Δεν ξέρω αν τελικά, οι «δικοί μας σκληροί διαπραγματευτές», θα καταφέρουν στο τέλος να πείσουν τους δανειστές και να κλείσουν την αξιολόγηση χωρίς νέα μέτρα ή αν θα εξαντλήσουν την υπομονή τους και μας στείλουν στα... θερινά τμήματα.
Αυτό που ξέρω σίγουρα, είναι πως μέχρι στιγμής, αυτό που έχουν καταφέρει είναι η εξάντληση της υπομονής των Ελλήνων πολιτών που βλέπουν τις μέρες, τις βδομάδες, τους μήνες να περνούν, η οικονομική κατάσταση να επιδεινώνεται συνεχώς και οι προσδοκίες πως το 2017 θα ήταν καλύτερο και θα άνοιγε τον ορίζοντα εξόδου από την κρίση, να μειώνονται επικίνδυνα.
Κουραστήκαμε πια να βλέπουμε αυτό το ατέλειωτο blame game δανειστών- κυβέρνησης και κάπου έχει χαθεί η μπάλα κι είναι δυσνόητο πλέον αν η σκόπιμες καθυστερήσεις οφείλονται αποκλειστικά στην Ελληνική πλευρά ή εξυπηρετούν μια χαρά και κάποια σκοτεινά σενάρια που στο τέλος θα καταστήσουν μονόδρομο την έξοδο από την Ευρωζώνη.
Όπως κουραστήκαμε ν' ακούμε κι αυτή τη διγλωσσία της κυβέρνησης να λέει και να αποδέχεται άλλα πίσω από τις κλειστές πόρτες με τους δανειστές, κι άλλα αποκλειστικά εσωτερικής κατανάλωσης.
Ακόμα και χθες, ο πρωθυπουργός στη συνάντηση του με τον Μοσκοβισί ,επαναλάμβανε τα περί ούτε ενός ευρώ νέα μέτρα, όταν αρκετά από τα στελέχη του, έχουν αρχίσει πλέον ένας- ένας να ομολογούν πως αν τα νέα μέτρα έχουν αιρεσιμότητα και συμπεριληφθούν σε ένα πακέτο που θα περιλαμβάνει κι άλλες παραμέτρους,( χάντρες και καθρεφτάκια προφανώς) τότε γιατί όχι να κλείσει αξιολόγηση τώρα γιατί αργότερα θα είναι πολύ χειρότερα.
Βέβαια υπάρχει και η επεξήγηση Τσακαλώτου ( που πρέπει να εισαχθεί στη διδακτέα ύλη των φοιτητών για το πως γίνεται η σωστή διαπραγμάτευση!) πως ο Τσίπρας λέει το ούτε ένα ευρώ μέτρα γιατί αν πει δέχομαι 1 δισ. μέτρα τότε θα του φορτώσουν άλλα τόσα...
Το πρόβλημα όμως είναι πως πρώτον, ότι αυτές τις δηλώσεις του τις ακούν και οι δανειστές και δεύτερον οι Έλληνες πολίτες.
Κατά συνέπεια όταν κι αν καταλήξουν και αναγκαστούν να ψηφίσουν τα 3,6 δισ. μέτρα που λέγεται πως συζητάει ο κ. Τσακαλώτος, αν έχουν τη στοιχειώδη τσίπα πρέπει να μην έχουν μούτρα να βγουν στην κοινωνία.
Θα μου πείτε, εδώ το όχι του 62% των ψηφοφόρων το έκαναν ναι, εν μια νυκτί, στα αφορολόγητα και στις νέες περικοπές συντάξεων θα κολλήσουν;
Σωστό κι αυτό. Άλλωστε από ψέμματα και είπα -ξείπα τίποτα άλλο από την αριστερή μας κυβέρνηση. Το χειρότερο δε, πως υπάρχει ακόμα εύπιστο ακροατήριο. Μπορεί να είναι πια μικρό και διαρκώς συρρικνούμενο, όμως είναι ακροατήριο που τροφοδοτεί τις ελπίδες τους πως είναι καλή μαγιά που θα τους βοηθήσει να ανακάμψουν. Γι αυτό και οι αθρόες προσλήψεις του κομματικού στρατού έξω από κάθε λογική. Η ελπίδα άλλωστε φεύγει τελευταία.
Τυχαίο είναι μήπως πως εξαφανίστηκαν οι αγανακτισμένοι, οι μπαχαλάκηδες, οι μεγάλες διαδηλώσεις, οι άνθρωποι που ψάχνουν στα σκουπίδια, τα νηστικά παιδάκια που λιποθυμούν στα σχολεία, οι αυτοκτονίες, οι λιμοί και καταποντισμοί της εποχής των Σαμαροβενιζέλων;
Τώρα όλα πάνε τραίνο κι είναι θέμα ολίγου χρόνου και...θα τρίβουμε τα μάτια μας από την ασυγκράτητη ανάπτυξη, όπως είπε και ο μέντορας του πρωθυπουργού ο κύριος Αλέκος! Οσοι τουλάχιστον αντέξουμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου