Οι κυβερνητικές ιστορίες «επιτυχίας» διαλύονται σαν σύννεφα στο πρώτο φύσημα του αέρα της πραγματικότητας. Οσα χρόνια βρίσκεται η πατρίδα μας στο κάτεργο του Μνημονίου και οι αλληλοδιάδοχες κυβερνήσεις σκύβουν το κεφάλι στους δημίους του έθνους και του λαού, δεν υπάρχουν επιτυχίες. Μόνο ιστορίες θλίψης και απώλειες. Αυτά καταγράφει η πρόσφατη Ιστορία....
Οι άνθρωποι, που δεν είναι αριθμοί, συμβουλεύονται τους αριθμούς και μαθαίνουν την αλήθεια. Ολα πάνε ολοταχώς στον γκρεμό. Η φτώχεια έχει χτυπήσει την πόρτα των ελληνικών νοικοκυριών και η ανεργία ξεπαστρεύει ό,τι έχει απομείνει όρθιο στην Ελλάδα.
Ο Οκτώβριος ήταν «ο χειρότερος μήνας της τελευταίας 15ετίας, καθώς οι απολύσεις ξεπέρασαν συνολικά τις προσλήψεις κατά 82.810 θέσεις εργασίας, ενώ στα ύψη έχουν φτάσει οι ευέλικτες μορφές εργασίας, δηλαδή η μερική και η εκ περιτροπής απασχόληση, οι οποίες έφτασαν τον περασμένο μήνα στο 61,68% του συνόλου των προσλήψεων».
Απαντες μπορούν να αντιληφθούν τι συμβαίνει στην οικονομία και την κοινωνία, όταν οι κανονικές δουλειές με τους κανονικούς μισθούς υποβιβάζονται σε ημιαπασχόληση και υποαπασχόληση που προσφέρουν... χαρτζιλίκι.
Οι επιπτώσεις αυτής της λαίλαπας δεν περιορίζονται σε ένα «διαμέρισμα» του εθνικού σκάφους, διότι στα κράτη δεν υπάρχουν στεγανά. Οταν μια ομάδα πληθυσμού πάσχει, τότε το σύνολο του λαού θα υποφέρει - αν και μερικοί έχουν την αυταπάτη πως μπορούν να βγουν «ατσαλάκωτοι» από τη θύελλα.
Ετσι πρέπει να εξεταστεί και η δεινή θέση στην οποία βρίσκεται σήμερα το ΙΚΑ, που περιγράφει σήμερα η εφημερίδα μας. Είναι ένα θέμα σχετιζόμενο άμεσα και απόλυτα με την άνοδο των δεικτών της ανεργίας. Στο πρωτοσέλιδο άρθρο της «κυριακάτικης δημοκρατίας» αποκαλύπτεται πως το ΙΚΑ έχει χάσει 14,5 δισ. ευρώ τα χρόνια της κρίσης. Η εισφοροδιαφυγή, η ανεργία, η ύφεση κοντεύουν να οδηγήσουν τον μεγαλύτερο ασφαλιστικό οργανισμό της χώρας σε απόλυτο αδιέξοδο. Μόνη λύση είναι η φυγή προς τα εμπρός και η άμεση, δραστική αντιμετώπιση της ανεργίας.
Ομως, όπως εξηγείται στο δημοσίευμα, «για να αλλάξει προς το θετικό η πορεία της αγοράς εργασίας, πρέπει να αυξηθεί το ποσοστό της απασχόλησης από 55% σε 80% και το επίπεδο της ανεργίας να πέσει κάτω από το 9%».
Αυτό το προαπαιτούμενο, να πέσει το επίπεδο της ανεργίας κάτω από το 9%, μπορεί να φαντάζει σαν σενάριο επιστημονικής φαντασίας αλλά αποτελεί μονόδρομο για τη συλλογική έξοδο από την κρίση. Με τις μνημονιακές «συνταγές» οι δείκτες της ανεργίας ανεβαίνουν και είναι παρανοϊκό να νομίζουν μερικοί ότι πράττοντας πολλές φορές το ίδιο μπορεί κάποτε να προκύψει διαφορετικό αποτέλεσμα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου