να μας διώξουν από το ευρώ. Φτάνει απλώς να σταματήσουν τη χρηματοδότηση και θα πάμε μόνοι μας στη δραχμή σε μερικές μέρες. Μας οδήγησαν στον γκρεμό. Δεν θέλουν όμως να φανούν ότι μας ρίχνουν αυτοί. Θέλουν να πέσουμε μόνοι μας στο γκρεμό. Μας οδήγησαν στην πόρτα αλλά θέλουν να την διαβούμε μόνοι μας, βέβαια στο χρόνο που θα καθορίσουν αυτοί. Ας προσέξουν οι Έλληνες τα παιχνίδια που παίζονται γιατί οι δήθεν σωτήρες που εμφανίζονται είναι η άλλη όψη του ίδιου νομίσματος. Ένα ανεμομάζεμα άθεων και ανθελλήνων (αναφερόμουν στο ΣΥΡΙΖΑ) δεν είναι η λύση για τη σωτηρία της πατρίδας.

Επανερχόμενοι στο σήμερα, βλέπουμε ότι η Ελλάδα εγκλωβίστηκε στο σημείο που ούτε στο ευρώ μπορεί να μείνει ούτε σε εθνικό νόμισμα μπορεί να πάει.